Mythos

Chapter 18. Twirled

Mas lalong lumalim ang gitla saaking noo ng lumibot ang tingin saaking paligid. Kaagad akong napalunok at napaatras, lumakas ang pintig ng aking puso kasabay ng mabilis na paghabol ko saaking hininga.

I am surrounded with twenty-four people, wait. People? Aren't they a creatures?

Makailang ulit akong napakurap at napamulagat, lumakas ang pintig ng aking puso, marahas kong ipinilig ang aking ulo. Pilit inaalis ang kaisipang iyon. No, they are humans, just like me. Saan naman nanggaling ang salita iyon? They are not creatures, they are humans, yes. That's right.

Napayakap ako ng mahigpit sa bitbit na mga pagkain.

I just want to eat, and yet, many things happen. Bakit ba ang daming humahadlang sa pagkain ko?

Dumiin ang yakap ko sa aking mga pagkain ng isa sakanila ang magtangkang lumakad palapit saakin, dahan-dahang tumiim ang aking tingin sakanila.

"Your scaring her, kuya Klowest." Napaatras ako ng subukan nitong lumakad palapit saakin.

"Who are you people?" They are humans, Tulisa, but why do I get this scary feeling? Sa kaisipang lalapit ang isa sakanila saakin ay umaakyat ang kaba saaking dibdib, what is wrong with me?

"We will not hurt you, Tulisa. Please, huwag ka namang lumayo saamin." Kaagad akong natigilan sa sinabi nito.

"We've been through hell just to find the answers, and just to bring you back, why are you always running from us?" Nanginig ang kamay ko, muling lumibot ang tingin ko sa paligid, hindi ko man buong maaninag ang paligid ay sigurado akong dalawampu't-apat kaming naririto. And they are literally surrounding me, refraining me from running away.

Ayoko na dito, tila wala akong kakampi, sana sinama na lang ako ni Ate o kaya naman ni Lola. I don't want to be here anymore.

"Where is Meyrye?" Bumaling ang tingin ko sa isang babae, napatindig ako ng tuwid ng bumaling ang tingin nito saakin

Who is Meyrye?

"You mean Lyrica? She already left, she already found her mother's presence, I hope this time. They will met." Ibinaling ng babae ang tingin sa nagsalita, bumuntong-hininga ito kasabay ng pagtabi dito ng lalaki. He hold her in her shoulders.

"It's okay, we will just make babies." Kaagad akong tumalikod, pilit na naghahanap ng daanan, I am surrounded with weird people. Lola, ate, where are you two? Get me out of this place.

"Stop it, Phyre, your scaring Tulisa more."

"Tulisa—"

"Can you please, leave me alone?" Pasimple ko ng hinahaplos ang aking tyan at hindi nag-aangat ng tingin sakanila, I just want to eat my foods.

"Tulisa—"

"I haven't eat anything for this whole day, except this junk foods. So will you please leave me alone? Gusto ko lang naman kumain.." I am really hungry, hindi na sasapat ang mga pagkain na ito, I need true food. I want rice.

Dumaan ang katahimikan sa paligid, maging ang ihip ng hangin ay dinig na dinig ko na saaking tenga.

Isang tikhim ang bumasag sa katahimikan na namamayani sa paligid, marahan akong lumingon dito. Napalunok ako ng makita si Prometheus na mariin ang titig saakin.

"I'll cook for you."

"We too, haven't eat anything for the whole day, sasabay na kami. We will cook, for you, Tulisa. And for everyone." Tuluyan akong humarap dito.

"Are you saying, that you guys just came here to eat?" Naitaas nito ang dalawang kamay, ka-lebel ng kaniyang balikat saka marahas na umiling.

"No—"