Allaria: The Blazing Fire

39 Elium

Amara's POV

Hindi ko alam kung ilang oras naglakbay ang kaluluwa ko sa walang hanggang kadiliman. Ramdam kong hindi ako nag-iisa dahil may dalawang presensya pa akong nararamdaman at napakalakas ng mga presensyang ito.

Naramdaman ko na lang na sumasanib ang dalawang kaluluwa sa akin at habang nangyayari yun ay kusang bumabalik ang mga alaalang nalimutan ko, ang mga alaalang nabura sa mortal kong katawan, ang mga alaala ng prinsesa ng Allaria, at pati na rin ang mga alaala ng pinakabatang dyosa ng Elium.

Bumuo ito ng isang nakakasilaw na liwanag at nang maglaho ito ay napagtanto ko na nag-iisa na lang muli ako. Nagsama-sama ang tatlong kaluluwa at naging isa na lamang.

Ano bang nangyayari? Nasaan ako? Hindi ba patay na ako?

Mayamaya ay may nakita uli akong liwanag sa di kalayuan. Sinubukan kong lumapit dito at nagtagumpay naman ako. Unti-unting sumilay sa mga mata ko ang liwanag at ng maging malinaw ang aking paningin ay bumungad sa akin ang bughaw na kalangitan.

Bumangon ako sa kinahihigaan kong malapad na bato na may napakaputing tela na napapalibutan ng iba't ibang uri ng bulaklak. I also saw myself wearing a white flowing dress na lumalapat na sa lupa dahil sa kahabaan. Bumabagay ito sa mga gintong alahas na suot ko pa rin hanggang ngayon. Napangiti ako. I miss wearing this kind of clothing, the clothing of a deity. This means one thing, I'm in Elium. I'm finally home.

"Maligayang pagbabalik, Audrianna, kapatid ko." Itinaas ko ang aking paningin at mas lumawak ang ngiti ko ng makita ang mga kuya ko.

"Mga Kuya," pagbati ko.

"Mabuti naman at naaalala ko na kami bunso," saad ni Kuya Aeolus bago ako yakapin. Kumalma ang buong sistema ko ng yakapin niya ako dahil sa preskong hangin na pumapalibot sa kanya. Napakasarap sa pakiramdam. "Bunso, mukhang miss na miss mo ako ah," natatawang saad niya ng mas hinigpitan ko ang yakap sa kanya. Pwede na akong manatiling nakayakap sa kanya habang panahon. Nakakaantok ang hanging dala niya kaya kumawala na ako bago pa ako makatulog lalo.

"Kuya, ang sarap kasing yakapin ka," I grinned making him smile widely.

"Mga kapatid, panahon na para tanggapin niyo ang katotohanang ako ang pinakamasarap sa ating lahat," pang-aasar na saad ni Kuya Aestus.

"Pagkain ka?" malditong saad ni Kuya Aestus na ikinatawa ko na lang ng mahina at mga dalawa ko pang kuya, samantalang si Kuya Aeolus ay napasimangot na lang.

"Kuya! Halika nga dito," I offered my arms to him at inirapan pa ako bago yakapin. Ang sungit talaga. Kabaligtaran ng mapangkalmang hangin kanina, init naman ang naramdaman ko sa yakap niya. Hindi nakakapaso, but an assuring one. Init na nagpaparamdam na magiging maayos rin ang lahat.

"Hoy, hoy, ako naman." Pinaghiwalay na kami ni Kuya Volos at hinila ako papalapit sa kanya bago yakapin ng mahigpit kasabay ng pagtubo ng mga bulaklak sa paligid. Napakaganda. "Lil' sis, miss na miss na miss na kita sobra. Nung nagkita tayo noon, hindi mo man lang ako naalala. Nagtatampo na tuloy ako sa'yo."