Mutlu için hayat her zaman ayaklarına bağlanmış ağır taşlara rağmen yüzmek gibiydi. Öyle imkansız bir şeyi yapabiliyordu. Tek başına. "Bakın, benden ne iyi bir evlat, ne iyi bir kardeş ne de iyi bir abla olur. Beni görmezden gelmek her zaman daha kolay. Herkes için. Benim içinde." Kafasını iki yana salladı. "O zaman beni de seni de zor günler bekliyor çünkü ben kolay şeyleri sevmem" Saçlarını tek başına örmeyi öğrenmiş bir kız çocuğuydu mutlu.