AVUKAT HANIM

27.BÖLÜM

İyi okumalar yapmak 🖤

■ ■ ■

Sırtımı yatak başlığına dayamış yatıyordum. Bir elim şişmiş karnımdaydı. 34 haftalık hamileydim artık. Hareketlerim iyice yavaşlamıştı. Aras yanıma gelip elini benim gibi karnımın üstüne koydu. 

Aras elini karnıma koyar koymaz bebeklerim babalarının eline tekme attı. İkimizde güldük.

"Senin varlığını hissesiyorlar." Dedim Aras'a. Yüzünde şeflatli bir bakışla karnıma bakıyordu. Bebeklerimize çok düşkündü. Çok iyi bir baba olacağına emindim.

Bir süredir hayatımız çok sessizdi. Bunun fırtına öncesi olmamasını umuyordum.

"Güzelim, istersen evde kalabiliriz."

Kafamı olumsuz anlamda salladım. Sabah biraz ağrım olunca Aras oldukça endişelenmişti. Ama Merve Hanım son aylarda bu ağrıların normal olduğunu söylemişti.

"Hayır, iyiyim ben. Gidelim."

Aras kararsızca bana baktı. Kafamı olumlu anlamda salladı.

"Gerçekten iyiyim."

"Tamam, ama en ufak ağrında haber vereceksin."

"Söz." diyerek karşılık verdim.

Babamla ve abimle sık sık görüşmüş birbirimizi iyice tanımıştık. Çevremdeki herkesin yaşadıklarımızdan haberi vardı. Ailemi anında kabullenmişlerdi. Sanki yıllardır tanışıyormuşuz gibi bir ortam oluşuyordu.

Aras giyinme odasına geçerken "Mert'ler yoldaymış, buraya geliyorlar. Onlar gelince çıkarız." dedi.

Kafamı olumlu anlamda salladım.

Şirketin yıllık başarılarını kutlamak amacıyla mini bir davet veriliyordu. Aras her ne kadar benim için endişelenip evde kalmamız gerektiğini söylese de ona karşı çıktım. Bu davete katılmak istiyordum.

Mert, Adem, İdil, Yağız, Yağız'ın sevgilisi Yağmur ve Abim davet yerine çoktan gitmişti. Babam gelmek istememişti.

Aynadan son kez kendime baktığımda gayet iyi göründüğümü farkettim. Bu sırada Aras giyinme odasında çıktı.

"Hazırsan çıkalım."

Kafamı olumlu anlamda sallayıp çantamı aldım. Aras'ın yanına gelince kolunu belime sardı ve yürümeye başladık. Siyah takım elbisesi içinde nefes kesici görünüyordu. Bu gece kocamı yanlız bırakmasam iyi olacaktı.

Evden çıkıo arabaya bindik. Yarım saat içerisinde davetin olduğu yere gelmiştik. Aras'la el ele içeri girerken birden bir sürü flaş patladı. Bir elimi gözüme siper ederken bir yandan ilerlemeye çalışıyordum.

"Aras Bey başarılarınızın sırrı nedir?"

"Derin Hanım'ın avukat olduğu doğru mu?"

"Bebekler ikizmiş doğru mu efendim?"

"Boşanacağınıza dair duyumlar aldık ne demek istersiniz?"

Kaşlarımı çatıp haberimizi yapmaya çalışan insanlara baktım. Boşanmak da ne alaka?!

Aras beni kendine çekip "her şey yolunda arkadaşlar. İzninizle içeri geçelim." dedi.

Korumalar eşliğinde ilerleyip içeri girdiğimizde derin bir nefes aldım. Aras belimden bemi yönlendirerek yürümeye başladı. Kafamı kaldırdığımda ilerde bizimkileri gördüm.

Masaya vardığımızda kısaca selamlaşığ yerimize oturduk. İdil'e baktığımda Mert'le yan yana oturuyordu ve çok samimilerdi.

Tek kaşımı kaldırarak "siz..." dedim sorarcasına.