AVUKAT HANIM

8. BÖLÜM

İyi okumalar 🖤

Gözümü açtığımda diğer günlerden pek de farklı uyanmadığımı farkettim. Yine aşık olduğum adamın çıplak göğsüne kafamı koymuştum. Kaslı kolları belimi sımsıkı sarmıştı. Güne böyle uyanmak hayal ettiğimden bile güzeldi.

"Günaydın güzelim."

Kafamı Aras'ın göğsünden kaldırıp baktığımda uyandığını farkettim.

"Günaydın." Aşkım.

Dün sesli olarak dile getirmeme rağmen bugün tüm cesaretimi kaybetmiştim. Ona aşıktım. Buna eminim. Ama bunu ona söylemeden aşkım demeye dilim varmıyordu.

Bu kadar düşünmenin yeterli olduğuna karar verip çıplak vücuduma saten örtüyü sarıp yataktan kalktım ve odanın içindeki banyoya doğru ilerlemeye başladım. Aras'ın delici bakışlarını sırtımda hissedebiliyordum.

Duşumu aldıktan sonra odaya geçtim. Aras yoktu. Ya çalışma odasında ya da aşağıda olmalıydı. Bu aralar çok fazla çalışıyordu. Bize saldıranları aradığını tahmin edebiliyordum.

Aşağı indiğimde Fatma ve annesi Gülseren Hanım'ın kahvaltıyı hazırladığını gördüm. Yanlarına gidip tezgahtaki kahvaltılıkları masaya götürmek üzere elime aldığımda Gülseren Hanım'ın sesini duydum.

"Derin kızım bıraksana sen, Fatma halleder."

Tebessümle yaşlı kadına baktım.

"Bir şey kalmamış zaten her şeyi hazırlamışsınız. Ellerinize sağlık."

Gülseren Hanım'ın tebessümle bana bakarken elimdeki kahvaltılıkları masaya yerleştirdim. Bu sırada Aras tüm yakışıkkılığıyla merdivenlerden inip masaya geldi. Her zamanki yerine oturunca bende masadaki yerimi aldım.

Fatma çaylarımızı doldurduktan sonra "afiyet olsun" diyerek bizi yanlız bıraktı.

Biraz bir şeyler atıştırdıktan sonra elimdeki çatalı tabağımın yanına koydum ve boğazımı temizledim. Artık içimdekileri Aras'a söyleme vaktim gelmişti.

Boğazımı temizlememle Aras'ın bakışları bana döndü.

Tek kaşını kaldırarak "hadi söyle içindekini" diyince sakince bir nefes aldım.

"Biliyorsun ki işime uzun bir ara verdim. Bu aranın yeterli olduğunu düşünüyorum. İşe başlamak istiyorum."

Özellikle çalışabilir miyim dememiştim. Tamam kocam olabilirdi ama bu nefes alırken bile ondan izin alacağım anlamına gelmiyordu. Sonuçta yetişkin ve hür bir kadındım. Kendi kararlarımı kendim verebilirdim. Sadece haberi olsun istiyordum.

"Nerden çıktı bu?"

Aras'ın sakin sesiyle kafamı ona çevirdim.

"Bir süredir aklımdaydı. İşimden hiç bu kadar uzun süre ayrı kalmamıştım."

Aras kafasını onaylar anlamda salladı.

"Tamam, kahvaltıdan sonra hazırlan. Beraber şirkete gidelim."

"Şirket ne alaka?" diye karşılık verince Aras elindeki çatalı masaya bırakıp bana yaklaştı.

"Bizim de bir süredir avukata ihtiyacımız vardı. İyi denk geldi." demesiyle gözlerim şokla açıldı. Hemen itiraz etmeye başladım.

"Gerek yok, koca torpiline ihtiyacım yok. Çok rahat iş bulabileceğimi biliyorsun."

Gerçekten öyleydi. Başarılı ve isim yapmış bir avukattım. Benim iş aramama fırsat kalmadan teklifler zaten ayağıma kadar gelirdi.