Unveiling Valor (PSS, #3) ✔️

Chapter 2: The Lady Protector

Chapter 2: The Lady Protector

The night was supposedly dark yet the evening happened to be gorgeously aesthetic, the moon was shining brightly amidst the dark skies. The wind was cold, gently embracing the lenient sanguine night of Northern Wilds in Fatum Kingdom.  I am holding myself not to whimper against the long candescent before midnight hour.

I am trying hard not to make any kinds of sound to secure my hideout together with the lost sheep of my father. Iba sa Kaharian ng Fatum. Kung kailan gabi na, kung kailan madilim, kung kailan ang lahat ay dapat na nagpapahinga o natutulog na, saka naman buhay na buhay ang araw, saka kami agresibo at malakas.

Talamak ang nakawan na nangyayari sa Heimdall, ang pinakamaliit at pinakamalayong nayon sa Kaharian ng Fatum. Hindi ko maintindihan kung bakit nagiging uso ang nakawan sa kasalukuyan, siguro'y dahil taghirap ngayon. Ngunit hindi naman iyon katanggap-tanggap na dahilan para magnakaw ng pinaghirapan ng iba. Gayunpaman ay wala akong karapatang manghusga sapagkat hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa utak at buhay nila.

Mariin akong napasiksik sa aking pinagtataguan habang hila-hila ang tupang aking hawak nang makarinig ako ng kaluskos. Natagpuan ko ring buhay ang tupa sa wakas. Mahigpit kong hinawakan ang lumang espadang palaging ipinapadala sa akin ng aking ama kapag naglalakbay ako.

Malaki ang tiwala sa akin ng aking ama. Apat kaming magkakapatid, lahat babae at ako ang panganay. Dahil doon ay responsable ako sa mga gawaing dapat na ginagawa ng lalaki sa aming bahay. At dahil wala kaming lalaki, tanging ang ama ko lamang na matanda na, sa akin naipasa ang responsibilidad na buong puso ko namang tinanggap.

"Hush," bulong ko sa tupang hawak ko na nagsisimula na namang lumikha ng tunog. "Keep quiet, someone's coming."

I gripped the old sword to prepare myself from any kinds of attacks. The sword was remarkably old yet I never missed a single smash against my opponent using it. The blade was still sharp, kaunting hasa lamang ay kikintab na iyon. It is a two edge sword and I still wonder how did or where did my father get that kind of sword.

"Nandito lang 'yon kanina, Pre!"

Napakislot ako nang makarinig ng mga nag-uusap. Hindi nga ako nagkamali nang isipin kong may paparating. Ang balak ko lang ay magpahinga, maghapon akong naghanap ng nawawala naming tupa. Hindi ako huminto sa kakahanap hangga't wala akong nakikitang bakas na bangkay nito. Hindi rin kasi kaya ng konsensya ko dahil hindi rin matahimik si Tatay kapag kulang ang mga tupa niya.

"That damn bobcat, trace him. Did he morph already?"

"I'm afraid so. If he did then it'll be very hard for us to track him down."

Tahimik akong kumawala ng isang hininga. Bagong grupo ito ng mga kalalakihan, paniguradong hindi maganda ang kalalabasan kapag hinarap ko sila. Unang-una sa lahat ay lalaki sila at babae ako. Hindi dahil sa mabilis nila akong masasalungat, kundi dahil makakatanggap ako ng mga makakapagbabang salita galing sa kanila.

I am probably one of those that are hard to counter in Heimdall. Not to boast but I am certainly known in our Village, probably because I am the only lady who fearlessly faces everybody as if the law doesn't exist. That damn law.

"I smell something..."

Ganoon na lamang kabilis na tumambol ang puso ko. Mas lalo akong naghanda nang maramdaman ang kanilang presensya na papalapit sa kinaroroonan ko.

"What is it? Another wolf? Or that damn bobcat?"

"Sypher, it's not a wolf."

Nahugot ko ang aking hininga nang sa isang iglap lamang ay nasa harapan na sila ng pinagtataguan ko. Napapikit ako ng mariin habang hawak-hawak ang tupa na animo'y ramdam rin ang tensyon dahil tuluyan itong nanahimik.