Unicode
ပန်း ဝတ်ဆင်ထားရသည့် ပွဲတက်ဝတ်စုံမှာ ပန်းနုရောင် လက်ရှည်၊ဒူးဖုံးသော ရိုးရိုးယဥ်ယဥ် ဝတ်စုံဖြစ်သဖြင့် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးရှိလှပါသည်။ မှန်ကြည့်ပြီး ပြုံးနေရင်းမှ မှန်ထဲမှ မြင်လိုက်ရသည့် ပုံရိပ်ကြောင့် ပန်း၏ အပြုံးများမှာ ရုတ်တရက် ပျောက်ကွယ်သွားရသည်။
"မမပန်း ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် လှနေရတာလဲ"
အသံပိုင်ရှင်မူကား တခြားသူမဟုတ်။ သံသာပင်ဖြစ်လေသည်။ သံသာ့ဝတ်စုံမှာ ပန်းနှင့်အရောင်တူသော်လည်း ပုံစံကွဲပြားလေသည်။ ရင်ပြတ်ဂါဝန်မှာ ခြေမျက်စိအထိရှည်ကာ ပေါင်ရင်းနားအထိခွဲထားလေသည်။
မမပန်းက သံသာ့အား လုံးဝပြုံးမပြပါပဲ ခေါင်းအစခြေအဆုံး စိုက်ကြည့်နေသဖြင့် သံသာ အနေရခက်လာသည်။
"မမပန်း ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် စိုက်ကြည့်နေရတာလဲ"
"ဆောရီး... "
"သံသာလှရဲ့လား မမပန်း"
"မေးစရာလိုသေးလို့လား မင်းက နဂိုတည်းက လှပြီးသားပဲဟာ"
သံသာအနည်းငယ်ပြုံးမိသော်လည်း မမပန်းမှာ လုံးဝမပြုံးမရယ်သဖြင့်....
"မမပန်း ဘာဖြစ်နေတာလဲ စိတ်ညစ်စရာရှိလို့လား ဝတ်စုံကအဆင်မပြေဖြစ်နေလို့များလား"
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး အဆင်ပြေတယ်"
မမပန်း၏ မျက်နှာအရိပ်အကဲအရ အဆင်ပြေသည့်ပုံ လုံးဝ မပေါ်ပါ။ မမပန်း၏ မျက်နှာအရိပ်အခြည်အား အမြဲတစေ ကြည့်နေခဲ့သည့် မိမိအတွက်တော့ မမပန်း၌ ကိစ္စတစ်ခုခု ရှိမည်ကို သူမ၏ နှုတ်ဖျားမှ ဖွင့်ပြောစရာမလိုပဲ အလိုလို သိနေပါပြီ။
"မဟုတ်ပါဘူး မမပန်း တစ်ခုခုတော့ဖြစ်နေပါတယ်"
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဆို"
မမပန်း၏ ပခုံးနှစ်ဖက်ကိုညင်သာစွာ ဆွဲကိုင်ကာ စိတ်အလိုမကျသည့် မျက်နှာအား အနီးကပ်စိုက်ကြည့်မိတော့ မမပန်း၏ မတည်ငြိမ်သည့် မျက်ဝန်းအိမ်လေးကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။
"မမပန်း တစ်ခုခုတော့ဖြစ်နေပါတယ်။ သံသာ့ကို အမှန်အတိုင်းပြော"
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး လို့ပြောနေတယ်လေ။ ဆက်မေးနေရင် ငါပြန်တော့မယ်"
ဟော...ကြည့် ဘာဖြစ်မှန်းမပြောဘဲ မျက်ခုံးကျုံ့ရင်း ပြန်မယ်ဆိုတော့ သံသာ့မှာ ပျာပျာသလဲလဲဖြင့် ဆွဲထားရတော့သည်။
"မပြန်ပါနဲ့..သံသာမမေးတော့ပါဘူး...ဟုတ်ပြီလား.."
သံသာ့အမေးကို လုံးဝပြန်မဖြေပါပဲ မျက်နှာတည်နေသော မမပန်းက လုံးဝမပြုံးမရယ်ပါ။
"ပြုံးပါဦး မမပန်းရဲ့... မချေပါနဲ့"
"ကျွတ်စ်... ဒီမှာပြုံးပြီ... ရပြီမလား "
YOU ARE READING
အဆိပ်
FantasyUnicode ဒုတိယမြောက် fic လေးဖြစ်ပါတယ်ရှင်။လူသားတို့ရဲ့ အမုန်း၊အငြှိုး၊ကလဲ့စားတွေနဲ့ ရှုပ်ထွေးလှတဲ့ချစ်ခြင်းကို ဖော်ကျူးမှာပါရှင့်။ Zawgyi ဒုတိယေျမာက္ fic ေလးျဖစ္ပါတယ္ရွင္။လူသားတို႔ရဲ႕ အမုန္း၊အျငႇိုး၊ကလဲ့စားေတြနဲ႕ ရႈပ္ေထြးလွတဲ့ခ်စ္ျခင္းကို ေဖာ္က်ဴးမွ...
