Arkadaşlar, müziği açalım.
Bir tık kısa ama güzel bir bölümle karşınızdayım.
Bölüm sonunda görüşmek üzere, iyi okumalar dilerim...
<3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3
---
7. Bölüm- "Birlikte Çözeceğiz."
"Yanında sana inanan insanlar olduğu sürece, korktuğunu hissetmezsin."
***
"O benim, nefret ediyorum, bana ait, hayır olmayacak!"
Duyduğum anlamsız sözlerle gözlerimi açtığımda hava daha aydınlanmıştı. Başımın ağrısını aldırmadan yataktan doğrulunca, Sıla'nın yatağında bir ileri bir geri sallanırken bir şeyler sayıkladığını fark ettim. Ancak o kendini o kadar kaptırmıştı ki, benim uyandığımı dahi fark etmemişti.
Dedikleri anlamak için onu dikkatlice dinlemeye başladım.
"İstemiyorum!"
"Asla izin vermeyeceğim."
"Bu olamaz!"
"Olamaz."
Böyle daha bir çok şey sayıklarken, tüylerim diken diken olmuş ve kalbim hızlanmaya başlamıştı. Söylediklerinden bir anlam çıkaramamıştım. Hala sayıklamalarına devam ettiğinde daha fazla dayanamadım ve titrek bir sesle:
"S-sen iyi misin?" dedim. Benim sesimi duyunca korkuyla sıçrayıp, yüzüme baktı. Bir kaç saniye boyunca yüzümü süzdükten sonra dudaklarını aralayıp:
"Şey... B-ben, evet iyiyim." dedi. Ama iyi olmadığı belliydi. Gün geçtikçe bu ilginç tavırları beni biraz daha korkuturken artık bunu birileriyle açık açık konuşmam gerektiğini düşündüm. Evet, artık birilerine ne olursa olsun anlatmalıydım.
"Tamam öyleyse... Bir şey ister misin?" Ona karşı hala nazik davranıyordum. Her ne kadar sevmesem de...
"Hayır. İyi uykular." dediğinde çoktan geri yatmış ve yorganını kafasına kadar çekmişti. Daha fazla bir şey söylemenin gereksiz olduğunu düşünerek geri yattım.
Ancak tekrardan uykuya dalamadım. Yatağımda bir sağa bir sola döndüm durdum. Aklımda bir çok soru varken uykuya dalmam çok zordu. Ama karar vermiştim. Kim olursa olsun artık Sıla'nın bu tavırlarını birilerine söylemeli ve fikir almalıydım. En önemlisi ilk önce bizimkilere söyleyecektim...
Daha fazla dayanamadım ve yatağımdan kalktım. Saatin kaç olduğu umurumda bile değildi. İçimde beni yiyip bitiren bu duygudan bir önce kurtulmam gerekiyordu. Hızlıca odadan çıktım ve bizim hemen üst kattaki odamızda kalan Melis ve Yaren'in odasına gittim.
Odanın önüne gelince derin bir nefes alıp, kapıyı tıkladım ve beklemeye başladım. Ama kapıyı açan olmadı. Kapıyı biraz daha hızlı bir şekilde tıkladığımda bu sefer çok geçmeden kapıyı Yaren açtı.
Uykulu gözlerle bana bakarken konuştu:
"Aymira, bir şey mi oldu?"
"Konuşmalıyız. Hemen." dedim ve bir şey söylemesini beklemeden odalarına girdim. Melis hala derin bir şekilde uyuyordu.
Yaren kapıyı kapatır kapatmaz, Melis'in kolunu dürtüp bağırdım:
"Melis, uyan!" Melis sıçrayarak uyandığında bağırdı:
"Ne oluyor!"
"Sakin, konuşmamız gerek. Size önemli bir şey söylemeliyim."
Ben böyle söyleyince Melis yatağında oturur şekilde bir pozisyon aldı ve Yaren de yanına geçti. Hala bana meraklı gözlerle baktıkları sırada Yaren sabırsızca konuştu:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ODAMDAKİ SIR (Tamamlandı)
Teen FictionDüşünsenize ; İki yıldır okuduğunuz üniversitede sessiz, sakin, rahat ve mutlu bir hayat sürerken hayatınıza bir kız giriyor ve her şeyi mahvediyor... Aymira'nın yurttaki yeni oda arkadaşı olan Sıla'nın her ne kadar dışarıdan gözükmese de sadece Ay...
