pma | jenkai

P18。

JENNIE

timecheck: 6:01 A.M.

"Hala! Bagay sa'yo Jennie! Mukhang model ka pa din sa PMA uniform mo!" mukhang natutuwang sambit ni Somi sa akin. Dahil mukhang sinigaw niya yun, halos lahat nang mga co-cadets ko dito ay napatingin sa akin. I'm embarassed for now.

Kahit nahihiya na ako dito, ningitian ko nalang si Somi. Tsaka ko iniwas ang tingin ko sa iba. Pero dahan-dahan nalang akong lumapit dito sa salamin. And I just sigh saw myself like this. Wearing PMA uniform. It fits on me. Medyo mabigat sa pakiramdam ko. But I just smiled.

Tumalikod na ako at nakita ko si Somi na nakangiti na pala sa akin, "Di'ba sabi ko sayo mas maganda yung PMA uniform pag plinantsahan mo na?" natatawa niyang tanong.

Napatingin naman ako sa suot ko at binalik ko ang tingin ko sa kanya at ningitian ko siya, "Yeah. Thank you."

"Wala yun 'no. Ang ganda mo kaya." nakangiting sambit niya sa akin.

"Maganda ka din naman." natatawa kong sambit at natawa nalang din siya. Close na talaga kami agad.

Tinignan ko lang naman ang iba dito, nag-aayos pa din yung iba. Pero okay lang naman. 6:30 pa naman mag-start yung training and sabay-sabay na din kaming kumain.

Isa-isa ko namang tinignan ang mga kasama ko dito. Natigilan ako nang nakita kong ningitian ako nung Jisung. Dahil mukhang mabait naman siya, ningitian ko nalang siya pabalik. Nilipat ko naman ang tingin ko sa kasama niya, obviously.. si chansing. Nakikita kong nakayuko siya na parang naiinis. Ugh, I don't even care. Bahala siya diyan.

Mukhang napapansin niya naman yatang may nakatingin sa kanya. Yung nakita kong papatingin siya sa akin, mabilis kong iniwas ang tingin ko sa kanya. Tch! I hate how the way he's looking at me. He's like bitch when he's smirking and staring to me.

"Magkasama lang tayo mamaya ha? Ako mag-guide at magsasabi sayo about sa trainings para hindi ka mahirapan at masanay ka na agad." napaharap naman ako kay Somi. Oh, she's so kind.

I smiled to her, "Sure. And also, thank you." nakangiting sambit ko sa kanya.

"Wala yun." natatawang sambit niya. "Teka lang ha? Pupuntahan ko muna si Cadet Shai may hiniram kasi siya sa akin kanina." sabi niya at tumango lang naman ako.

Ipinagmasdan ko lang naman siyang papalapits sa kasama naming cadet. Somi is really kind and have a good heart. Kahit kanino, sobrang bait niya. She's really making you comfortable when you're with her. Ang saya niyang kasama. Tapos hindi siya killjoy. Ngiti lang siya lagi. She's not choosing her friends. And I love the fact that we're look like so close now.

Pero natigil yung tingin ko kay Krystal. And I don't really expected that she's looking right now over me. But when she saw me looking right now to her, I'm suddenly shocked because she rolled her eyes and then he take away her eyes off to me.

What's her problem to me? Anong problema niya sa akin? Why she's really like that? Parang gusto ko ding mainis sa kanya.

Kaya pala naiinis si Somi sa kanya. But tho, ang sakit ng tingin niya sa akin. Parang may ginawa akong kataksilan sa kanya. But I don't really mind that because I don't really care about her. But.. she needs to grow up for now. She needs to fix her attitude. I don't know.. may galit ba siya sa lahat na nandito sa amin? I wonder why she's like that? Tsk.

Iniwas ko nalang ang tingin ko sa kanya. I admit it, I'm annoyed to her to her look to me. Huminga nalang ako ng malalim.

Tsaka ko nilipat ang tingin ko kay Taeyong. And I saw him arranging his uniform that he's wearing right now. I don't know, I'm just staring to him. He's tall, he got a nice body and also broad shoulders, and and of course, he's handsome. He got a nice eyes, sharp nose, and soft and pinkish lips. His looks are damn perfect. And I know every girl are wanting for a boy like him. Let me admit this, he's so freakin' attractive.

Damn, why I'm saying those facts? But.. that's true. Nagwagwapuhan ako sa kanya. Yan lang. I like his looks. He's cool. Nahahangaan ako sa kanya. Like crush? Not so very crazy about him. Pero normal crush. Parang ganon na nga.

But I suddenly remembered when he's with me. On the time that I was crying because of my parents going home.

Kinuha ko yung panyo na pinahiram niya sa akin kanina. Napatingin naman ako doon. Nakalimutan ko palang ibalik sa kanya. Pero nilabhan ko 'to kanina. Muli ko siyang tinignan. Ngayon ko nalang 'to ibabalik sa kanya. Sa kanya naman 'to.

Huminga ako ng malalim at dahan-dahan akong lumapit sa kanyang harapan. Nakita niya namang papalapit ako sa kanya and he stand up, ipinagmamasdan niya nalang ako ngayon. I don't know, I got nervous when I'm coming to him so closer. He got a serious charisma. You know?

Tumigil naman ako sa kanyang harapan at nakatingin lang naman ako sa kanya. And ganon din siya sa akin. Parang walang magsasalita sa aming dalawa. Damn, he's like a mountain. He's so tall.

Huminga ako ng malalim at inaalok ko sa kanya ang panyo niya pabalik, "Thank you pala sa panyo. Ibabalik ko na. Nakalimutan mo kasi kanina." sabi ko sa kanya.

"No thanks." simpleng sabi niya at nabigla naman ako na tinalikuran niya ako at may inaayos na siya kung ano-ano. But why? Sa kanya naman 'to ah.

"But why? This is yours. Why did you not accept this?" tanong ko sa kanya.

Lumingon uli siya sa akin at tinignan niya uli ako sa mata ko. But later on, he smiled. "Sa'yo na yan. Hindi ko na kinukuha yung mga bagay na pinapahiram ko sa iba."

Nang dahil doon natigilan ako at nakatitig lang ako sa kanya. At ganon din siya sa akin. Pero bumalik ako sa katinuan nang narinig kong tinatawag ako ni Somi.

"Jennie! Halika na dito! Sabay na tayo!" sigaw niyang tawag sa akin.

And because of that, he smiled on me. Ningitian ko nalang din siya pabalik at papapunta ako kay Somi habang nakangiti. Napatingin naman ako sa panyong hawak-hawak ko ngayon at mas lalo lang ako napangiti. I don't know. Ang sarap lang sa feeling na may ganong tao pa pala sa'yo kahit di pa kayo gaano kaclose.

Taeyong is not only handsome and attractive.

I found him that he's also kind.

- - -