After The Truth

Chapter 28

Nanginginig ako humarap sa taong nasa likod ko.

Hindi ako nagulat pero mukhang sila ang nagulat sa akin? Mukha ba akong magnanakaw?

Sa aking pagharap ay nadatnan ko ang dalawang lalaking nakapamulsa at maawtoridad ang awra.

Matangkad silang parehas at hindi magkalayo ang edad. Makapal ang kilay at may mga mapupungay na mga mata. Ngunit ang kanilang matang namumungay ay pawang pamilyar sa akin ngunit alam kong ngayon ko lang ito nakita. Hindi kita ang kanilang balat dahil sa kanilang pormang mapormal at dahil madilim nadin.

Kahit pa madilim ay kita ko ang expresyon nilang parang hindi makapaniwala sa kanilang nakita.

My heart suddenly beat fast, I don't know why.

"Kuya..." Sabay tingin noong mas bata sa tingin ko ay kuya niya. Kuya sabi niya eh.

"Yeah I know..." Sagot ng mas matanda.

What the hell? Nakakabasa silang ng isip? Pero hindi ko maikaila ang tibok ng puso ko. Parang namahid ang tuhod ko habang nakaharap na kanila.

I don't why I'm feeling this way. Parang may kakaibang pakiramdam akong nararamdaman na ngayon ko pa lamang naranasan sa buong buhay ko.

"W-what is wrong? S-sorry I invade" Pagtataka kong saad habang nanginginig ang aking boses.

"I think she's a ghost kuya." The younger man said with a blinking eyes then suddenly do sign of the cross.

Taas kilay akong pinagmasdan ito at hindi na napigilan ang hagikgik.

"No she's not," Saad naman ng kuya.

I laughed at them again, they are so cute.

"Can I touch you?" The younger man.

What? Am I really like a ghost?

"Y-yeah?" Hindi ko alam kong gusto ko o hindi. Ngunit parang may nagtutulak sa akin na pumayag. I don't know, at the back of my mind ang gaan ng loob ko sa kanila.

Inilabas ng isang lalaki ang kanyang kamay galing sa pagkamulsa. I saw his wide and long hand.

Itinaas niya ng dahan-dahan ang kanyang malamig na kamay sa aking braso.

Naistatwa ako matapos niyang haplusin ang aking braso. It's a foriegn feeling for me. My heartbeat is so fast.

Naramdaman ko ang mga mata ko na bigla na lamang uminit at agad dumausdos ang mainit na luha papunta sa aking pisngi.

I don't know why I'm feeling so emotional. I think I'm addicted to that feeling, I'm so comfortable.

"Are you okay?" Tanong ng mas matanda.

I nodded before answering his questions.

"Y-yes, I-I'm so sorry, I'm so emotional." Sabay punas ng luha gamit ang aking kamay.

"May I invite you inside? We have something for you." Pag iimbita sa akin ng mas matandang lalaki.

Hindi ko alam kung susunod ako, patuloy parin ang luha ko.

He older cleared his throat before saying anything.

"It's okay if you you're not comfortable, but we always send your invite dito sa bahay." He continued.

"No, mukhang matatagalan pa si Lola eh. I will go with you..." I smiled.

"Okay, tara na? Malamig na dito sa labas, sa loob nalang tayo mag usap." Saad nito.

Naunang pumasok ang mas bata. Mukhang nagmamadali.

Sumunod ako sa masnakakatanda. Mukhang wala naman silang gagawing masama, parang may inaalagaan silanv dignidad at pangalan para gumawa ng masama.