After The Truth

Chapter 21

Nagsimula akong pagpawisan ng malamig at nadagdagan ang kaba sa akinv dibdib noong nakita ko ang sasakyang pamilyar sa akin.

The car is tinted, I can't see who's inside. I can't walk straight because my knees are trembling wild.

Tuluyan parin akong pinagpapawisan kahit noong nakapasok ako sa mall. Malakas ang aircon ngunit hindi nagpatinag at tuluyan nga akong pinagpawisan.

Do I need to forget about that car? O baka naman ikapahamak ko ito. Napapraning ako at gusto ko na lamang umuwi ngunit kailangan ko ng gamit.

Inilabas ko ang listahan ng mga kakailanganin na bilhin. This is my first time doing groceries and buying toiletries.

Hindi ako nahiyang naglabas ng papel para tingnan ang mga nakalista. I don't care anymore, wala namang nakakakilala sa akin dito.

Inabot ako ng isang oras sa pagbili ng groceries. At na realize ko na lang na dapat inuna ko ang pagbili ng mga magagaan.

"Ahhhh!" Inis ko sa aking sarili.

Lumabas ako sa may groceries with the two big plastics.

Mabigat man siya ay nagpatuloy parin ako. Wala akong tagabuhat! Wala si Enzo!

Muli akong napa isip sa kanya. Kamusta kaya siya? Then I sighed.

Inilagay ko sa may mga baggage ang aking karga. Pawisan akong muli. This is so hard!

I never been this sweat before, noong may ginawa lang kami ni Enzo.

What the hell? ngayon ko pa naisip iyon?

Kagad labi ako para maiwasan ang pag ngiti. Baka kunin pa ako ng mental dito.

After finally putting my groceries, agad akong pumunta sa kailangan kong puntahan, sa clothes area.

Bago pa man ako pumasok ay muli akong tumigil para ikalat ang mata ko sa paligid.

Madaming mga tao, they are all busy. Wala bahid sa kanilang mukha ang lungkot.

Pilit akong ngumiti at noong aambang papasok ay nahagilap ko ang isang lalaki.

Ang mga mata niya ay parang agilang nagmamasid sa akin sa malayo.

He's wearing a cap and black shirt. Hindi ko matandaan kung kilala ko ba siya. All I know is I'm familiar to his face.

Matangakad, hard face, at maganda ang pangangatawan dahil sa hapit niyang t-shirt.

Ginapangan ako ng kaba. I don't know what to do, if I'm going to run or I'm just go inside and buy something.

My knees are trembling wild when I enter the  room.

Sa aking pagpasok ay may mga saleslady ang lumapit.

"Good afternoon ma'am." The saleslady.

I smiled fakely.

Iilan lamamg ang tao sa loob. Mahahalata mo kung sino ang bumibili dahil sa glass ang nakapaligid dito.

I walked around the room. Pumunta ako sa mga maayos na damit. I chose this store because it is not expensive, I need to save money.

Yes, I live a good life before, pero alam ko kung paano pahalagaan ang pera, hindi mo kailangan ng mamahaling mga gamit para mamuhay. Learn to be contended for what you have.

I choose simple clothes, mabilis lamang ako sa store dahil nagmamadali akong lumabas dahil baka simusundan nga talaga ako.

I walked out on the store after I pay. Deretso ako sa bilihan ng cellphone. Hindi ko pa alam ang kung anong brand ang bibilhin ko. But I need to go, para mabilis.