BATAKLIK || SehYam

1.8

Geç kalırız bazen hayatta. Geç kalınmışlıklarımız vardır hepimizin. Yetişemeyiz bazı şeylere. Kaybederiz onları bazen.

Peki, eğer yetişme şansımız varken geç kalmışsak? O zaman kaybetmeyi hak etmiş olur muyuz?

Yaman, Seher'in kolunun düşmesiyle korkuyla baktı Seher'e.

Elini Seher'in yanağına koymasıyla yüzünün beyazlığına zıt sıcaklık, onu hayrete düşürdü. Ateşi vardı Seher'in. Yanıyordu resmen.

"Seher!"

Dedi, Yaman tekrar. Fakat Seher hala uyanmıyordu. Yaman, hızlıca Seher'im üstünde ki yorganı açıp, Seher'i kucağına aldı. Ve odadan çıktı.

Yüzünde, bariz bir korku vardı Yaman'ın. Saf bir korku. Ve de pişmanlık...

Merdivenden indiğinde, yüksek sesle konuştu.

"Çabuk arabayı getirin,çabuk!"

Bir adamı koşarak gidip, Yaman'ın arabasını getirmişti. Yaman, Seher'e birlikte arkaya geçmişti. Seher'in başını dizine yatırmıştı.

Çok korkuyordu Yaman. Seher'i tekrar kaybetme korkusu, tüm bedenini sarmıştı.

Hastaneye geldiklerinde, inip tekrar Seher'i kucağına aldı ve içeriye girdi. Kısa bir süre sonra, doktorlar Seher'i muayene odasına almışlardı. Yaman'da dışarıda bekliyordu.

Yüzünü elleriyle sıvazlayıp, üzgün sesiyle mırıldandı Yaman.

"Ne yaptım ben? Allah benim cezamı versin!"

Bir süre sonra, doktor çıkmıştı. Yaman, doktoru fark ettiğinde hemen yanına yaklaştı.

"Nesi var?"

"Buraya geldiğinde çok ateşi vardı. Şimdi zorlukla düşürdük."

"Neden peki, neden atşelenmiş?"

"Üşütmüş. Ama bunun dışında farklı şeylerin de olduğunu düşünüyorum. Mesela, ruhsal olarak kötü hissettiği için. Muhtemelen son zaman da, çok fazla üzülmüş."

Yaman'ın bakışları yere sabitlendi. Ve son zamanlarda olanları düşünmeye başladı.

" Üstelik, neredeyse bir gündür birşey yememiş ve yeterli uyku almamış. Fiziksel ve ruhsal olarak yorgun olduğu için bağışıklık sistemi de dayanamamış. "

Doktor, konuşmasını bitirdikten sonra gitmişti. Yaman'da, Seher'in yanına gitmişti.

Seher, uyuyordu. Yaman, yanına yaklaşıp elini tuttu Seher'in. Narin bir öpücük kondurdu elinin üstüne.

...

Seher, bir iki saat sonra uyanmıştı. Doktor terkar muayene ettiğinde gidebileceğini söylemişti. İlaçlarını da yazdıktan sonra, taburcu olmuştu.

Yaman, Seher'in koluna girmişti. Seher, karşı çıkmak istiyordu ama karşı çıkacak gücü yoktu. Yine de kolnu çekmeye çalıştı. Ama Yaman izin vermedi.

Yaman, arabayı kendisi kullanmayı düşündü. Seher'i on koltuğa oturtturup, yanına geçti hemen. Seher'in ısınması için klimayı da açmıştı.

Arabayı sürürken, bakışlarıyla sürekli Seher'i kontrol ediyordu Yaman. Konuşmaya karar verdiğin de, yumaşak sesi ile sordu.

"İyi misin?"

"İyiyim."

Dedi Seher, düz sesiyle. Yaman, derin bri nefes alıp konuşmaya devam etti.

"Seher, bak söyle-"