After The Truth

Chapter 35

Nagsimula na akong kabahan patungo sa isang silid kung saan ako dinala ni Lola Leti.

Tahimik sa tingin ko ang kwarto, walang bahid ng boses tao, ang tanging naririnig lamang ay ang bawat huni ng mga sa tingin ko ay mga kagamitan o elektrisidad.

Ngunit sa 'king pag pasok ay nakita ko ang isang tao nakaupo, puno ng galos at walang malay, madami ring mga aparatus sa kanyang tabi.

Tahimik kaming pumasok sa silid, parehas kaming walang imik ni Lola Leti.

"Sa tingin ko ay kilala mo siya, at nakita mo na. Hindi ko siya personal na kilala ngunit alam kong siya ang nakaka alam ng lahat ng ito, alam ko na ang totoong nangyari, naikwento nito sa akin sa pamamagitan ng pagsulat niya." Si Lola sa aking gilid.

Patuloy kong pinagmasdan ang nakahiga, nakatitig lamang ako sa kanyang itsura sa ilang segundo lamang.

"Opo La, I know her," Saad ko habang tinititigan ang nakahiga.

"Ano pong nangyari sa kanya? She is full of wounds..." Kuryuso kong tanong kay Lola at tuluyan ko na ngang hinarap.

Lola Leti gave an expression like she can't answer, that's why I didn't expect answer anymore.

"Kung ano man ang nangyari sa kanya alam kong dahil sa akin. Lahat ng nangyayari ngayon ay ang dahilan ay ako. Ganoon po ba ako kamalas Lola? Kahit ang hindi ko inaasahang tao ay madadamay? Sumpa ba ako?" Tila lumabo ang aking paningin dahil sa luhang papalabas sa aking mga mata.

Agad kong nakita si Lola na ngumiti sa akin at dahan dahan siya umiling.

"Hindi hija, hindi iyon mangyayari, hindi mo lang alam kung ano ang ginawa mo sa akin..." Pagngingiti niya sa akin.

Am I still deserve this? I really deserve this warm hugs? After all the pain I gave to everyone surrounded by me?

Even how many times I convinced myself that everything will be okay, the pain was still in my heart.

"Lola I'm so tired... I'm so tired to feel this pain..."

"Alam kong pagod kana, but don't giveup, alam kong kaya mo, at malalagpasan mo ito. I'm still here... Don't think that you are alone, okay?"

Lumabas na muna kami sa silid at umupo kami sa sala.

I want to rest but I can't rest, because I know that everything is not stable. I can't just close my eyes baka may mapahamak pang muli.

Ilang minuto na ang lumipas at wala akong ganang magsalita. Ngunit noong narinig ko ang dalawang yapak ng tao sa aking likuran ay tila nagising ang aking sistema.

I heard someone cleared a throat. Nagbabadyang magsalita.

"Excuse ma'am, may gustong kumausap po sa inyo."

Agad namang bumalik ang aking huwisto. Humarap na ako sa nagsalita at nakita ko ang lalaking may hawak na armas at tabi naman sa kanya ay ang lalaking parang modelo ang tindig dahil sa hugis ng kanyang katawan. Ngunit alam kong isa siyang doktor dahil sa aparatus na kanyang hawak.

Why Enzo hire someone like this? By the way, bakit ko siya iniisip?

"You're miss Savannah Davis right? Of course hindi ako magkakamali..." He smirked

"I'm here to check Maholyn Guelermo. And I'm Doctor Mariano, Enzo's friend." He offered his hand and I gave him a shakehand.

Pinagtaasan ko lamang ng kilay ang doktor, this doctor sounds so talkative. But he's handsome by the way.

Wala akong magawa kundi pakisamahan siya, do I have a choice?

"Come here narito si Maho." Pagsisimula ko ng hakbang papunta sa kwarto kung nasaan ang sekretarya ni Enzo.