My Heroin 2 : I love you , Do you know?

Chapter 21

Kyle's POV

nagising ako sa aking kama nang wala si Navid sa tabi ko, nakaramdam ako ng kaba kaya napabangon ako at lumabas ng kwarto, sa balcony ko siya nakita habang may kausap siya sa kanyang cellphone.

"No mom, I won't go back there, I'm good here..."

"what? No! I won't go with you even if you come here..."

"come on! I can live on my own!"

aalis na sana ako sa pwesto ngunit paghakbang ko paatras ay may nagalaw ako na nagsanhi ng ingay. Lumingon si Navid sa akin at ilang saglit pa ay ibinaba na niya ang kanyang cellphone at lumapit sa akin.

"are you going to leave again?" tanong ko sa kanya. Niyakap niya ako ng mahigpit at umiling.

"I won't go anywhere, I won't leave you..."

nagkaroon ako ng pagdadalawang isip kung maniniwala ba ako. 

Paano kapag kailangan mong umalis? Paano na ulit ako?

gusto kong sabihin sa kanyang wag siyang umalis, gusto kong maging makasarili. Kahit ngayon lang, kahit sa kanya lang...

"thank you..." marami akong gustong linawin sa kanya, marami akong gustong itanong ngunit wala akong lakas ng loob at isa pa ang importante sa akin ay kasama ko siya ngayon. Ang mahal namin ang isa't isa. Kahit na alam kong may hangganan...

"Let's have a breakfast. I'll cook." sabi nito. 

pagtapus naming mag almusal ay pumasok na kami sa school. During lunch break ay nagkita kita kaming lahat sa canteen upang sabay-sabay na maglunch.

"Navid, did you receive any message from auntie?" tanong ni George.

"No." maikling sagot niya.

"she wants you to come back in LA next year..."

dahil sa narinig ko ay bigla akong nawalan ng gana. 

next year? Aalis na siya sa susunod na taon?

"I won't go, Tell her that I'm fine living here..." sagot niya. 

isang matagal na katahimikan ang namagitan sa aming lahat bago ito tuluyang basagin ni Sebastian.

"Tomorrow is my birthday and I hope you guys can attend..."

"yeah we will." sagot ni Adrian.

matapos naming kumain ay bumalik na kami sa kanya-kanyang klase, hindi man lang kami nakapag-usap dahil tapus na ang libreng oras. Nung matapos ang klase namin sa hapon ay sabay aming umuwi. Napansin ko sa byahe namin na tahimik siya at walang imik, nakakapanibago dahil lagi siyang nagkukwento ng kung anu-ano tuwing magkasama kami pauwi. Dahil doon ay nagkaroon ako ng paghihinuha.

Iiwan na nya ba ako?

pagpasok namin sa apartment ko ay agad kong ibinaba ang aking gamit sa sofa at pumasok sa kwarto.

"are you alright?" nakita ko ang pagsilip ni Navid sa aking kwarto. Tinanguan ko lang siya at tumalikod sa kanya.

"I'm going to cook somethig for our dinner." 

hindi ako sumagot at hinintay na mawala ang kanyang presensya.

tinanong ko ang aking sarili ng paulit-ulit kung anong dapat kong gawin. Kailangan ko siyang kausapin tungkol doon dahil gusto kong malinawan.  Tumayo ako at tumungo sa kusina kung saan nakita ko siyang naghihiwa ng rekado.

"hey." pagkuha ko ng kanyang atensyon ay nagtama ang aming mga mata at tuluyan nang tumulo ang aking luha.

"are you leaving?"