Kiss of a Vampire (Completed)

Prologue

---------------------------------------------------------------

PROLOGUE

It’s a wonderful sunset. Everyone is happy but not me. No one likes me co’z I’m different. Everyone is avoiding me. Lahat ng mahahalaga nawawala sa akin. Di ko pinangarap ito ang maging iba sa lahat… ang maupo sa isang sulok, sa ilalim ng isang matandang puno at nagiisa.

“are you crying?”, tanong ng isang batang babae. May dala itong cotton candy.nakasuot ng putting pantaas at pulang palda. Inaalok ako pero nahihiya akong tanggapin. Hindi ko sana siya nais pansinin ngunit umupo ito sa tabi ko at patuloy sa pagsasalita.

“hmm.. ganda ng sky noh pero parang malungkot siya kaya ka ba umiiyak dahil malungkot ang sky?”, lumingon siya sa akin. Naghihintay ng isasagot ko.

“siguro ..may mga bagay na maganda pero kalungkutan pla ang dla”,  sagot ko. tinignan ko siya, sa umpisa parang nabigla siya pero bigla siyang ngumiti.

“you talk!!!”, tumayo siya, at hinawak ang dalwang kamay niya,”Tignan mo, di ka dapat malungkot kasi masasayang ang kagwapuhan mo”. Hindi ako muling sumagot.

“you’re cold .. hmm..let’s go ikot muna tau.. Bago lang kasi kami dito sa Tagaytay tyka auko kasama si yaya ang sungit kasi .. don’t worry I’ll treat you”, she said.

“Hindi ka ba natatakot sakin?”, tanong ko. O marahil mas tamang sabihing natatakot ako sa sarili ko.

“ako??? Hindi, kasi mukhang di mo nmn ako sasaktan ehhh. Di ba?”

Hindi ako sumago instead I patted her head, lightly. I think she’s only 5 yrs/o, 10 yrs younger than me.

We walked around the park. Hindi niya binitwan kahit saglit ang kamay ko na prang takot na iwan ko o marahil nadadama niyang natatakot akong iwan niya ako. Whatever the reason is masaya ako.

Makwento siya. Lahat ng nakikita niya binibigyan niya ng sariling interpretasyon. lahat ng bulaklak na nakikita niya kinukunan niya ng larawan.

Nagyaya syang maupo sa isang bench marahil napagod na. nakatingin siya sa papalubog na araw habng sinisipsip ang sodang binili niya sa tinderong nadaanan namin.

Nagulat ako ng bigla siyang tumayo at tumakbo patungo sa isang puno pero bago pa man siya makarating doon ay natalisod siya ng isang bato at nasugatan ang tuhod nito. Tumakbo ako palapit s kanya pero muli ring umatras ng makita ko ang dugong umaagos sa tuhod niya. Napalunok ako ng ilang beses. Gusto ko siyang tulungan, lapitan, at punasan ang luha niya pero hindi ko magawa.

Pinipigil niya ang pagiyak. Pilit siyang tumatayo pero bumabagsak muli. Naiinis ako sa aking sarili dahil wala akong magawa para sa kanya.

Naagaw ang atensyon ko ng isang tinig na tumawag sa batang kasama ko na unting lumalapit sa direksyon namin. “Rein!!! Rein !!! .. jusko ano bang nangyari sayong bata ka ang likot likot mo ,, kanina pa kita hinahanap.”

Kinarga siya nito. Habang papalayo ay tumingin siya sakin. Hindi ako makatingin ng diretso sa kanya dahil.. dahil.. di ako nararapat..

“Rein…