Senin bana gülüşün,
Benim o an ölüşüm...
Arkadşlar BADH Hastalığına yakalandım.
( Bölüm Atmadan Duramama Hastalığı )
Yakın zamanda iyileşmemeyi umuyorum.
DUYURU : Mendillerinizi hazırlayın.
Yine ağlayacaksınız.
Ama mutsuzluktan değil.
MUTLULUKTAN!
İyi Okumalar.
&&&
- Şafak hadi! Kalk artık. Daha kafe açılacak.
Evin içinde bağırıp bir yandan da kahvaltı hazırlamaya çalışıyordum.
- Şafak!
Hala ses yok. Masada duran bardağa biraz su doldurup yatak odasına doğru ilerledim.
- Kalkmak için tam olarak 3 saniy-
Yatakta birbirine sarılıp uyumuş Şafakla Miloyu görünce söyleyeceklerim havada kalmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
G
ördüğüm şu tatlılık karşısında dökmek için hazırladığım suyu içtim. Bardağı yere bırakıp yatağın kenarına geçip Milonun kafasını okşadım.
-Hadi bakalım oğlum. Git karnını doyur bende babayı uyandırayım.
Anında gözlerini açıp kuyruğunu sallayarak odadan çıktı. Bende Şafağa döndüm.
Birde horlayarak uyuması yok mu?
Haklısınız var.
- Kalk bakalım koca oğlan. Daha kafe açılacak. Çok işimiz var bugün.
- Ya bugün açmasak olmaz mı?
Kolundan tutup kaldırmaya çalışırken bende düşmüştüm.
- Bak işte! Seninde kalkasın yok.
- Saçmalama Şafak. Hem insanlar bir kahve için taa nerelerden geliyorlar.
- Yorgunum ben yorgun. Böyle kafayı vurup 5 yıl uyuyasım var!
Duyduğum sözle tam kapıdan çıkmak üzereyken geri döndüm.
- 5 yıl ha? 5 sana yetmez 10 yıl uyu.
Daha sonra yastığı alıp Şafağın yüzüne vurmaya başladım.
&&&
