ODAMDAKİ SIR (Tamamlandı)

14. BÖLÜM- "Günlük"

Merhaba, arkadaşlarım!

Öncelikle bölüm gecikmesi için üzgünüm. Kusura bakmayın. Ancak gayet tatmin edici ve uzun bir bölümle geldim bu sefer. Zor bir bölüm oldu benim için. Bölüm sonunda konuşuruz^^

Bu arada oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum. Yukarıdaki müziği açalım ve okumaya başlayalım.

İyi okumalar!

---

14. BÖLÜM- "Günlük"

"İnsanın canını en çok yakan şey, tek başına yaşadığı acılarmış meğer..."

Merakla bir o kadar da endişe ve korkuyla defterin kapağını açtım ve derin bir nefes alıp okumaya başladım...

Fakat tam sayfanın ilk bölümünü okumaya başlayacakken durdum. Korkuyordum... İçten içe beni yiyip bitiren bir duygu vardı içimde. Okuma diyordu, okursan her şey biter, mahvolur. Ama dinlemedim içimdeki o dürtüyü. Her zaman olduğu gibi sonuçlarını düşünmeden bir kaç sayfayı çevirdim ve dikkatimi çeken ilk sayfayı incelemeye başladım. İlk sayfada gayet sıradan bir konudan bahsetmişti. Muhtemelen lise son sınıftaydı. 

(Sıla'nın Günlüğü)

Mart,2017:

Bugün, okulumdaki sınav sonuçları açıklandı. Büyük ihtimalle bu gidişle sınıfta kalacağım. Dersler veya sene sonunda gireceğim sınav umurumda değil. Benim daha başka hayallerim var. Ben dans etmeyi seviyorum. Şu anda annemden gizli para biriktiriyorum. Her gün okulda son iki dersi asıp bir arkadaşımın yanında kafede çalışıyorum. Kazandığım parayı da harcamıyorum ve böylelikle biriken parayla yıl sonunda nitelikli bir dans kursuna yazılacağım. Hayallerime giden yolda ilk adımım bu olacak. Bu fikrimi daha anneme açmadım. Muhtemelen izin vermeyecek ama ben yine de hayallerimin peşinden koşacağım. Ne de olsa hayalini kurduğun hiçbir şey, imkansız değildir. Öyle değil mi günlüğüm?

İlk sayfa bitirdiğimde gözlerimin dolduğunu anlayamamıştım bile. Eğer Sıla'nın günlüğü olduğunu bilmeseydim, ona ait olduğunu asla anlayamazdım. Ne kadarda umutla yazmıştı bu satırları. Peki neredeydi bunları yazan hayat dolu kız? Ne olmuştu ona? Buradan anladığım tek bir şey vardı: Sıla eskisi gibi değildi. Şaşırmıştım, hem de çok şaşırmıştım...

Fazla beklemeden, bir sonraki sayfaya geçtim, bu seferkini kısa yazmıştı.

Temmuz,2017:

Tahmin ettiğim gibi, sınavdan berbat bir puan aldım. Fakat umurumda olan bu değil. Dün annemle dans konusunu konuştum fakat yine tahmin ettiğim gibi, "Ne yapacaksın dansı?" gibisinden şeyler söyledi. Ben de ona para biriktirdiğimi, tüm her şeyin hazır olduğunu ve sadece onun onayının olması gerektiğini söyledim. Sonuç: Kavga ettik. Anlamıyorum, gerçekten bu anneleri anlayamıyorum! Bu benim hayalim. Ağladım biraz. Ama tabii kolay kolay pes etmeyeceğim ve yarın tekrar konuşmayı deneyeceğim. Sonuçta, insan çabalamadığı bir şeye ulaşamaz...

Şaşkınlıkla durdum bir kaç saniye. Gerçekten bu, Sıla mıydı? Bir kez daha okudum bu sayfayı emin olmak adına. Evet, bu kesinlikle Sıla'ydı. Böylesine temiz düşünceli ve hayat dolu bir kız ne yaşamıştı ve böylesine kötü kalpli birine dönüşmüştü? Öğrenecektim, hepsini tek tek öğrenecektim...

Ağustos, 2017:

Bugün benim hayatımın dönüm noktası. Bu zamana kadar bir yalana inanarak yaşamışım. Annem bana yalan söylemiş... Durumumu özetleyecek tek bir duygu var: Yıkıldım. Tek kelimeyle yıkıldım. Fakat hiçbir şey gelmedi elimden. Bugün, annemi teyzemle konuşurken her şeyi duydum. Aslında babam ölmemiş, yaşıyormuş. Annem bana sırf üzülmeyeyim diye yalan söylemiş. Böylesi daha mı iyi oldu? Her şeyi öğrendim ve mahvoldum. Her şeyi öğrendim ve berbat haldeyim. Annem öğrendiğimi bilmiyor. Bilmemesi belki de daha iyidir. Hesap sormak istedim, annemin karşısına geçip, 'Neden?' deyip kollarından tutup onu sarsmak istedim. Fakat tek yaptığım şey odama kapanıp ağlamak oldu. Ama söz veriyorum. Tüm bu göz yaşlarımın hesabını soracağım, o adamı bulup bizi terk ettiği için hayatını mahvedeceğim. Ve bu saatten sonra hiçbir şey umurumda değil, ne hayallerim ne de hayatım...