One Last Shot (Take A Picture & Say Good Bye) (Completed)

Chapter 41: Finale Day

Chapter 41: Finale Day

Rej's POV

- 3:25PM -
Thirty-five minutes nalang ang natitira at magiging miserable na ang buong buhay ko.
Instead of smiling in front of my reflection in car's window ay naiiyak ako. Naiinis kasi ako sa sarili ko. Kung bakit kasi huli na ang lahat bago ko pa man mapag isipang ipaglaban ang nararamdaman ko. Kung pwede lang sanang bumalik sa nakaraan...

"Get in" sabi ng driver at pinagbuksan nya na ko ng pinto.
Pumasok ako. Kahit labag sa loob ko.
*51 message received*
I keep my phone. Ayokong mabasa ang mga text nila na puro congratulations lang naman ang laman. Buti pa sila masaya para sakin samantalang ako hindi.
*52 message received*
Muling nagvibrate ang phone ko at para bang may nagtulak saking tignan to. But it was ate, nagsosorry ng walang katapusan.
*message received*
Hindi ko na tinignan ang sumunod na nagtext instead ay itinago ko na ang phone ko ng pumasok na kami sa gate ng simbahan. This is it. Good bye singleness. Hello sorrowness.
The car parked at the front of the door's church at kita kong nagkakagulo na sa labas ang lahat ng tao. Parang ayoko ng lumabas. Sana dito nalang ako.
Binuksan ng driver ang kotse na nagsasabing lumabas na ko. I took a deep breath and poured my tears out. Fvck. Napapamura na ko sa isip ko. Ayoko ng feeling ng ganto. Ayoko nito!
Bumaba ako. Lumingon sa buong paligid kasabay ng mga nakakasilaw na camera. Then i took three steps forward at sinalubong ako ng ama ko. He hold my hand pero inalis ko iyon at naglakad on my own. Ayokong mahawakan o madikit man lang sa kanya. At nagpatuloy lang kami sa paglalakad papunta sa altar ng magkasabay.

Blue's POV

"What the-- Ano ba?! Ayusin nyo naman ang mga trabaho nyo! It's already 3:30PM at nandito parin tayo! Nasaan na ba kasi ang pesteng eroplanong pampalit sa bulok na to?!"

Sa sobrang init ng ulo ko ay napagbuntunan ko na ang mga tauhang kasama namin ni JC papuntang Singapore. Nasira kasi ang plane na sinasakyan namin at buti nalang ay hindi ito naglanding ng mabilis pababa. Kundi baka dead on the spot kaming lahat.

To: Regine

'We're on the way. Please do wait for us. Kung hindi ka kayang ipaglaban ni JC, ipaglalaban kita'

Sent.

Sht. Sana hindi mabilis matapos ang kasal nila. At sana mabasa ni Rej ang text ko.

"Sir medyo malayo pa daw po kasi yung plane dito. Baka matagalan pa daw po sila bago makarating dito"

"Ang tatanga nyo kasi! Sana man lang chineck nyo munang maigi tong eroplanong to kung ayos bang gamitin! Kasal ang hinahabol namin at ngayon pa kayo nagpabaya! Kapag natapos ang kasal at hindi kami nakaabot umalis na kayong lahat! Naiintindihan nyo?!"

"Sorry po sir"

"Tangna! Ano?! Gaano katagal pa ba tayong maghihintay dito?! Ipapahamak nyo pa ang kaibigan kong nakaratay mga hayop kayo!"

"30-45 minutes pa raw sir. P-pasensya na po kayo"

Napasampal ako sa noo ko at sa sobrang inis ko ay sinuntok ko ang nagsabi non. Tangna! Baka tapos na ang celebration pagdating namin don! No!

"Kasalanan nyo to! Kung pwede lang pumatay ng tao baka napatay ko na kayo! Magsilayas kayo sa harap ko!"

Nagsialis naman sila at napaupo naman ako sa katabing bench. Napahilamos ako ng mukha dahil sumasakit na ang ulo ko. Mabilis akong tatanda sa mga gunggong na yun.

"Blue! Si JC!" sigaw ni Minami at napatayo naman ako kaagad sa taranta.

"B-bakit?!" sabay takbo ko papasok sa loob ng plane "Anong nangya--"

..................................................................................................................

..................................................................................................................

O_____________________O

..................................................................................................................

..................................................................................................................

"TOL?!"

"*cough* Anong nangyari? B-bakit nandito ta--"

Hindi ko na sya pinatapos imbis ay mabilis ko syang dinamba sa kama at sinalubong ng bro hug. Naiyak pa nga ako dahil sa gagong pag aalala ko sa kanya tapos ang sabi pa ng doctor mamamatay na sya. Tangna! Buti nalang pala at naniniwala ako sa milagro!

*rriiiiinnngggg*

"Hello?" pagsagot ko ng hindi ko man lang alam kung sinong kausap ko.

"(My goodness! He's fine! Buhay pa ang apo ko at hindi pa sya mamamatay! Tumawag ngayon lang sakin ang doctor at ang sabi nya ay naipagpalit lang medical result nung JC Javier na kapangalan nya sa hospital! How's JC?! Anong--)"

Hindi ko naman pinatapos si Mrs.Javier at "He's fine tita. Gising na sya kanikanina lang"

"(THANK GOD!!)" malakas na sigaw nya pa at parang pati ako nakicelebrate sa kaligayahan nya. Pero hindi ito ang pakay namin ngayon, mas mabuti pang mamaya na ang celebration.
"Go grab a food and fix yourself bro. Naaalala mo pa ba? Today is Rej's wedding at sakto ka dahil alam kong hinihintay ka na nya"
"For real?! T-teka?! Ano bang nangyari?! Wala akong maalala!"
"*smile* Mamaya kana magtanong. Naghihintay na yung plane sa labas kaya tara na. Nasa kalagitnaan na siguro ang celebration dun kaya bilis na"

At mabilis naman naming iniligpit ang mga gamit namin para sa paglipat sa panibagong airplane.

Rej's POV

Nasa kalagitnaan na ang celebration ngunit para kong tangang patuloy na umaasang may JC Javier na darating sa kasal ko. Pati nga yung father naguguluhan na sa mga ikinikilos ko dahil kanina pa ko palinga linga sa kung saan man.
"Please all stand"

Nagsitayo naman kami at iniabot na samin yung singsing. This is the badest idea ever.

"You, Gieron Matthew Fernandez, Do you accept Regine Tania as your beloved wife? In richer and in poor. In sickness and in health. Till death do you part"

Tumingin naman si Gieron sakin sabay sabing 'I do'

"You, Regine Tania, Do you accept Gieron Matthew Fernandez as your beloved husband? In richer and in poor. In sickness and in health. Till death do you part"

I sighed. Anong sasabihin ko?! Kaya ko ba talaga?! Hinawakan naman ni Gieron ang kamay ko at pinisil ito. Nagbabanta na naman ba sya?!
"I.. I.. I do"

Pagkatapos ay nagsuotan na ng singsing at kung ano ano pa. Lumingon ulit ako sa buong paligid. Naiiyak na ko. Para kong tangang nagbabakasakaling nandyan na sya sa tabi para ipaglaban ako. Malapit ng matapos ang celebration. May hinihintay pa ba ko?
"As this celebration ended. I am now pronounce you as husband and wife. With a strengthen power of love, go in peace"
.........................................................
.........................................................

A/N :
Tapos na yung kasal at nagdeclare na yung pari. Makaabot pa kaya sila? Tingin nyo?
Enjoy Reading.....

•LeiCat~