Bahar: Dönüş

35. Bölüm

***
Sürekli bunu söylediğim için tekrara düşüyor gibiyim ama sizi beklettiğim için özür dilerim, beklediğiniz için de teşekkür ederim. Fırsatını bulunca hemen bölümü yazdığım için yorumlarınızı ve mesajlarınızı henüz okuyamadım, hemen okuyacağım bu yüzden de özrümü kabul edin. 

Bölümü yine severek yazdım, sizin de seveceğinizi umuyorum, hala burada olan arkadaşlarımdan yorumlarını bekliyorum. Sevgiler :)
***

Boşanamadım.

Tüm gün boyunca Oğuz'la yaptığımız konuşmaların ve benden beklediği haberin ağırlığı ile mahkemenin kapısında tek başıma öylece oturdum. Plana göre Yavuz da gelecek ve anlaşmalı olarak hızlıca boşanacaktık ancak Yavuz, son dakika görevi ile aniden çağrılınca yoldan dönmek zorunda kaldı. Hakim, Yavuz mahkemeye gelmediği için anlaşmalı olmamıza rağmen bizi boşamadı. Anlaşılan yalnızca mahkeme tarihi öne alınmıştı, karara yapılan bir etki yoktu. Üstelik bizim yüzümüzden bu saatte burada olan mahkeme üyeleri de Yavuz'un gelememiş olmasına son derece sinirlenmişti. Bu da kendimi daha da kötü hissetmeme sebep oluyordu.

Oğuz benimle gelmek istediğinde, garip olacağını düşünerek onu reddettiğim için pişman olduğumu hissettim. Şimdi yanımda olup her şeyi görmüş olsaydı onu arayıp bir ay daha evli kalmak zorunda olduğumu söylemem gerekmeyecekti. Oturduğum yerde inledim. Böyle bir şey yapmak istemiyordum.

Saate baktım. Sekizi yalnızca on dakika geçmişti. Ayağa kalktım. En azından Oğuz'un söylediği gibi davete gidebilirdim. Oğuz benim için bir araba göndermişti. Mahkemeden sonra hemen davetin verildiği salona gidecektim. Saçımı ve makyajımı zaten her yere gidecek şekilde ayarlamıştım.

Saçlarımdaki hafif dalgalar şu an mahkeme için son derece uygun görünürken davet elbisesinin üzerinde yeterince özenli görünecekti. Yüzümde şu an hafif duran makyaj daha belirgin bir mat kırmızı ruj ile bir davet için uygun bir makyaja dönüşecekti. Elbisem de önden benim için salona gitmişti bile. Oğuz orada olmamı gerçekten istiyordu.

O beni aramadığı sürece onu aramamaya karar vererek dışarı çıkıp Oğuz'un gönderdiği arabaya bindim ve iç çektim. Ona yüz yüze söyleyebilirdim. Yalnızca Oğuz'un söylediği gibi geceden el ele çıkamayacağımız için üzgündüm. Hala evli olduğuma göre, hala gölgede beklemem gerekecekti.

Oğuz'un annesi resmi olarak evli olduğumu bilmiyordu ama Filiz'in durumdan haberi vardı. Arabayı kullanan kişinin duymasını istemediğim için Filiz'e durumu özetleyen bir mesaj attım ve yarım saat içinde davet salonunda olacağımı söyledim. Gidip, orada tek başıma kalmak istemiyordum. Oğuz'u da arayamadığım için Filiz'e yazmıştım.

Söylediğim gibi yarım saat sonra salona ulaştığımda Filiz beni arka kapıda karşıladı. Bedenini saran kısa, mavi elbisesi, uzun boyu, siyah saçları ve parlayan cildiyle inanılmaz güzel görünüyordu. Beni görünce koşarak yanıma gelip elimden tuttu ve beni peşinden sürükleyerek koşturmaya başladı.

"Abim hala kürsüde. Katılanlara ve protokole kısa bir teşekkür konuşması yapıp inecek. Zaten hemen hemen bir saattir siyasilerle ilgileniyor, onlar birazdan ayrılacak. O zaman da iş görüşmeleri başlayacak. Yine de gözü seni arıyor sürekli. O yüzden bir an önce hazırlansan iyi edersin."

Beni bir odadan içeri sokup kapıyı arkasından kapattı. Odada yalnızca ikimiz vardık. Koşup, askıda duran elbise torbasını alırken bana dönüp gülümsedi.

"Abim seni gerçekten seviyor olmalı, orada olmadığını bildiği halde kalabalığı ve kapıyı gözleyip durdu."

Filiz'in heyecanı ve söyledikleri karşısında gülümsedim. Bu, daha ilk yüz yüze görüşmemizdi ve daha birbirimize resmi olarak selam bile vermemiştik ama o şimdiden kırk yıllık dostlarmışız gibi davranıyordu. Kendisi de o an bunu fark etmiş olacaktı ki bir anda yüzünde şaşkın bir ifade belirdi. Hemen sonra utanmış gibi dudaklarını büzerek yanıma gelip bana hafifçe sarıldı ve "Hoş geldin Bahar, seni görmek çok güzel" dedi.