BATAKLIK || SehYam

3.4

İnsanın her çektiği acının ardından, gelen bir mutluluğu vardır. Her gecenin ardından gelen, sabahı vardır.

Peki, denk midir çekilen acıdan sonra gelen mutluluk, o acıya?

"Karınız hamile!"

İkisi de çok olmuştu. Böyle birşey beklemiyordu ikisi de. Seher, hafif bir tebessüm ederek şaşkın sesi ile konuştu.

"Ne?"

"Evet Seher hanım, iki haftalık hamilesiniz."

Seher, yüzünde ki gülüşü ile bakışlarını yere indirdi. Eli yavaşça karnına doğru gitti. Karnına dokunduğun da içinde oluşan duyguyu çok sevmişti.

Doktor odadan çıktığın da, hala donmuş bir halde doktora bakan Yaman, bakışlarını yavaşça Seher'e çevirdi.

Seher, merakla bakışlarını Yaman'a çevirdi. Ne tepki vereceğini merak ediyordu.

Yaman, içine dolan duyguları tarif bile edemedi. Yüreğine öyle bir huzur, mutluluk doldu ki, kendi bile inanamadı.

Ağzını açıp, birşey söylemeyi denedi. Ama şakkınlığı izin vermiyordu. Durdu birkaç saniye, sonra nihayet ağzından bir kelime çıkmıştı.

"Baba..."

Seher, Yaman'ın bu haline kocaman gülümsemişti. Yaman, tekrar konuşmaya başladığında durmuştu.

"Baba olacağım..."

Yüzüne bir tebessüm yerleşti yavaşça Yaman'ın. Baba olacaktı. Hayatında ilk defa bu kadar mutlu olmuştu. İlk defa aldığı bir haber, onu böylesine mutlu etmişti.

"Evet."

Diye onayladı Seher, onu. Yaman, şokunu biraz daha atlatmıştı. Yavaş adımlarla Seher'e yaklaşıp, önünde eğildi.

Elini yavaşça Seher'in karnına uzattı. Seher'in karnına dokunduğunda, içi kıpır kıpır olmuştu. Sonsuz bir merhamet yerleşti sanki içine.

Eli hala Seher'in karnındayken, bakışlarını Seher'e çevirdi.

"Çocuğumuz..."

Seher, dolan gözleriyle başını sağlamıştı. Elini Yaman'ın elinin üstüne koydu oda.

"Çocuğumuz..."

Yaman, hızla doğrulup Seher'e sarıldı. Başını saçlarına gömüp kokusunu derin derin içine çekti. Saçına ve yüzüne sayısız öpücükler kondurmaya başlamıştı.

O kadar mutluydu ki, içi içine sığmıyordu. İlk defa, mutluluktan içi içine sığmıyordu.

Odayı Seher'in kahkahaları kaplamıştı. Yaman'ın omuzlarına ellerini koyup durmasını sağladı.

Yaman, durup geri çekildi. Bir süre baktı Seher'in gözlerine. İkisinin de gözlerinde bariz bir mutluluk vardı. Aşk vardı.

Seher'in yüzünü elleri arasına aldı Yaman. Alnını Seher'in alnına yapıştırdı.

"Seni çok seviyorum..."

Dedi sesine yansıyan mutluluk, ve sonsuz aşkla.

"Bende, bende çok seviyorum."

Diye yanıtladı Seher onu. İkisi de birbirini çok seviyordu. Sadece birbirlerine aitlerdi. Kalpleri de sadece birbirlerine bağlıydı.

...

Doktorla bir kez daha iyice  konuştuktan sonra hastaneden çıkıp eve gelmişlerdi.

Evdekilere de bu güzel haberi vermişlerdi. Başta Yusuf olmak üzere, herkes çok sevinmiş ve çok mutlu olmuştu.