BATAKLIK || SehYam

2.6

Bazen yüreğimize kor bir ateş düşer. Ne yapsak, ne etsek söndüremeyiz o ateşi. Yakar kavurur içimizi.

Peki, yandığımız ateş ya bizim cezamızsa? Ya onu hak etmişsek?

Seher, Yaman'ın adını haykırdıktan sonra olduğu yerde kalakalmıştı. Gözleri Yaman'daydı.

Zaman durmuştu sanki. Gözleri Yaman'ın gözlerinde, birşey olmadığına inanmak istiyordu Seher. Fakat kalbine giren bu büyük sancı, bunu engelliyordu.

Yaman, kalbine isabet eden kurşunla geriye doğru sendeledi. Birkaç saniye durdu ayakta. Sonra geriye düşmüştü.

Seher, Yaman'ın düşmesi ile kendine gelip koşarak Yaman'ın yanına geldi. Diz çöküp, Yaman'ın başını kucağına aldı.

"Yaman!!"

Deli gibi ağlıyordu Seher. Hıçkırıklarının arasında Yaman'ın adını söylüyordu.

"Yaman..."

"Elveda Kırımlı! Biz artık gidiyoruz! Bu arada ana yola yetişene kadar çoktan kan kaybından ölür, bence sende bırak git!"

Dedi Soygiray, son cümlesini Seher'e hitafen.

Seher, onu duymuyordu bile. Sanki kulakları sadece Yaman'ın sesini duymak için, yemin etmişti.

" Yaman... "

Soygiray ve adamları, uzaklaşmaya başlamıştı. Yaman'ın gözleri açıktı hala.

"S-Seher..."

"Yaman, yorma kendini. Dayan tamam mı?"

Yaman, elini yavaşça kaldırıp Seher'in yanağına dokundu. Ve zorlukla konuştu.

"Korkma."

Dedikten kısa bir süre sonra, gözleri kapanmaya başlamıştı.

"Yaman! Yaman, hayır. Kapatma gözlerini!"

Seher, Yaman'ın kucağında ki başını hafifçe sarsarak söylemişti bunları. Çaresiz sesi ile...

"Yaman, dayan lütfen!"

Seher, Yaman'ın başını yavaçşa yere burakıp, ayağıya kalktı. Etrafına bakındı bir yardım bulma umuduyla.
Koşturdu. Deli gibi ağlayarak yardım aradı.

Tekrar Yaman'ın yanına geldi.
Yaman'a baktığında gözlerinin tamamen kapanmış olduğunu gördü.
Balını tekrar kucağına aldı. Birkaç kere sarstı. Ama Yaman hiçbir tepki vermedi.

" YAMAN!!"

Diye feryad etti Seher tekrar, gözlerini kapatıp Canının acısı sesine yansıdı..

Öyle çaresiz, öyle acılıydı ki...

Kimse yoktu. Ormandaydılar. Yardım bulmak neredeyse imkansızdı.

Güçlü olmalıydı Seher. Yaman'ı kurtarmalıydı. Derin bir nefes alıp doğruldu. Yaman'ın kolundan tutup, yavaşça kaldırmaya çalıştı. Ama gücü yetmiyordu.

Bir kez daha derin nefes alıp, kaldırmaya çalıştı. Kaldırdığın da sırtına doğru almıştı Yaman'ı.

Yapmak zorundaydı. Güçlü olmak zorundaydı. Yaman için...

Yaman'ın kollarını iki yanından sarkıtıp, tuttu. İyice sırtına yerleştirdikten sonra, yürümeye başladı.

Birkaç adım attıktan sonra, dayanamayıp düşmüştü Seher. Yaman'da onunla birlikte. Ağzından acı bir hıçkırık çıkmıştı Seher'in...