Oy ve yorumlarınızı bekliyorum<3
Bu bölüm blueberrry310 'e armağandır.
"Sen kimsin biliyor musun? Bir fahişenin çocuğusun bir metresin çocuğusun!"
Namjoon o an yutkunamadı gözlerinden yaşlar akamadı hiç bir şey hissedemedi hiç bir şey yapamadı...
•
"Chaey yeter!"
Gözümden bir damla yaş yanağıma süzüldüğünde ne hissettiğimi ne hissetmem gerektiğini bilmiyordum. Bir tarafım seviniyordu beni hiç bir zaman sevmeyen ilgi göstermeyen bana bir pislikmişim gibi davranan birinin çocuğu değildim hayatım boyunca bunun ağırlığı ve kırıklığı ile yaşamayacaktım. Ama bir tarafım ise üzgündü, öfkeliydi hatta öfkem ağır basıyordu.
Bu yaşıma kadar yaşadığım psikolojik şiddet ve dahasını yaşamak zorunda kaldığım içindi bu öfke. Annem diye bildiğim kişi tarafından yaşattılan şeyler çok ağırdı hep ağır gelmiş kendimi sorgulatmıştı. Her aynaya baktığımda "sen işe yaramazın tekisin sen bir pisliksin Namjoon" dedirten bir histi bu.
Hep aklımın bir köşesindeydi bu düşünce ama hiç bir zaman gerçek olduğunu düşünmemiştim...
"Yetmez yetmez anladın mı yetmez! Bana bunca yıl bir fahişenin çocuğuna annelik yaptım ben, bu yetmiyormuş gibi tüm hisselerinden yararlanacak öyle mi? Senin tek bir oğlun var Minjoon."
Taehyungun yanına gidip kendine çektiğinde küçük kardeşim hiç beklemediğim bir şekilde annesini itmiş ve yanıma gelip sarılmıştı. Bir süre öylece kaldık göz yaşlarım birer birer aktığında kollarımı ona sarıp omzuna alnımı yasladım
"B-ben ben de yeni öğrendim Hyung, özür dilerim her şey için söyleyecektim yemin eder-"
"Özür dileme kardeşim senin bir suçun yok ki."
Kollarımı gevşettim ve ellerimi yanaklarına koyup göz yaşlarını sildim. Onun ağlamasına dayanamazdım o benim kıymetli küçük kardeşimdi.
"Taehyung yeter hemen yanıma gel uzak dur ondan."
Tae hırsla annesine döndüğünde babam birden Chaey'e tokat attı ve ikimizinde söyleyeceklerini ağzımıza tıkmıştı.
"Onlar kardeşler! Bu hiç bir zaman değişmeyecek. Ve o fahişe dediğin kadın senden daha temizdi."
Babamın söylediği şeyle kaşlarım çatılmıştı olayları kavrayamıyordum kim haklı kim haksız düşünemiyordum. Göz yaşlarımı elimin tersiyle sildiğimde Jimin elimi tutup parmaklarımızı kenetledi, ona doğru döndüğümde ağlamış olduğunu gördüm ve en çokta bu parçalamıştı kalbimi bizim en güzel günümüzde her şey mahvolmuştu.
Onun en çok mutlu edeceğim günde ağlatmıştım.
"S-sen nasıl böyle bir şey söylersin? Ben senin için çok şey yaptım seni Kim Minjoon yapan benim!"
"Sen beni yıllarca tutsak yaptın her şeyi biliyordun ama yinede benimle evlendin. Evliliğimiz bir çıkar evliliğiydi ailelerimiz bunu bilerek bizi evlendirdi. Ben her şeyi kendim yaptım şirketleri, ünümü, tüm mal varlığımı ben kazandım. Seni hiç bir zaman sevmedim bunu biliyordun ben her zaman on-"
"Baba yeter artık. Ne konuşacaksanız ikiniz konuşun zaten tüm her şeyi mahvettiniz bunları bizim yanımızda konuşmayın."
Jiminin elini bırakmadan yanlarına adımladığımda babam dolu gözlerle bana bakıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kış Güneşi ☼ NamMin✔️
Fiction générale"Neden ölmeme izin vermedin ki kış güneşi?" Bir fırtınada beyaz karların üstünde ölümü bekleyen minik bedeni bir mucize gibi gelen güneş saçlı bir adam kurtarmıştı. Ölümden kurtarmış yaşam vadetmişti küçüğe. İkisinde öğrenecekleri çok şey vardı birb...
