En son arabada uyuduğuma göre ve arabada pijama giyemeyeceğime göre bu üstümdekileri elfler mi giydirdi? Gözlerimi pörtleterek ona baktım. Anladı galiba biraz tedirgince konuştu.
"Aaa şey senin ateşin düşünce soğuk ter döktün değiştirmem gerekti.." biraz duraksayıp yine bana baktı. "-Ama merak etme gözlerime göz bandı bağladım. Gerçekten bakmadım!" diye telaşla ellerini iki yana salladı. Ah ben ne yapacağım? Utançla arkamı dönüp yorganı kafama çektim. Yüzüne bakamayacak kadar utanıyorum. Ben evde tekken bile çıplak dolaşmaya utanırım. Yani hani banyodan çıktığım gibi direk üstümü giyinirim. Neden bilmem ama cidden utanıyorum!
Tae bazen evde üstü çıplak dolaşır ama ben tekken onu bile yapamıyorum. Arkadaşlarım sütyensiz uyumak çok güzel diyorlar ama ben onu bile yapamıyorum. Rahatsız oluyorum ve şimdi patronum! Patronum gördü..
"Hastasın örtme üstün." diyerek tüm utancıma aldırmadan üstümde ki yorganı bir çırpıda kenara fılattı.
"Ama çok üşüyorum." diyerek dudak büzdüm ama ona taraf bile dönemedim. Biraz durup düşündü. Yanıma oturup beni kenara itti.
"Bana sarılsan olmaz mı? Yine hasta olursan o zaman uğraşamam senle." tabi ki de yapmayacağım! Bu zamana kadar bir akrabalarıma bir de üniversitede ki arkadaşıma yakınlık kurdum. Erkek olarak. Bir anda beni kendine çekip sarıldı. Daha ne olduğunu bile kavrayamamış durumda öylece kala kalırken kafamı göğüs kısmına yasladı. Hani şu sert ve şey olan. Şey.. Çekici.
"Namjoon?" dedim sesimi bulmaya çalışarak. Kokusu çoktan burnuma dolmuş sıcacık kolları mayışmama neden olmuştu.
"Namu!" dediğin de nefesimi sesli bir şekilde verdim. İnat ettiği şeye bak!
"Namu?" dedim yeniden. O ise mırıldanarak elinin birini saçıma götürdü. Diğer eli belimdeyken zaten yeterince kasılmıştım şimdi de saçımı okşaması ona iyice bağlanmamı sağlıyordu.
"Hım?"
"Bu doğru değil." dedim ama sanki tersini iddia ediyormuşum gibi elim yakasına tutundu. Saçımı okşamaya devam ederken göz kapaklarım ağırlaşmaya başlamıştı zaten.
"Şhh. Arkadaşım hasta ve onun üşümesini istemiyorum." biraz aşağı kayıp beni de kendi ile birlikte yatırdı. Göğüsüne iyice sinmişim gibi oldu.
"Burada mı yatacaksın?" hani zaten durum yeterince belli ama sanki konuşmak için konuşuyormuşum gibiydi.
"Evet karıcığım! Kocanı kovmayacaksın değil mi?" alayla söylediği şeye istemsizce güldüm ama fark etmemesini sağladım.
"Kocam cezalı!" dedim güldürmemi bastıramazken.
"Affeder misin beni?" dedi usulca. Alayı tamamen geçmiş ve gerçekten de özür dilediğini belirtiyordu. Geçen yaptığı davranıştan dolayı özür diliyor gibi hissettim.
"Bilmiyorum affettirebilir misin?" Yeterince yakındık ve o kollarını daha da sıkı sardı aramızda çok mesafe varmış gibi. Anlıma kondurduğu öpücük ile şok geçirsem de çok güzeldi. Öptüğü yer daha çok alev alıp bütün vücuduma yavaşça işledi. Hani hız treninde aşağı düşerken karnınızda o güzel his belirir ya uzun sürmesini istersiniz. Bu hız treninden bile daha güzeldi. Daha uzundu..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
