After The Truth

Chapter 27

It's been eleven months when I run, when I run because Enzo commit mistake. Mag iisang taon narin akong namamalagi sa lugar na ito.

Madami nang nangyari, madami ng nagdaan simula noong iniwan ko siya, at tumakbo para sa tingin ko ay makakabuti sa kanya.

Magiisang taon narin simula noong araw na natanggap ako sa trabahong ito bilang isang saleslady, at sa araw ring iyon huli kong nakita si Enzo. Magsihanggang ngayon ay ni anino ay walang nagpakita.

I missed him, natatakot akong hanapin siya at magpakita sa kanya, baka wala na akong mauwiang Enzo. I never tried to research him for almost a year, baka masaktan lamang ako. Nasa kulungan ba siya? May pamilya na? Malaya na ba siya?

Iyan ang mga katagang pumapasok sa aking isipan habang binabaybay ang intabladong magiging saksi sa isa kong napagtagumpayan. Naglalakad ako para kunin ang sertipiko sa tinapos vocational training.

Masaya ako ngunit hindi parin maalis sa akin ang pangungulila ng pagmamahal at suporta.

Matagal na ang panahon na lumipas ngunit tila sariwa padin ang mga nangyari.

"Congratulations Vannah!" Sigaw at salubong sa akin ni Rina na aking kaibigan at itinuring ko na ding kapamilya.

Kasunod ni Rina ay ang babaeng hindi ako iniwan at tinuring din akong parang anak, si Lola Leti.

"Masaya ako para sa'yo hija..." Purong galak at pagmamalaki sa kanyang mukha ang umaapaw.

Saglit akong tumakbo palapit sa kanila. My tears was falling when I hugged them tight.

Mabilis lamang ang naging seremonya, agad din nag siuwian ang mga kasama sa naparangalan.

Tumuloy kami sa bahay ni Lola Leti para sa muntinh salo salo na inihanda nito para sa akin.

Bagamat tatlo lamang kaming nagsalosalo ay hindi ito naging hadlang para hindi lumitaw ang kasiyahan.

Pagod kaming lahat sa naging salo-salo. Maagang natapos dahil may dadaluhan pa kaming salo salo muli bukas.

Anibersaryo ng pagkamatay ng amo ni Lola. Naalala ko ito dahil lagi itong kinekwento ni Lola sa akin.

Araw ng lingo bukas kaya wala akong trabaho at wala na akong papasukan. Pinilit lamang ako ni Lola na sumama para naman makilala ko ang pamilya nila.

Masakit sa balat ang araw na tumatama sa aking balat dahil mataas na ang araw. Nagising ako dahil doon at pati nadin ang mga ingay ng mga alagang manok at ang mga dumadaang sasakyan.

I slowly open my eyes and I feel my heart suddenly beat fast. The beat was strange to me, huli ko itong naramdaman makalipas ang isang taon. Ang tibok nito ay may kasamang kirot na nagbibigay sa akin ng pangambang hindi ko maipaliwanag.

Kahit sa kalagitnaan ng pangamba ay pinilit ko parin ang sarili kong bumangon para simulan ang aking araw.

Agad akong nagtungo sa kusina para kumuha ng maiinom. Inilapag ko sa lamesa ang pitsel ng tubis at uminom.

Hawak hawak ko ang aking dibdib dahil sa bilis ng tibok ng aking puso. Mabilis ang aking paghingal na para pang tumakbo ako ng napakalayo.

I closed my eyes just to calm my self when I heard a noise, bumukas ang pintuan at iniluwa si Lola.

"Anong nangyari? A-ayus ka lang ba hija?" Kita sa kanyang tano ang labis na pag aalala sa akin.

Anong nangyayari sa akin? Bakiy ngayon lang tumibok ng ganito anv puso ko?

I saw Lola's eyes, she so worried.

"I- I'm okay La," Pagsisinungaling ko.

"Sigurado kaba? Huwag ka na kayang sumama sa akin at pagpahinga ka na lamang luma dito?" Saad ni Lola sa akin sabay hagod ng kamay niya sa aking balikat.