Küçük Sır

43.Bölüm

Gece midir insanı hüzünlendiren,
Yoksa insan mıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen ?
Gece midir seni bana düşündüren yoksa,
ben miyim seni düşünmek için geceyi bekleyen ?

Özdemir Asaf

****

Karanlığı süsleyen ışıklar büyüleyici görünüyordu,insanı içine hapsedip asla bırakmayacak kadar cazibeli görünüyordu.

İstanbul bu gece hiç olmadığı kadar güzeldi.

Bunun nedeni gerçekten İstanbul muydu yoksa yarın düğünümün olması mı bilmiyordum ama içimde tatlı bir telaşın olduğu kesindi.

Gözlerim elimde tuttuğum telefona kaydı,saat çoktan gece yarısını geçmişti.

Uyumuş mudur acaba ?

Arayıp aramamak arasında çelişkiye düşsemde,birkaç saat önce ayrılmamıza rağmen onunla saatlerce konuşmak istemem normal sayılmazdı.

Ona bağımlıydım...

Yine de içimde ki isteğe rağmen aramadım çünkü bu saatte uyuyorsa eğer onu boş yere uykusundan etmek pek de akıllıca bir iş değildi.

Odamın içine girdiğimde,dışarıya tezat olan sıcaklık vücuduma iğne misali battı.
Cam balkonun kapısını kapatmak yerine açık bıraktım ve soğuk havanın odama nüfus etmesine izin verdim,zira ben tam anlamıyla soğuğu seven bir kadındım.

Kışın hasretiyle yanıp tutuşuyordum ve gözlerim her yerin beyaza bürünmesini büyük bir hevesle bekliyordu.

Yatağıma uzandım ve elimdeki telefonu komodine koymak için uzattım,lakin telefonun titremesi buna engel oldu.
Sırtımı yatak başlığına yasladım ve telefonun siyah ekranını aydınlatıp,kimin mesaj attığına baktım.

Gönderen:Alphan
Uyudun mu ?

Kalp kalbe karşıdır dedikleri tamamen buydu.
Onunla konuşmak istediğimi ilahi bir güç ona hissettirmiş gibiydi.

Parmaklarım hızlıca klavyede turladı.

Gönderilen:Alphan
Hayır uyumadım.

Sanki bu cevabı bekliyormuş gibi beni hızlıca aradı.
Gelen çağrıyı hiç beklemeden cevapladım.

"Niye uyumadın ?"
Katı sesi hafif kısık çıkmıştı.

"Bilmem..."
Küçük bir an bekleyip,devam ettim.
"Uyku tutmadı.Sen niye uyumadın."

Benim aksime hiç tereddüt etmeden konuştu.
"Seninle uyumak gibi bir seçenek varken mi,hiç sanmıyorum."
Huysuz sesine odanın sessizliğine inat kıkırdadım.

"Değerimi bil işte,ben olmazsam aynen böyle gözüne gram uyku girmez."
Eğlenen ses tonuma karşılık hafiften sırıttığını hissediyordum.

"Bak sen !.."
'Sen' derken e harfini alayvari bir şekilde hafifçe uzatmıştı.
"Yanımda olmayacağın tek bir an dahi yaşanmayacak."
Her zaman yanında olacağıma o kadar emindi ki,sesi ve kelimelerin üzerine uyguladığı baskı bunun en büyük ispatıydı.