BATAKLIK || SehYam

3.0

Bazen en çok güvrnediklerimiz yaralar bizi. Darmadağın ederler güvenimizi. Ve insan en çok yaptığına değilde, güvendiğine yanar.

Peki, insanın kırılan güveni nasıl yerine gelir tekrar? Ya da gelir mi?

Seher, sabah erkenden kalkıp üstünü değiştirdikten sonra kocasına kahvaltı hazırlamak için aşağıya inmişti.

Konaktakiler dün gece, evden ayrılmıştı. Bugün döneceklerdi. Dün danstan sonra, Yaman ve Seher'in imam nikahı da kıyılmıştı. Allah katında da evlilerdi artık.

Seher, kahvaltıyı hazırladıktan sonra Yaman'ı uyandırmak için yukarıya çıktı. Odanın kapısını açıp, içeriye girdi. Yaman hala uyuyordu.

Yavaş adımlarla yanına yaklaşıp, derin bir nefes aldı.

"Yaman?"

Ses vermedi Yaman. Seher, tekrar seslendi.

"Kocacığım?"

Seher bunu söylerken utanmış, Uyanık olan Yaman ise sevinmişti. Gözleri hala kapalıyken yüzüne kocaman bir gülüş yerleşmişti.

"Efendim, karıcığım?"

Seher'in de yüzüne kocaman bir gülüş yerleşmişti. İkisi de bu hitap şekillerini çok sevmişti.

"Kahvaltı hazır, hadi kalk."

Yaman, gözlerini hafifçe açıp Seher'de baktı. Öyle güzel baktı ki... Çok huzurluydu. İkisi de. Bu anları çok beklemişlerdi.

"Geliyorum güzelim."

Dedikten sonra, yataktan doğruldu Yaman. Seher kafasıyla onaylandıktan sonra odadan çıkmıştı. Yaman'da işlerini halledip, üstünü değiştirdikten sonra aşağıya inmişti.

Özenle hazırlanmış masaya göz gezdirdikten sonra, Seher'in yanına iyice yaklaşıp yanağına bir öpücük kondurdu.

Ardından hemen oturdu masaya. Seher ise, şokun etkisindeydi. Yaman'ın birden öpmesi heyecanlandırmıştı onu.

Heyecanını atlattıktan sonra, oda oturmuştu. Ve ikili birlikte gerçekten evli olarak ilk kahvaltılarını yapmaya başlamışlardı.

"Bugün işe gitmeyeceğim."

Seher, sorarak baktı Yaman'a. Mutlu olmuştu ama buna.

"Tüm günümü güzel karımla birlikte  geçirmek istiyorum."

Seher, kocaman gülümseyerek başını hafifçe öne eğdi. Çok sevinmişti.

Yaman'da Seher'in bu haline aşkla bakmıştı. Ardından kahvaltısına devam etmişti.

Kahvaltı devam ederken, Seher aklına gelen şeyle başını kaldırıp Yaman'a baktı. Ve konuştu.

" Yaman?"

Yaman, başını kaldırıp Seher'e baktı.

"Birbirimizi hiç bırakmayalım, tamam mı?"

Yaman, kaşlarını çatıp sordu.

"Ne demek o? Tabiki asla bırakmayacağız!"

Seher, yüzüne hafif bir tebessüm yerleştirdi ve aşkla baktı Yaman'a. Bırakmayacaklardı asla birbirlerini.

Yaman, Seher'in masanın üzerinde ki elini tutup, yumuşak sesi ile konuştu.

"Biz birbirimizin kalbiyiz, kalbi olmadan yaşar mı insan?"

Hayır anlamında hafifçe başını salladı Seher. Yaşayamazdı.

"Yaşayamaz."

...