ölüler içinde hayat.

sekiz

Bölüm şarkısı: Sezen Aksu - Belalım

İyi okumalar.

•

Ezâ: nişan günü Elif seni çağırdı ve dışarı çıktınız.

Ezâ: anlattıklarınızı duydum.

Ezâ: gözlerinden anladım neler hissettiğini.

Ezâ: sinirlendin ve yumruklarını sıktın.

Ezâ: ardından elini bileğine götürdün ve ovalamaya başladın.

Ezâ: travmadan sana kalan bir şey bu.

Ezâ: ne zaman sinirlensen genellikle bileğini ovalarsın.

Ezâ: ya da gözlerin kızarır ve renkleri daha da açılır. sanki mümkünmüş gibi. buz mavisi gözlerin beyaz gibi oluyor aynı.

Ezâ: o travmadan sonra hafıza kaybı yaşamadın. her şeyi hatırlıyordun.

Ezâ: arkadaşlarını, aileni, yaşadıklarını, babaanneni, kendini, her şeyi hatırlıyordun.

Ezâ: ama beni.

Ezâ: beni hatırlamadın.

Ezâ: neden Yavuz?

Ezâ: neden her şeyi en ince detayına kadar hatırlarken, aklında seni seven birisi kalmamış?

Ezâ: neden?

Ezâ: kaza anını, oradaki insanları, her şeyi hatırlıyorsun.

Ezâ: o gün karşına çıkma amacım beni hatırlayıp hatırlamadığından emin olmaktı.

Ezâ: hatırlamadın.

Ezâ: babana olan nefretini bile hatırlarken, beni hatırlamaman çok canımı yakıyor.

Ezâ: sana değil kendime kızıyorum.

Ezâ: zamanında kendimi aklına kazımadığım için.

Ezâ: korkağın tekiyim.

Ezâ: sana karşı her zaman korkağın teki oldum.

Ezâ: ama bu sefer olmayacağım.

Ezâ: sizin evin ilerisindeki sahile gel.

Ezâ: seni orada, tekrar karşılamış olacağım.

Ezâ: ama sen, yine beni hatırlamıyor olacaksın.

Sahile yakın bir yerde olduğum için, olduğum yerin ters istikametine doğru ilerlemeye başladım. Sahildeki banklar gözüme çarpınca, yaklaştığımı anladım ve kısa bir göz attım. Aşina olduğum siyah dalgalı saçları biraz da olsa görünce, adımlarımı hızlandırdım ve oraya doğru ilerlemeye başladım. Arkası dönüktü ve sahili izliyordu. Hızla yanına oturdum ve ona baktım. Beni gördüğüne şaşırmışa benziyordu.