Para akong nabilaukan sa sinabi ni Lola Leti. May naghahanap sa akin? Tapos guwapo? Maaring hindi si Enzo ngunit maaaring siya nga. Hindi niya agad ako masusundan!
Tumatakbo parin ang utak ko sa sinabi ni Lola. Sa kalagitnaan pa ng aming kain na naisipang sabihin iyon ni Lola. Para tuloy akong baliw na bigla nalang natunganga.
Sa ilang minuto naming pagkain ay as na ang nagprisintang maghugas ng pinagkainan namin, kahit iyon nalang muna ang maitutulong ko sa ngayon.
Sa kalagitnaan ng ang paghuhugas ay naalala kong maghahanap ako ng matitirhan at kung sakali ay trabaho pangtustus sa aking sarili. Mabigat man sa pakiramdam ay kailangan ko itong gawin. I used being stable, and this is my first time doing all of this.
Ngunit ano ang gagamitin kong pera para makahanap ng matitirhan kung wala akong pera. I only have three thousand pesos.
Mabilis lamang akong natapos sa aking gawain kayat napagpasyahan kong kausapin si Lola tungkol sa aking plano.
This place was so quiet, I can't even hear people talking. Ang mga sasakyan lamang sa medyo malayo ang aking naririnig.
Napagpasyahan kong dumeretso sa maliit sa sala para hanapin si Lola, ngunit wala akong makita. Where is she? Maybe she's in her room.
The house have two bedroom, one for her and one for visitors maybe.
Nagsimula na akong maglakad sa kanyang kwarto, ang yapak lamang ng aking paa ang aking naririnig.
I knock the door three times when finally Lola notice it.
"Pasok!" Sigaw ni Lola.
Pinihit ko ang pintuan at nakita ko siyang may inaayos.
"Lola may ipapaalam lang po sana ako.." Pilit kong ngitia sa matanda, sabay sulyap ko sa kanyang ginagawa. Nag aayos yata ng kanyang damit.
Napansin yata ni Lola ang pasimple kong magsulyap sa kanyang ginagawa. Kayat ngumiti rin siya pabalik.
"Ahh, nag aayos ako ng aking damit para sa susuotin papunta sa trabaho.. " Saad niya sa masayang tono.
"Ano nga pala ang ipapaalam mo?" Kunot noong dagdag ni Lola.
"Maghahanap po sana ako ng matitirhan at trabaho, I don't have nothing it's just me.." Pilit kong ngiti.
"You have me, dito ka muna sa akin habang naghahanap ng trabaho hija. Huwag mo ng problemahin ang bayad, para madali ka pakapag ipon." The willingness on her face is evidence and that's makes my heart soften.
"Sigurado po ba kayo Lola? Ibibigay ko nalang ang unang suweldo ko kapag nakahanap na po ako."
"Ikaw ang bahala Lola." Ngiti ko sa kanya.
Nagsimula ulit siyang nag ayos ng damit. Pinagmasdan ko lamang ang kanyang ginagawa, parang sanay na sa kanyang gawain. Ngunit ano ang trabaho niya?
"Ano po ang trabaho niyo lola?" Kuryuso kong saad kay Lola Leti.
Hindi siya humarap sa akin.
"Nagtatrabaho ako bilang tutor, sa isang apo ng prominenteng pamilya dito sa Tarlac." She proudly said.
Prominent? Gaano ka prominent?
"So they are rich Lola?" Kuryuso kong saad sa Lola.
The old woman chuckled.
"Oo naman, sobrang yaman nila, parang palasyo ang bahay." She said in proud tone.
"Kaso nga lang nagluluksa sila dahil nawalan sila ng ilaw ng tahanan, ilang buwan lang ang lumipas." She said in fake smile.
I don't know why my heart was beating so fast.
Nevermind! Whatever.
"Osha, at magbibihis lamang ako. Humiram pala ako ng damit mo sa kumare ko sa anak niya." Saad nito sabay abot sa akin ang iilang mga damit.
I grab the clothes and I said thank you.
"Thank you lola for this and for the effort." I said happily.
Inilagay ko ang mga damit sa aking higaan, may pants at mga bistida. Maybe I can used this to find a job.
Magsisimula na ako mamaya na maghanap ng trabaho. Time is running, I need to do this for my self.
Lumabas ako sa kwarto para abangan si Lola na lumabas sa banyo para maligo rin.
After a few minutes of waiting, finally Lola went out of the bathroom.
Pumasok na ako sa bathroom para magsimulang maligo. Nagtagal ako sa banyo at pagbibihis. Lola offered me underwear, it's new, I don't know where she got this.
Lumabas ako ng kwarto na basa pa ang buhok, there's no blower that's why my hair is damp.
Naabutan ko si Lola na nakapag ayos na, marunong siyang manamit, her dress is suit to his age.
While combing my hair, I realized that I don't have shoes o kahit tsinelas man lang.
Kinapalan ko na ang pagtatanong kay lola if she have a pair of shoes or sandals.
"La, do you have sandals or pair of shoes?" Pilit kong saad.
"Ahh oo, meron, saglit lang ha,"
Inabot sa akin ni Lola ang isang sandals na black. It is good, she really know what is good.
"Wow, this is so good La, you are good in fashion." Saad ko.
She chuckled when I say that.
"Really? Thank you, maybe because I'm model before." Ngiti niyang saad.
My eyes widened when I heard it. Really? What happened now? Dahil siguro sa kwento niya sa akin kanina.
"Wow, really lola?"
She replied with smile.
Isinuot ko ang sandals at kasya naman ito.
Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin. I'm wearing mustard yellow off shoulder dress and black sandals.
"Osha, hija maiwan na kita rito, isarado mo na lamang ang pintuan." At naglakad si lola.
Palabas na siya ng pintuan ng naalala ko ang naghahanap sa akin.
"Ahh Lola, kapag nakita mo ulit ang naghahanap sa akin tanongin mo kung sino siya at huwag mo muna sasabihin kung nasaan ako." Ngiting saad ko.
"Sige hija, makakaasa ka." At tumuloy na naglakad.
Halos magkasunod lamang kaming umalis ni Lola, lumabas akong bahay na nagbiyahe papuntang bayan.
While sitting on the jeep, my eyes widened and my heart suddenly beating so fast when I saw the familiar car. Again!
BINABASA MO ANG
After The Truth
Romance[Completed] | [Under Revision] SYNOPSIS: Si Savannah Toran Davis ay nagmamahal ng isang taong hindi niya inaasahan. Kasabay ng kanyang pagmamahal ay isang katotohanan ang nalaman niya sa buo niyang pagkatao. Ngunit papaano kung ang taong pinakamamah...
