AVUKAT HANIM

35. BÖLÜM

İyi okumalar 🖤

■ ■ ■

Enerjim kalmamıştı, tükendiğimi hissesiyordum. Nefes alacak enerjim bile yoktu.

Oğlum... oğlumuz gitmişti.

Melek olmuştu...

Selen tam kapıdan çıkacakken odada büyük bir ses yükseldi. Bir bebek ağlıyordu. Kafamı Aras'ın göğsünden kaldırıp Selen'e baktım. Yerinde donmuş kalmıştı.

Ses ondan geliyordu.

Selen yavaşça bana doğru döndü. Kucağındaki battaniyenin içinde minik bir el çıktı. Oğlum...

Selen şok içerisinde kucağına bakıyordu.

"Oğlum?"

Selen bana döndü.

"Y-yaşıyor..."

Bu sefer akan gözyaşlarım sevinçtendi. Hıçkıra hıçkıra ağlarken Selen yanıma gelip oğlumu kucağıma bıraktı. Minicik gözlerini yummuş, avazı çıktığı kadar bağırıp ağlıyordu. Gözyaşları içinde güldüm. Oğlum yaşıyordu...

Aras'a baktığımda bir eliyle çaktırmadan gözünü sildi. Yüzündeki tebessümle bizi izliyordu. İdil kızımı getirip diğer koluma verdi.

Bebeklerime bakıp güldüm. Hem ağlıyor hem gülüyordum. Bebeklerim iyiydi, benimleydi...

Ben artık anneydim. Anne...

Gözlerimi kapatıp bebeklerimin kokusunu soludum derin derin.

İşte gerçek huzur buydu, bebeklerimden yayılan cennet koku...

Aradan geçen 10 dakikanın ardından Selen kapıyı kapatıp yanıma geldi.

"Biraz dinlen, sonra emzirmen gerekecek. O zamana kadar temizleyelim biz de."

Bebeklerimden ayrılmak istemiyordum. Ama çok yorgundum. Kolumu kaldıracak enerjim kalmamıştı. O yüzden zorluk çıkarmadan başımı olumlu anlamda sallayıp kızımı İdil'e, oğlumu da Selen'e verdim.

Onlar odadan çıkarken Aras'ın desteğiyle kan içinde kalmış yataktan çıktım.

Aras'ın yardımıyla hızlı bir duş alıp diğer yatak odasına geçtik. Yine Aras'ın desteğiyle yatağa yattım. Aras da yanıma yatıp kollarını belime sardı. Alnıma bir öpücük kondurdu.

"Bugün hayatımın en önemli günlerinden biri. Ve bu senin sayende oldu. Teşekkür ederim Meleğim."

Ben de kollarımı sımsıkı Aras'a sarıp gözlerimi yumdum.

"İyi ki varsın Aras."

"İyi varsınız Güzelim..."

■ ■ ■

"Benim yüzümden oldu tüm bunlar. Hangi adam hamile karısını dağ başına getirir?!"

"Aras sakin olur musun? Doğumun hemen gerçekleşeceğini bilemezdin."

"Bilmeliydim... ya benim yüzümden onlara bir şey olsaydı?"

"Ama olmadı."

Konuşulanları duyabiliyordum. Aras ve İdil konuşuyordu. Gözlerimi açmaya çalışsam da başarılı olamadım. Üstümden binlerce tır geçmiş gibi hissediyordum.

"Derin ölebilirdi..."

Aras'ın acı dolu fısıltısıyla kalbim sızladı. Son bir çabayla gözlerimi açtım. Boğazım çok acıyordu.