pma | jenkai

P29。

JENNIE

"Stare to me until you remember something for now, Jennie."

Wait, what? I'm so curious right now. What do he mean? Stare until I remember something? Something what?  I don't even know him. Who's he?

Anong maaalala ko kapag naalala ko siya? Wala akong maalala! Sino ba siya?!

"Shit." I cursed.

"Ey Jennie. Nalulutang ka naman diyan. Are you okay?" tanong sa akin ni Somi.

Actually, nandito kami sa labas. Pero di naman kami lahat. Ang iba, nasa loob. Nagpapahinga. Kasama ko si Somi dito.

I looked at her and I nodded, "Yeah. I'm fine. Thank you."

"Pero ha, omg! Kai catched you earlier! Kinikilig ako sa inyo!" kinikilig niyang sambit sa akin.

Naalala ko naman yung kanina. Yung sinalo niya ako. When we're so close to each other, his stare to me and his words that.. I'm gonna stare to him until I remember something.

My heart just beats so crazily when I just remembered it. Argh! What is this? But I found it weird. Why he need to catch me? To stare at me? And to say those words to me?

Honestly, I don't really get him.

"Oy, naaalala yun." asar sa akin ni Somi.

Huminga ako ng malalim at umiling ako, "Hindi 'no. Hmp!" pagdeny ko.

"Anong hindi? Bakit ka bigla natahimik diyan?" nang-aasar niyang tanong sa akin.

"Bawal?" natatawang tanong ko sa kanya.

"Ah basta. Grabe lang kanina, Jennie. Di ko talaga inaakala na sasaluin ka ni Kai. Tapos omg! Sobra akong kinikilig kanina nung nagtitigan kayong dalawa! Parang ayaw ka na ngang bitawan ni Kai kanina, buti napansin kayo ni Assistant An." nakikilig na kwento niya.

Bwisit. Nakakabwisit yun. Hindi man lang ako nakareact agad. Masyado akong nabigla. Di ko naman kasi inakala na mahuhulog ako at siya yung sasalo sa akin.

"Di lang ako nakareact agad, nagulat ako agad." sabi ko. "Basta, ayaw ko nang aalahanin yun. Nakakabwisit yung lalaki na yun." dagdag ko.

"Tinulungan ka na nga kanina, bwisit pa din siya sa'yo?" tanong sa akin ni Somi sa dahilan na natahimik ako.

Tumango ako, "Yeah. Bwisit pa din siya sa akin. Bakit kasi di niya ako binaba kaagad at tinititigan niya lang ako."

Tsaka yung sinabi niya sa akin kanina.

Natawa naman si Somi, "Ano ka ba, baka nagandahan lang yun sa'yo. Pero sige, sabi mo."

"Okay lang naman sa akin na mahulog ako sa putikan, but why he need to catch me? Why he need to do that to me? Is he crazy?" naiinis kong tanong.

"Yeah. Crazy for you." bulong ni Somi pero di ko narinig.

"What did you say?" tanong ko sa kanya at mukha namang nabigla siya.

"Ah, wala. Sabi ko.. baka gusto ka lang talaga iligtas." sagot niya tapos tumawa-tawa pa siya. I just nodded.

"But Jennie, hindi ka man lang ba magpapasalamat sa kanya?" tanong sa akin ni Somi.

Nagtaka naman ako, "Magpapasalamat?"

"To Kai. Because he saved you." she answered.

I hate him. But he saved me for falling. Should I thank him? But.. this is so just awkward when I'll do it.

"Pero awkward lang, Somi. Hindi kami nagpapansinan at naiinis pa ako sa kanya." sabi ko.

"No. Even it's awkward. Walang masama magpasalamat ah. Atleast, alam mong niligtas ka niya kanina." sagot niya.

Well.. that's it? Hindi din naman ako mapakali kung bakit niya yun ginawa kahit pwede naman akong mahulog doon. Pero malaking bagay na yung sinalo niya ako, kahit sobrang nakakabwisit na siya.

I smiled, "Well then, I'll thank him later." I said.

But what do he really mean by his words? That I need to remember something that I don't know? Pero wala. Wala akong maalala sa sinabi niya. Sino ba talaga siya? Do he really know me?

May nakalimutan ba ako? Sino ba siya? Sino si Kai?

Remember something? Then what the fuck is that, Kai?

Ang gulo. May kailangan ba akong malaman?

- - -