BATAKLIK || SehYam

3.7

İnsana kendi hatası yüzünden kaybettiklerine yanarken, pişmanlıkla da yanar. O acı daha da büyür.

Peki, telafi edebilir mi insan hatasını?

Hastaneden çıktıktan sonra, eve gelmişlerdi. Seher direkt odasına çıkmıştı.

Yaman, ardınan üzüntüyle baktı. Elinden birşey gelmiyordu, o kadar çaresizdi ki...

Birşey hazırlamalarını istedi. Yiyecekler birşeyler hazırlandıktan sonra Seher'in yanına çıkmıştı.

Odaya girdiğin de, Seher'in yatağın içinde oturduğunu gördü. Yanına yaklaşıp tepsiyi yanında ki masaya koydu.

"Birşeyler yemen lazım, ilaçlarını alacaksın."

Dedi Yaman, yumuşak sesiyle. Seher cevap vermedi. İstemiyordu.

Yaman, Seher'in cevap vermemesi ile elini uzatıp Seher'in elini tuttu.

Seher, yavaşça elini geri çekmişti. Yaman şaşkınlıkla bakmıştı boşta kalan eline. Elini yavaşça geri çekti ve başını önüne eğdi.

Haklıydı Seher. Gitmemeliydi. Pişmanlığı da acısı kadar büyüktü Yaman'ın.

"Yanlız kalmak istiyorum."

Dedi Seher düz sesiyle. Yaman, gözlerine yerleşen pişmanlık ateşiyle, kederle baktı Seher'e.

Ama Seher ona bakmıyordu. Sadece önüne bakıyordu.

Yaman, yüreğinin acısıyla ayağıya kalkıp yavaşça çıktı odadan. Yaman, çıktıktan sonra Seher, Yaman'ın arkasından bakmıştı.

Ardından gözyaşını daha fazla tutamamıştı. Akmaya başlamıştı içindekileri boşalırcasına...

Canı çok yanıyordu onunda. Bebeğini kucağına bile alamamıştı...

...

Akşam yemeğine inmemişti Seher. Ama Yusuf, odasına getirmişti onun için. Seher'de Yusuf'u kırmamak in yemişti birşeyler.

"Bak teyze, birşey yemediğin için karnın küçülmüş. Kardeşim içinde değilmiş gibi."

Seher'in, Yusuf'un dediklerinden sonra gözleri dolmaya başlamıştı bile.

Yusuf'u kendine çekip iyice sarıldı Seher. Saçına öpücükler kondurdu. Şuan ki tek tesellisi Yusuf'tu.

Yaman, Seher ve Yusuf'u kapı önünde izliyordu. Onun da gözleri dolmaya başlamıştı.

Derin bir nefes aldı, ama aldığı nefes ciğerlerini yaktı...

İçinde ki yangınlara, odun atıldı sanki...

İçinde ki acının, onu bitirmesini bekledi adeta...

...

Sabah, Yusuf uyanmış ve kendi odasına geçmişti. Dün gece Seher'e birlikte uyumuştu. Yaman, yanlarında değildi ama. O uyumamıştı ve odaya gelmemişti hiç.

Yusuf, odasına geçtikten sonra üstünü değiştirmek ve Seher'e bakmak için odasına gitmeye karar vermişti.

Odaya geldiğin de, Seher'in ayakta olduğunu gördü.  Seher, Yaman'ı görünce yanından geçip geçmek için hareketlendi.

Yaman, yavaşça Seher'in kolunu tutup durmasını sağladı.

"Yapma böyle..."

Seher, bakışlarını yerden kaldırıp Yaman'a baktı.

"Ne yapmayayım?"

Yaman, başını kaldırıp derin bir nefes aldı.

"İki gündür bana nasıl davrandığını bilmiyor musun?"