BATAKLIK || SehYam

1.0

Umut nedir? Neden umut ederiz? İnsan, acı çektiğinde hep bir umuda tutunur. O umutla yaşar kimisi.

Peki, umut ettiğimiz şey aşk da olur mu?

Seher, konağa geldiğin de Yaman'ın da gelmiş olduğunu gördü. Arabasını kapının önündeydi. Yeni gelmişti.

Yaman'da arabada indiği sırada Seher'i fark etmişti. Bu saate kadar evde olmadığı için sinirlenmişti ve meraklanmıştı.

Seher, yanına yaklaştığında sert sesi ile sordu.

"Neredeydin sen?!"

Seher, başını kaldırıp yüzüne baktı. Yaman, Seher'in ağlamış olduğunu görünce çatık kaşlarının ve sinirli bakışlarının yerini endişe ve merak almıştı.

Neden ağlamıştı? Neden bu kadar kötü görünüyordu?

"Birkaç parça eşyamı almak için eve gittim."

Dedikten sonra, tekrar eve doğru ilerlediğinde kolundan tutarak durdurdu Yaman.

"Bu halin ne peki?"

Kolunu yavaşça çekip, cevapladı Seher.

"Birşey yok, iyiyim."

Eve girdi sonra. Direkt Yusuf'un yanına ilerdedi. Odaya girdiğin de Yusuf'un da çoktan uyanmış olduğunu gördü.

"Teyzeceğim, neredeydin?"

"Küçük bir işim vardı, birtanem."

"Anladım, resim yapalım mı?"

"Yapalım kuzum, gel."

Seher, Yusuf ile birlikte resim yapmaya başlamıştı. Akşam yemeği saatine kadar birlikte vakit geçirmişlerdi. Akşam yemeğine indiklerin de, Seher tekrar yardım için mutfağa gitmişti. Sofrayı kurduktan sonra, oturup Yusuf'un yemeğini yedirdi. Ama kendisi yememişti. Canı birşey yemek istemiyordu.

Yaman'da bunu fark etmişti. Seher'in yemek yememesi, ve bu kadar üzgün olması canını yakıyordu Yaman'ın. Ne olmuştu da, bu kadar üzülmüştü, diye merak ediyordu.

Seher, Yusuf'u yedirdikten sonra odasına çıkarmıştı. Seher, gittikten sonra Yaman, Adalet hanıma dönüp, konuştu.

"Onun için, yemeği odasına götürün!"

Adalet, başıyla onaylayıp Seher'in yemeğini hazırlayıp odasına götürdü.

Seher, odasında Yusuf'u bekliyordu. Yusuf, ona sürpriz bir resim yapmıştı ve onu getirmek için, gitmişti.

Adalet Hanım odaya girdiğin de, Seher sorarcasına baktı.

" Yaman Bey, gönderdi. Odasında yesin dedi."

Diye açıkladı Adalet Hanım. Seher, Yaman'ın kendisini düşünmesine garip bir şekilde mutlu olmuştu. Başını sallayıp, Adalet hanımın elinde ki tepsiyi almıştı. Adalet hanım odadan çıktıktan sonra, yemeğe başlamıştı Seher.

...

Yusuf, kendisiyle beraber amcası ve teyzesini çizmişti. Bir aile resmi gibi. Seher, resmi görünce hafifçe gülümsemiş ve Yusuf'un saçlarına bir öpücük kondurmuştu. Gerçekten böyle bir aile olabilirler miydi?

Ardından biraz oynadıktan sonra, geç olduğu için Yusuf'u yatırıyordu. Seher, Yusuf'un yanına yatmış, saçlarını okşuyordu. Yusuf, teyzesine dönerek sordu.

"Teyze, bana şarkı söyler misin?"

Seher, yeğenin bu ani istediğine gülümsemişti.

"Çok mu istiyorsun?"