The ARROGANT and ME [MAFIA SERIES #1]✔

Ika Dalawampu't Siyam

*******
It's been 6 and a half months na ang twin sa tiyan ko. Masyado na silang malikot, gustong gusto na sigurong lumabas.

Hindi narin ako masyadong naglalabas labas dahil hirap narin ako sa pagtayo at pag lalakad. Sa laki ba naman ng tiyan kong ito. Sumasakit tuloy lagi ang likod at balakang tuwing tatayo o maglalakad.

Today is Sunday morning, gusto kong magsimba at maglakad lakad ngayon upang mag exercise manlang.

"Andy, samahan mo'ko sa simbahan. Gusto ko magsimba, please..." Saad ko habang nakasilip sa kwarto ni Andy.

Busy na ito sa pag aayos ng kasal nila ni Jimmy. Napaaga kase ang pagdating ng mama ni Jimmy, kung kaya't puspusan na.

"Nako, besh! Sandali wala pa akong kaayos ayos."

Dali dali itong pumasok sa banyo at maliligo raw muna siya. Nakasuot ako ngayon ng flowery dress na hanggang hita ko ang haba. Regalo ito saakin ni Ate Mabell since nung malaman niyang buntis ako. Mas maganda raw na mga ganitong damit daw ang suotin ko para maging comfortable sa pagkilos, lalong lalo na ngayon at malaki na ang tiyan ko.

Pagkababa namin nakita kong parang may iniintay si Andy. Kaya't tinanong ko ito.

"May iniintay ba tayo? Baka gusto sumama ni Jimmy saatin? Tanungin mo kaya."

"Ah hindi besh, meron pa 'yung inaasikaso sa trabaho niya."

Tumingin tingin pa ito sa cellphone niya at may pinagpipindot pindot doon.

"Nandito na pala." Saad niya, maya maya ay may bigla nalang na pumaradang sasakyan sa unahan namin. Sakay nito Si Chief Dylan.

Anong ginagawa niya rito?

"Ahh Chief, salamat sa pagpunta. Gusto raw ng buntis na magsimba ngayon. Pwede mo ba samahan ang isang ito? May aasikasuhin paako eh. Need ko ng isend yung sukat ko sa mananahi." Saad ni Andy.

"No problem."

Nakita kong bagong maligo ang isang ito, mukhang pinaghandaan din ang pagpunta dito. Naka semi formal itong suot, nakaayos ang buhok at ang linis talaga niyang tignan. Yung chinito nitong mata na pag ngumiti ay akala mo nawawala.

"Thank you so much, Chief. Oh buntis narinig mo? Sige na pasok kana. Enjoy."

Pinagbuksan ako ni Andy ng front seat saka pinapasok sa loob.

"Ingat buntis. Enjoy, pagdasal mo nalang ako hehe." Kumaway lang ito nang umandar na ang sasakyan.

What? I thought siya yung sasama saakin? Nako naman oh.

"Amm so you want to go church today?"

Obvious naman? Hindi ba?

"Yeah! Amm pasensya na, naistorbo yata kita ngayon."

He just focused on driving, then I saw him smiled.

"No, hindi moko naistorbo. I'm free today, it's my free day."

"Okey sabi mo."

Nang makarating na kami sa simbahan ay bumili muna kami ng kandila at itinirik ito sa labas bago pumasok sa loob.

"So? Are you going to pray for your babies?" He asked me pagkapasok namin.

"Yup, I want to Thank God for guiding us and for giving this twin to me." I smile genuinely.

He looked amuse.

"Ikaw anong ipagdadasal mo?"

"Begging for him to forgive me again and again and of course for your safety too and to your baby."

"How sweet? Ipagpray din kita."

We just spend 30 minutes then lumabas na kami.

Ang sabi ko sakanya is maglakad lakad muna kami para makapag exercise naman ako kahit saglit lang.

Then sa paglalakad namin is nakakita ako ng store na nagbebenta ng mga smoothie, para tuloy akong naglaway.
I know hindi maganda sa buntis ang malalamig na pagkain but I can't resist yung paglalaway ko. Ngayon lang naman.

"You want? I will buy you. What flavor do you want?"

Lalo ko tuloy siya nakakagaanan ng loob dahil sa mga kinikilos niya.

"Amm? Strawberry and watermelon, hihi."

Pumasok kami sa loob then inasikaso kami ng staff nila. Pinaupo muna ako ni Dylan bago ito pumunta sa counter.

I just followed him a stares while he's on the counter. Nakita ko yung cashier na nagbigay ng tingin saakin ngayon.

Bakit ganoon? Parang kinabahan ako sa titig na ibinigay niya saakin?

The cashier smirked at me and i heard yung sinabi niya.

"Enjoy..."

Pagkalabas namin ng store ay ibinigay saakin ni Dylan ang smoothie, sinabi niyang kontian lang ang ice na ginamit dito para hindi masyadong malamig.

But, sa pagkakataong ito I doubted if iinumin ko ba? Or hindi? Nagkaroon lang ako ng masamang kutob ngayon.

But sa huli ay i zipped.

Okey naman ang lasa, wala namang kakaiba sa smoothie na ito. That's why nabawasan ang takot ko.

Papunta na kami ngayon sa parking lot kung saan pinarada ni Dylan ang kotse ng makaramdam ako ng paghilab ng tiyan ko.

"SHIT!.." hindi ito normal na paghilab lang tulad ng dati.

"AGH!.. Dylan.." tawag ko sakanya.

"Hey? What's wrong?" Dalo nito saakin.

Kumuha ako ng supporta sakanya. Dahil hindi ko na kayang maglakad o humakbang manlang.

Maya maya nakaramdam ako ng pagtulo saaking hita. I saw bloods slowly flow down to my feet.

"M-my babies... Dylan m-y babies..."

THEN I BLACKOUT

I woke up to my dizziness and I saw my surroundings with the color of white. I heard the machine sounds echoing to the whole room.

"M-my babies..."

Unang una talaga pumasok saakin ay ang mga anak ko, please...

Pinilit kong makatayo sa pagkakahiga, even I can't do it properly.

"Hey? Don't move." I saw Dylan besides me.

"W-what happened to my babies? T-tell me Dylan?.." he just give me a sad stares....

Please.... don't do this to me....

Why?

"I'm s-sorry Chelly... the doctors said they did everything para maligtas ang mga anak mo but-"

I don't want to hear it... please don't do this to me..

I can't imagine it....

No....

This is not true...

Author's note

Please do comments, I really need your thoughts and ideas to my story. It can really help me a lot.

czarahfai