(Unicode)
ဂျပန်နိုင်ငံ တိုကျိုမြို့ နာရိတာ လေဆိပ်
ဘေဂျင်းကနေ သုံးနာရီကြာစီးခဲ့ရတဲ့လေယာဥ်က နာရိတာလေဆိပ်က ပြေးလမ်းပေါ်ကိုဆင်းသက်လာပြီဖြစ်တယ်။
ဂျပန်မှာ နှစ်အတော်ကြာနေရမယ့် အခု ဒုတိယမြောက် ဂျပန်ခရီးစဥ်က ပထမအကြိမ်တုန်းက ကျောင်းကနေပို့တဲ့ ခုနှစ်ရက်ကြာ ဂျပန်ခရီးစဥ်ထက်ပိုစိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းတယ်။
မကြာခင်မှာ ဂျပန်မြေကိုခြေချရတော့မှာမို့ တစ်ကိုယ်တည်းမိခင်မြေကနေစွန့်ခွာလာတဲ့ကိုယ့်အတွက် ရင်ခုန်မှုအတိ။
မနက်ခြောက်နာရီထိုးမှာဆင်းတာဖြစ်တဲ့အတွက် နေအလင်းရောင်မရသေးလို့ မှောင်နေဆဲဖြစ်တဲ့ တ်ိုကျိုမြို့ကြီးဟာ မီးတွေထိန်လို့။
လေယာဥ်ပေါ်ကနေဆင်းလိုက်တဲ့အခါ ဖြတ်တိုက်လာတဲ့ဆောင်းလေအေးတွေကဝေ့ကနဲပဲ။
တစ်ခုသတိထားမိတာကတော့ တိုကျိုက လေတိုက်အရမ်းကြမ်းတယ်။
စစ်ဆေးရေးဂိတ်ကိုဖြတ်ပြီးတာနဲ့ လေဆိပ်အပေါက်ရောက်တဲ့အခါ လာကြိုမယ်ပြောထားတဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်သူကို ဝေ့ဝဲရှာမိတယ်။
အံ့သြစရာကောင်းအောင်အရင်ဆုံးတွေ့လိုက်ရတာက banner တွေကိုင်ပြီးထိုင်စောင့်နေတဲ့ လူတွေအပြည့်။ တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့ ပရိတ်သတ်ဖြစ်တဲ့ပုံပါပဲ။
လုံခြုံရေးတွေကလည်း အယောက်ငါးဆယ်လောက်တောင်ရှိရော့မယ်
ကင်မရာတွေအသင့်ကိုင်ပြီးစောင့်နေကြတဲ့ မီဒီယာတွေကလည်း တပုံကြီး။
Luggage ဆွဲထားလျက်နဲ့ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ကြည့်နေမိတာ ပါးစပ်အဟောင်းသား။
ကြည့်ရတာ နယ်ပယ်တစ်ခုခုက နာမည်ကြီးတစ်ယောက်ယောက်လည်းလေဆိပ်ဆင်းတဲ့ပုံပါပဲ။ အနုပညာရှင်တစ်ယောက်ယောက် ဒါမှမဟုတ် အားကစားသမားတစ်ယောက်ယောက်လည်းဖြစ်ချင်ဖြစ်နိုင်တယ်။
ကျိန်းသေပေါက်ကတော့ ဒီလူရဲ့အောင်မြင်မှုက ပေါ့သေးသေးဟုတ်ဟန်မတူ။
အကျီအမည်း ဦးထုပ်အမဲ နှာခေါင်းစည်းပါ အမည်း တစ်ကိုယ်လုံးအမည်းရောင်ဝတ်ထားတဲ့လူတစ်ယောက်ထွက်လာတဲ့အခါ နောက်က ကင်မရာကိုင်ပြီး
တကောက်ကောက်လိုက်နေတဲ့ လူတွေကလည်းရှိသေးတယ်။
YOU ARE READING
The Brightest Star (Zhanyi)
Fanfiction(Unicode) နေဝင်သွားလည်း ညဘက်မှာကြယ်တွေအလင်းရောင်ရှိပါသေးတယ် မင်းကြည့် လောကကြီးက သိပ်မဆိုးသေးဘူး ..... (Zawgyi) ေနဝင္သြားလည္း ညဘက္မွာၾကယ္ေတြအလင္းေရာင္ရွိပါေသးတယ္ မင္းၾကည့္ ေလာကႀကီးက သိပ္မဆိုးေသးဘူး .....
