Bölüm 1: Sıcak Kan
"Ben katilim."
'Sen bir katilsin.'
'Annem senin yüzünden öldü!'
'Sen ikizini öldürdün.'
'Sen kız kardeşimizi aldın bizden!'
'Pis katil!'
Ağırlık. Vücudumun hissettiği tek şey bu. Bana yakıştıran sıfat ve bu sıfatın ağırlığı beni yoruyor. Ben bir katilim. Annem beni doğururken hayatını kaybetmiş. İlk ben doğmuşum, ikizim doğamamış. Annemi hemen sezeryan doğuma almak istemişler ama ikizim annemin karnında havasızlıktan ölmüş.
Ama bazen diyorum ki 'iyi ki doğan ben olmuşum.'. Ne kadar onu tanımadan sevsemde abilerimin bana yaklaşımı hep en kötüsüydü. Elimde oyuncak olması gerekirken kremle, bandajla uğraşıyordum. Eğer o hayatta olsaydı bu kadar acı çekmesini asla istemezdim.
İkizim kızmış. Eminim çok güzel olurdu. Beraber büyürdük. O benim, ben onun her şeyi olurdum. Lakin birimizin doğma, bu hayatla yüzleşme hakkı vardı. Ben onu korudum, ya o kendini koruyamamış olsaydı? Bu yüzden benim doğmam belki de daha iyidir. Ama keşke o burada olsaydı. En azından beni seven biri olurdu.
Ben kim miyim? Ben Kaya. Kaya Yılmaz. Yılmaz ailesinin yaşayan en küçük ferdi. Annesinin ve kardeşinin katili, babasının katil oğlu.
15 yaşındayım. Lise ikinci sınıf öğrencisiyim. Aileme gelicek olursak maddi durumu ortalamanın üstünde bir ailedeyim. Hatta ortalamanın çok üstünde. Lakin bu beni pek ilgilendirmiyor.
Onlardan en son 12 yaşımdayken para almıştım. Aslında onlardan para almam benim için hep sorundu. Sırf bu yüzden işe başladım. Bir kafede çalışıyorum. Kendim kazanıp, kendim harcıyorum. Köşede bir miktar param var. 18 yaşıma gelince bu evden gitmek için biriktiriyorum.
Her akşam onların küçümseyen bakışlarını görmek beni yeterince sinirlendiriyor. Yetmezmiş gibi saçma sapan sebeblerden çoğu zaman şiddet görüyorum.
Bu canımı yakıyor ama genede konuşmuyorum. Çünkü yaralanan derimden akan sıcak kan bana yaşadığımı hissettiriyor. Bu sayede sürekli olarak bir katil olduğumu hatırlıyorum. Ben katil olduğum için şiddet görüyorum. Bu yüzden bana vurduklarında onlara dur demiyorum veya başka birinden yardım istemiyorum.
Beni 'manyak' veya 'mazoşist*' olarak görebilirsiniz. Ama kendime zarar vermiyorum veya zarar verilmesinden hoşlanmıyorum. Sadece, sadecesi yok aslında.
Belki de ben bu şiddete dur diyemeyecek kadar güçsüzüm. Bilemiyorum..
Merhaba,
Ben Nur. Bu yeni kurgum ile ilgili çok fazla umidim var. Bence okunacak bir kitap. Umarım bu sefer başarırım.
Her neyse. Şimdilik bir sonra ki bölümde görüşmek üzere.
Mazoşist*: Aşağılanmaktan, fiziksel olarak zarar görmekten hoşlanan bunu seven kişiye denen sıfat.
