Hayatın karşımıza neler çıkaracağını bilemeyiz. Çokça hayal kurar bir o kadarda hayal kırıklığına uğrarız. Bazen kör olur aynı hatayı defalarca kez yaparız. Bi an çok sevinir saniyesinde ağlamaya başlarız. İnsanız. Beşeriz şaşarız. Dünya bu ya bize uygun görülen kadarıyla yaşayacaklarımızdan habersiz her gün doğan güneşe gülümser içimizde bir umutla kucaklarız sabahları. Ben insanlara güvenmem belki de güven benden alındığı için. Babama güvendiğimde çocuk aklımla bir hiç gibi silkeleyip paçasından gitti. Çok ağladım ama şu an olsa gram yaş gelmez gözümden. Ben gözlerimi açtığımda bu dünyaya annem de kapatmış. Herkes soğuk ve sert olduğumu söyledi durdu. Ben sert doğmadım ben bu hale getirildim. Sevdiğim insanlardan aldığım darbeler beni hem güçlü hem sert yaptı. Ben Feza Aksoy. Küçük tavanı akan baraka da açtım dünyaya gözlerimi. Ve bir rüzgar beni Feride Hanımın konağına savurdu. Herkese sert bana sevecen gözlerle baktı. Kemiksiz dili herkesi kırıp geçti ama bana kelimelerini seçti. Beni sevdi. Ama neden ? Babam beni silkelerken hayatından bu kadın niye beni sevdi ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kurtar Beni
Lãng mạnHayatımız sahiden bizim elimizde. Yaşayacaklarımızı, hayatımıza alacağımız insanları biz mi seçiyoruz sahiden. Ya elimizde olmayan başımıza gelen şeyler ? Kalem kimde, defter kimde ? Ben sadece kendim için yaşayacağım. Yere daha sağlam basmak, kimse...
