Percy Jackson Thoughts

• 83 •

Wyobraźcie sobie, jak by to wyglądało, gdyby filmy były zrobione dobrze.

Wyobraźcie sobie, że dobrą ekranizację dostał nie tylko Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy, ale też Olimpijscy Herosi.

Wyobraźcie sobie emocje związane z poznawaniem kolejnych członków obsady, wiedząc, że będziemy przez lata oglądać ich dorastających.

Wyobraźcie sobie takich młodych, 12-letnich aktorów: Percy'ego, Annabeth i Grovera na pierwszej misji.

Wybraźcie sobie coroczne wyczekiwanie na nowe filmy, zajawki i zwiastuny.

Wyobraźcie sobie jak widzimy takie młode aktorki grające Hyllę i Reynę u Kirke i wiemy, że za kilka lat zobaczymy je znowu, w zupełnie innych miejscach.

Wyobraźcie sobie scenę, w której Zoe Nightshade zostaje konstelacją.

Wyobraźcie sobie wszystkie te wywiady z aktorami i Ricka, który ich tak wspiera.

Wyobraźcie sobie Luke'a ze złotymi oczami.

Wyobraźcie sobie wszystkich w kinie cieszących się z podwodnego pocałunku.

Wyobraźcie sobie casting do Olimpijskich Herosów, wybór latynoskiego aktora do roli Leo, azjatyckiego aktora do roli Franka, afroamerykańskiej aktorki do roli Hazel i indiańskiej aktorki do roli Piper.

Wyobraźcie sobie aktorów grających Percy'ego i Annabeth zaczynających grać ponownie razem w Znaku Ateny po kilku latach, już takich dużo doroślejszych.

Wyobraźcie sobie scenę, w której Festus wzlatuje w powietrze po raz pierwszy.

Wyobraźcie sobie aktora grającego Leo, który wciela się w Sammy'ego we flashbackach.

Wyobraźcie sobie wszystkich aktorów zaprzyjaźniających się w prawdziwym życiu, dodających wspólne selfie na Instagrama i repostująych swoje Tweety.

Wyobraźcie sobie scenę upadku do Tartaru i reakcję widowni na nią w kinie.

Wyobraźcie sobie, co byśmy czuli po obejrzeniu ostatniego filmu. Tą pustkę w sercu.

Wyobraźcie sobie uścisk aktorów grających Percy'ego, Annabeth i Grovera ostatniego dnia na planie. (Coś jak uścisk Daniela, Ruperta i Emmy w ostatnim dniu na planie Insygnia Śmierci II.)

Wyobraźcie sobie przywiązywanie się do tej obsady i dorastanie z tymi filmami.

Wyobraźcie sobie.

I wiem, że teraz będzie serial i naprawdę nie mogę się tego doczekać, ale jednak mam trochę taki ból w sobie, że premiera tej dobrej ekranizacji nie przypadła na czasy mojego "głównego okresu nastoletniego" i że nie przypadła też jakoś w czasach, gdy jeszcze wychodziły nowe książki z serii OH.