Hades Academy ( Completed )

Chapter 12

Enjoy Reading!!!

CHAPTER 12

Hance' POV

"Are you okay? You look bothered." sabi ni Nyl na pumukaw sa pag-iisip ko.

I looked at him and I saw the confusion in his face. Mukhang kanina pa ako nag-iisip.

Umiling lang ako sa kanya.

"I'm okay. Don't mind me." I said. He just nodded at me but he looks like he doesn't believe me but he chose to shup his mouth instead.

Bumali naman ako sa pag-iisip at inis na sinabunutan ang buhok ko.

Damn! What's wrong with me? Why I can't forget that kissed. It was just a simple and accidental kiss but it still lingers my mind.

Nang dahil sa frustasyon ko ay sinabunutan ko ulit ang sarili kong buhok at mukhang napansin ako ni Nyl pero hindi niya na ako sinita.

And because I'm irritated, I abruptly stand and went outside. Pumunta ako sa railing ng room namin at doon lumanghap ng sariwang hangin.

I still remember her soft and sweet lips. I don't know but it has a large impact to me and it leaves a turmoil on my head.

Napahilamos ako sa mukha ko dahil hindi ko talaga makalimutan. And because of my frustation, I punched the wall beside me.

I shouldn't feel this. I should be angry at her and continue to make her leave our section. That's the plan and I wouldn't ruined that just because of that kiss.

I should focus on how to make her leave our section. I still don't want someone to transfer on our section.

I still remember the twins did to us. They made us suffer and they hurt us.

Naaalala ko pa rin ang nangyari noon na tila ba'y kahapon lang nangyari. We're so traumatized that's why, we don't accept here a new transferee. Either boy or girl, we don't want that.

Kaya hindi na ako makakapayag na mangyari ulit iyon. Hindi. Gagawin ko ang lahat para mapigilan iyon.

At kung kailangang daanin sa dahas si Zouie para lang umalis siya sa section namin ay gagawin ko. Ayaw ko ng maulit pa ang nangyari noon.

And I wouldn't let that kissed to let Zouie stay here in our section. I will make her leave.

And that's my final decision.

++++++++++++++++++++++++++++++++

Zouie's POV

"Bwisit! Arrgh!!!"

Pagsisigaw ko dito sa garden tutal wala namang tao dito at walang makakarinig sa akin.

Bwisit kasi! Naiinis ako! Nagagalit! Hindi ako makapaniwalang ang nakakuha ng pinakaiingatan kong first kiss ay ang hudas na iyon.

Tangina! Nakakadiri!

Bakit sa dinarami-raming pwedeng mahalikan ay siya pa?

Pwede pa yung semento kaysa siya e. Mas pipiliin kong halikan ang semento kaysa ang hudas na iyon.

Lintik naman kasi. Hindi ko akalaing ganun lang pala mawawala ang pinakaiingatan kong first kiss.

Kaya ngayon ay galit na galit ako at pinagsisipa ko ang mga inosenteng halaman dito.

"Kalma ka lang. Huwag mong sirain iyang mga halaman na walang ginagawa sayo."

Agad naman akong lumingon sa likod ko at nakita kong nakatayo si KN doon habang nakapamulsa.

"Oh. KN."

Naglakad naman siya palapit sa akin.

"Hey. What's wrong? Bakit parang gigil na gigil ka naman diyan sa mga halaman?" natatawa niyang tanong kaya napasimangot naman ako.

"E yung bwisit na iyon e! Nang dahil sa kanya ay wala na yung pinakaiingatan kong first kiss ko! Arghh! Bwisit! Tangina! Putangina niya!" pagsisigaw ko at natawa naman siya.

Tinignan ko naman siya ng masama dahil sa kakatawa niya.

"Ang saya mo naman. Ha-ha!" sarkastikong sabi ko sa kanya kaya mas lalo siyang natawa.

"Ang cute mo kasi. Ganyan na ganyan din kasi kung paano magalit yung kapatid ko noon." sabi niya at parang biglang nalungkot siya.

Agad naman akong nagtaka at hindi ko napigilang hindi magtanong.

"Eh bakit malungkot ka?" tanong ko sa kanya at ngumiti naman siya ng mapait sa akin.

"Because my sister was missing for almost a decade and more. She was 5 years old that time when someone kidnapped her. Sa tingin ko, kaedad mo rin siya ngayon. My parents think that she's already dead but me, I still believe that she's still alive. Hangga't walang bangkay na pinapakita sa akin ay alam kong buhay pa siya. I promised that I will find her but not until, I trapped here in this academy." kwento niya at hindi ko namalayang tumulo na pala ang luha ko.

Nakita naman niya ang luha ko kaya agad kong pinunasan.

"Why are you crying? Ako dapat ang umiiyak 'no."

Napasinghot singhot naman ako bago humarap sa kanya.

"Nakakaiyak kasi yung kinukwento mo. Mahal na mahal mo siya 'no?" tanong ko at ngumiti naman siya.

"I love her more than myself. I will risk everything for her. Lahat gagawin ko dahil ganun ko siya kamahal. But I only failed in protecting her. Hindi ko man lang siya naprotektahan dahil maliit pa ako nun. I was 6 years old that time at wala akong kalaban laban sa mga dumukot sa little sister ko." malungkot niyang sabi kaya hindi ko naiwasang hindi siya yakapin.

Doon ko na lamang naramdaman na humagulgol na siya kaya mas lalo ko siyang niyakap ng mahigpit. Pati ako ay napaiyak na rin ng malakas.

Hindi ko akalaing may ganitong side pala si KN. Ang nakikita ko kasi sa kanya dati ay isang malakas at matibay na lalaki, hindi yung ganito na mahina.

Lahat naman kasi ng tao ay may mga hindi magandang karanasan. Hindi nga lang alam ng iba dahil magaling silang magpanggap na okay lang kahit hindi naman talaga.

Siguro swerte na lang nung mga taong napapansin nila na hindi okay yung isang tao at nandun sila para icomfort iyon. Yung iba kasi ay manhid at hindi nila alam na hindi pala okay yung isang tao.

"I'm sorry. Umiyak pa tuloy ako sayo dito." pagpupunas ng luha ni KN.

"Okay lang. Sinira mo lang naman yung moment ko." biro ko sa kanya at natawa naman siya.

"Sorry haha."

"Okay lang. At least nalabas mo yan. Sabihin mo lang kung gusto mo pang ilabas ang mga sakit na nararamdaman mo. Nandito lang ako at maaari mo akong mapagkatiwalaan." sabi ko at ngumiti naman siya.

To be continued...