Ben Derin Aktaş.
Başarılı, herkes tarafından sevilen Avukat Derin Aktaş.
Diğer günlerden farklı olmayarak işimi yapıyordum. Davalara giriyor, savunmalar hazırlıyor, müvekkillerimin hayatlarını kurtarıyordum.
O gün de aynı şeyleri yapıyordum. Bu sefe...
Gözyaşlarımı akıtmamak için zor duruyordum. Eğer ağlarsam yüzümdeki bu makyaj bozulurdu. Ve gözyaşlarıyla bozulmayı haketmeyecek kadar güzel olmuştu maykajım. Elimdeki çiçeği sımsıkı tutarak karşımdaki boy aynasına baktım. Güzel olmuştum, hemde çok güzel. Ama gözlerimdeki bu hüzün bütün güzelliğimi örtüyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Derin, çok güzel oldun birtanem."
İdil'in konuşmasıyla kafamı ona çevirdim. En yakın arkadaşım, dolu olan gözlerimi görünce yüzündeki tebessümü soldu. Hızla yanıma geldi. Gelinliğime basmamaya çalışarak bana iyice yaklaştı ve yanağımu tutarak gözlerimin içine baktı.
"Derin, neyin var canım?"
Gözümdeki bir damla daha fazla dayanamadı bu acıya, intihar etti. Bunu gören İdil'in de gözleri doldu. Canım arkadaşım acımı benimle hissediyor, benimle üzülüyordu.
Burnumu çekip fısıldayarak acı içinde konuşmaya başladım.
"Olmuyor İdil, olmuyor. Aras'ı aklımdan çıkaramıyorum. Birazdan yüzünü bile görmediğim bir adamla evleneceğim. Ama hala aklım Aras'la dolu. Ben ona tahmin ettiğimden de fazla tutulmuşum."
İdil hüzünle gözlerime baktı. Her şeyi biliyordu, anlatmıştım.
"Yapma bunu kendine. İnan bana çok mutlu olacaksın. Hislerimde yanılmam bilirsin. Hem ben Demir'i gördüm. Müstakbel kocan gayet iyi birine benziyor merak etme."
"Onsuz mutlu olamazmışım gibi geliyor İdil. Onu doğru düzgün tanımıyorum bile ama sanki..."
Cümlemi kesen şey çalan kapı oldu. Kapının dışından görevlinin sesini duydum.
"Efendim, Demir Bey geliyor. Gelin Hanım hazır mı?"
İdil burnunu çekip nemlenmiş göz makyajını düzeltti. Eline bir peçete alıp benim makyajımı toparlamaya çalışırken kapıdaki görevliye seslendi.
"Hazır hazır. Az kaldı."
İdil makyajımı düzelttikten sonra güven verircesine elimi sıktı. Tam o sırada kapı çaldı. Belli ki müstakbel kocam Demir gelmişti.
İdil hızla arkamı kapıya döndürüp çıktı. Allah aşkına ne gerek vardı böyle şeylere. Yine de en yakın arkadaşımın hevesini kırmamak için sesimi çıkarmadan beklemeye başladım. Kapının açılıp kapanma sesini duyduktan sonra sessizlik oldu.
Bir süre sonra bana yaklaşan adım sesleri duydum. Adım sesleri kesilince tam ensemde bir nefes hissettim. Müstakbel kocamı görmek üzere sakince arkamı döndüm. Gözlerimi yerden kaldırıp gözlerine bakmaya cesaretim yoktu. Aklımda ve belki de kalbimde başka bir adam varken karşımdaki adamın gözlerine bakacal cesaretim yoktu. Kendimi çok kötü hissediyordum.
Demir, sağ elini kaldırıp nazikçe çenemden tuttu ve kafamı kaldırdı. Gözlerim gözlerine temas edince tüm vücudumu bi elektrik akımı sardı.
