Remember

Chapter-8

Unicode

Section-1

"ငါ့အတွက်တော့ သရုပ်ဆောင်အလုပ်က သီချင်းဆိုရတာထက်ပိုပင်ပန်းတယ် Namjoonရေ...."

ရိုတ်ကွင်းပြီးသွားတော့ သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံမှာ ​၀င်ထိုင်ရင်း Jin hyung ညည်းညည်းညူညူပြောတယ်။

characterအရ ဆံပင်တွေကို Gelရဲ့အကူအညီနဲ့ နဖူးပေါ်အောင်လှန်တင်ထားတဲ့ Jin hyungဟာ တော်တော်လေးကိုဆွဲဆောင်မှုရှိနေတယ်။ မျက်မှောင်ကျုံ့ပြီး စကားပြောနေတာကိုတောင် မျက်လုံးမလွှဲချင်အောင်
ကြည့်ကောင်းနေတော့လည်း ခက်သား.....

"အရမ်းပင်ပန်းနေပြီလား hyung......"

"အင်း........"

Once Againဆိုတဲ့ ဒီဇာတ်လမ်းတွဲကို
စ ရိုတ်ကူးတဲ့အချိန်ထဲက hyungမှာ အလုပ်များနေရရှာတာ။ သီချင်းလေ့ကျင့်တာ၊ အသံသွင်းတာနဲ့ ဒီဇာတ်လမ်းတွဲအတွက် ရိုတ်ကွင်းသွားရတာနဲ့ဆိုတော့
တအားပင်ပန်းနေမှာပဲ.....

ပြီးတော့ ပထမဆုံးရိုတ်တဲ့ ဇာတ်လမ်းတွဲဖြစ်တာကြောင့် သင်ယူစရာတွေကလည်းများတယ်လေ။

"ကျွန်တော်တို့ နေ့လည်စာသွားစားကြမလို့ လိုက်ခဲ့ပါလား Seok Jin hyung....."

hyungနဲ့ Namjoonစကားပြောနေတုန်း မင်းသားHa Joonက ​နေ့လည်စာစားဖို့လာခေါ်တယ်။

"မင်းတို့ပဲသွားကြပါကွာ...မလိုက်တော့ပါဘူး....."

မစဥ်းစားဘဲ တန်းငြင်းလိုက်တဲ့ hyung
ကြောင့် မင်းသား Ha Joonကို အားနာပေမယ့် သူတို့နှစ်ယောက်ထဲရှိရတဲ့အချိန်က နည်းပါးလွန်းတာကြောင့် hyungလိုက်သွားဖို့ သူ
မပြောဖြစ်တော့။

"ဘာလို့လဲ hyungကလဲ~Managerကြီးလဲလိုက်ခဲ့လေ......"

"မလိုက်တော့ပါဘူးဗျ...."

hyungနဲ့နှစ်ယောက်ထဲရှိနေရတဲ့ ဒီအချိန်လေးမှာ သူလည်း လိုက်မသွားချင်တာ
ကြောင့် ငြင်းလိုက်တယ်။အခုတလောအလုပ်များနေတာ​နဲ့ သူနဲ့hyung စကားပြောဖို့တောင် သိပ်မလွယ်ကူဘူးမဟုတ်လား.....

မင်းသားHa Joonထွက်သွားတော့ သူတို့နှစ်ယောက်စကားဆက်ပြောဖြစ်ကြတယ်။

"ခုနက အန်ကယ် phoneဆက်တယ်hyung....မနက်ဖြန်ညနေကျရင် အိမ်မှာမိသားစု ညစာစားပွဲရှိတယ်တဲ့....."