pma | jenkai

P34。

JENNIE

Agad-agad kong minulat ang mata ko. Tsaka nakikita kong nasa room ako. Teka.. paano ako nakaabot ako dito? Yung alam ko ay.. nakatulog ako sa balikat ni Taeyong. Pero.. nasaan si Taeyong?

Dahan-dahan naman akong napaupo sa kama ko. Tsaka ko inayos ang buhok ko. Napatingin ako sa paligid ko, pero nakita kong wala masyadong mga cadets dito. Maski si Somi, wala dito. Pero ngayon ko lang pala napansin na nasa gilid ng kama ko lang si Taeyong.

He smiled to me, "Gising ka na pala." sabi niya.

"Oo nga. Napahaba yung tulog ko." natatawang sambit ko. "Pero paano ako umabot dito?"

"Ako yung nagbuhat sayo papunta dito. Napapahaba na kasi yung tulog mo kaya napag-isipan kong ibuhat nalang kita dito kasi mas aayos yung tulog mo dito kapag diyan ka matutulog." nakangiting sambit ko.

Medyo naman ako nabigla, "Binuhat mo ako?"

"Yes. There's wrong?"

Agad naman akong namula doon, "Nakakahiya kasi. Sana ginising mo nalang ako."

Natawa naman siya, "Don't worry about it, Jennie. It's only okay for me." nakangiting sambit niya.

"Thank you." nakangiting sambit ko sa kanya.

"No problem." sambit niya at nagngitian lang kaming dalawa. "Uhm Jennie, I have something to tell you."

"Talaga? Ano naman yun?" nakangiting tanong ko sa kanya. I'm waiting for his answer but he's just staring to my eyes.

"I just want to say..."

"What?" I asked again.

"I just want to say that.." he smiled to me. "You're really special girl for me, Jennie. I'm really happy, soft and comfortable when I'm with you. I'm always hoping that.. sana wag kang aalis dito. Sana magkasama pa din tayong dalawa.. pag makalabas at makagraduate na tayo."

"Kasi hindi ko alam yung kasayahan ko dito.. kapag wala ka."

Natigilan ako sa sinabi niya. Hindi ako makapagsalita at nakatitig lang ako sa mga mata niya. But I don't know why, I really appreciate his words for me.

I smiled to him, "I really appreciate your words, Taeyong. Thank you because.. I'm special to you.

"Don't worry.. you're special person too for me." nakangiting sambit ko sa kanya.

Nang dahil sa sinabi ko, nakita kong mukha siyang nabigla. Really. May mali ba sa.. sinabi ko?

"Wait.. what? Really? What do you mean? I'm special too?" tanong niya sa aking nakangiti.

"I know that I'm special for you. I'm happy to know that I'm a special..." I smiled wider, "Special friend for you."

I look more to his eyes, "And yeah, you're special friend for me too." nakangiting sambit ko sa kanya.

Mukha ka pa din siyang natitigilan sa sinabi ko. May mali ba talaga sa sinabi ko?

"Hey?"

He smiled, pero parang pilit lang, "Special friend?"

I smiled and nodded, "Yeah. Special friend."

- - -

SOMI

"Dude.. gusto mong kantahan kita ng sad song? Masyado ka talagang problemado." nang-aasar na sambit ni Jisung sa kanya sa dahilan na napakunot ang noo ni Kai.

"Tumahimik ka nga diyan." saway niya.

"Yung mukha mo hindi maipinta. Ngiti naman diyan." natatawang sambit ko sa kanya.