After The Truth

Chapter 7

Dinala ako ni Enzo sa isang modern house, hindi siya kalakihan pero maayos na para tirhan ng desenteng tao, ngunit desente pa ba ang nakatira dito kung mamamatay tao naman? Sino ba talaga ang gumawa nito? Sino nga ba talaga?

Pero bakit nga ba kami nandito? Don't tell me this is where my parents hiding? This kind of house?

I cleared my throat for Enzo's attention.

"Enzo why are we here?" saad habang nakatingin sa bahay na wala sa sarili.

I saw at the side of my eyes, Enzo put his hands on his pocket. And suddenly  pulled out a heavy and deep breath.

"To visit your parents," sagod nito sa nagaalalang boses.

So it's really my parents? Sa garbong bahay na ito? Mas mabilis silang matutuntun kong ganito. Bakit hindi nalang sila sumuko para matapos na?

Bakit hindi nalang nila aminin para mabilis kung totoong ginawa nga nila ang pagpatay?

Totoo bang ginawa nila? Mamamatay tao ba talaga ang magulang na nagpalaki sa akin?

"Bakit dito pa? Madali silang matunton kung ganito ang bahay na tinitirhan nila, bakit kasi hindi pa sila sumuko kung ginawa nga nila," sa naiinis kong saad.

"It's never easy to surrender Savannah, besides kuya is not dumb, he knows what he's doing," ani nitong nakangiti na pawang buo ang pagtitiwala.

Hindi na ako umimik at umuling na lamang. Nauna na akong lumapit sa main door para sana pihitin ang pintuan ngunit muli akong nagulat sa nakita ko.

Isang babaeng naka unupormeng pang katulong ang nagbukas nito.

Nakangiti ang babae sa akin at sabing.

"Magandang gabi ma'am Savannah." Sabay yuko.

Hinanap kong muli si Enzo sa likod ko. Nakangiti siya sa naging expresiyon ko. What the hell?

Bakit may katulong? Bakit ganito? Baka magsumbong ang mga katulong!

Tuluyan na nga akong nakapasok sa loob ng bahay. Malawak ito at mukhang maaliwalas dahil sa puting dingding.

"Savannah! I missed you hija!"

Nagulat ako sa biglaang pagsasalita ng daddy galing kung saan.

Agad akong lumapit sa kanya. Sa paglapit ko ay uminit ang mga mata ko. Tila tumanda ito, may mga munting kulubot na sa mukha niya ngunit nananatili parin ang kagisigan ng aking ama.

Damn, I missed him too.

Kahit pa ay galit ako sa kanila, sa ginawa nila.

Niyakap ko ng napakahigpit ang aking ama.

Ang kanina lang na mainit na likido ja humaharang sa aking paningin ay tuluyan na itong naglakbay pababa sa aking pisngi.

I lethal pain inside my heart was still in it.

I can set aside my anger just only to make them feel that I missed them so much.

Humagulgol na lamang ako sa kanyang balikat. Ngayon lamang kami nagkayakap ng matagal ni Daddy.

Ang kanyang mainit na katawan ay naramdaman ko sa aking dibdib.

Kahit pa nabibigay lahat ng mga luho ko ay kinulang parin ako sa kalinga ng isang magulang. My parents is always busy. May mga pagkakataon na may mga problema ako ngunit wala sila sa tabi ko, kaya't sobra ang pasasalamat ko kay Enzo dahil siya ang pumupuna ng mga bagay na hindi nagawa ng aking magulang.

"We're so sorry anak," hagulgol nito habang humihingi tawad ng aking ama.

Natapos ang aming pagyakap ay bilang bumukas muli ang isang pintuan at nakita ko sa Mommy na katatapos lamang maligo at nakabihis na ng pantulog.