Świat mój zawirował
Ciemność zobaczyłam
Tańczące płomienie
Przede mną ujrzałam
Powieki przymknęłam
Nie patrząc
Twarz zwróciłam
Ku Tobie jednakże
Lecz Ciebie nie było
Wśród mroku spowity
Oczy twe lśniły
A potem
Zniknąłeś
Odszedłeś w nieznane
Zostawiając mnie samą
Wśród tłumu gwiazd
Płomieni i mroku
Samotną taką
CZYTASZ
w ciemnościach
PoesíaBo w ciemnościach nie widać szklistych spojrzeń... Wiersze pisane na parapecie przez uzależnionego od herbaty autora. Autora, który czasem wychyla się z okna nieco za daleko. Autora, który lubi określać się tym mianem.
