Tęsknię za Tobą i nie jesteśmy tacy sami...

18.

Pov. Lexy

Po ogarnięciu się wyszłyśmy na dwór.

Już nigdy więcej nie zamawiam pobudki, choćbym miała zaspać nawet na mój własny ślub.

Stanęłyśmy koło domku nr 2. W pewnym momencie Anka spytała:

- Ej, po co ona nas wygoniła na dwór? Miała nas tylko obudzić przecież.

- Bez kitu. - odparła Julka, wiążąc włosy w kucyka.

- Oh my gosh... Jedno jest pewne; już nigdy więcej nie skorzystamy z tej jakże wspaniałej oferty. - rzuciłam ironicznie, opierając się o ścianę. - No i gdzie oni?

- Już powinni schodzić. Byłam pewna że to my się spóźnimy. - odpowiedziała Ania.

- Kurwa, laski, a jeśli to był prank? Może tak naprawdę oni nas wkręcili, że Xavier przyjeżdża dzisiaj i mamy wcześniej wstać. - krzyknęła Kostera.

- O kurwa Julia, nie mów mi takich rzeczy, bo aż się we mnie gotuje. I promise, if they do that, I will kill them all.

- Nie no sorry, ale ja mam dosyć. Nie mogą chociaż raz się wyrobić na konkretną godzinę? Idę po nich. Wy ogarnijcie domek ze Stuartem, a ja pójdę do Czarka. - wkurzyła się brunetka.

- Dobra! Lexy, chodź. - zawołała mnie Julka wchodząc po schodach.

Kurwa, jakie sieroty z nich. Nawet nie potrafią się wyszykować na czas.

Zapukałyśmy do środka. Nikt nam nie odpowiedział, więc weszłyśmy same. Na dole nikogo nie było, zatem szybkim tempem udałyśmy się na górę. Nagle z pomieszczenia wybiegł Kacper. Kiedy nas zauważył, przerażony zapytał:

- Ja pierdolę, która godzina, skoro nawet wy jesteście gotowe?

- Jest równiutko 7, misiu. - odparła Julka.

- O kurwa! - powiedział i zawrócił do pokoju.

- Hmm misiu... - powiedziałam, śmiejąc się, kiedy Błoński zniknął za drzwiami.

- Przestań. - odrzekła Julia, uśmiechając się wstydliwie.

Nagle zza ściany usłyszałyśmy głośne "kurwa". Otworzyłyśmy drzwi i ujrzałyśmy zdenerwowanego Stuarta, który szykował się w pośpiechu.

- Kurwa, mówiłem, żeby nie włączać tej drzemki tylko wstać od razu. Bart za chwilę tu będzie, a ja nawet nie wiem, w co ręce włożyć!

Shit, wkurwiony Stuart to nieobliczalny Stuart...

Uznałam, że nie będę czekała, aż w końcu wybuchnie tylko oddalę się w bezpieczne miejsce.

- Dżulia, I'm going to the toilet. Nie zdążyłam się wysikać.

- Luz. - odparła, wpatrując się w Kacpra.

Podejrzewam, że nawet nie słuchała, co mówię, ale... It is what it is.

Skręciłam do toalety. Otworzyłam drzwi, od razu je za sobą zamykając. Podniosłam głowę i zobaczyłam Dubiela w samych gaciach. Tak się go wystraszyłam, że rozdarłam się na cały głos. Pewnie nawet w Warszawie echo było.

- Bitch, what are you doing? - odwróciłam się, zakrywając oczy.

- No prysznic brałem i teraz się ubieram.

- Drzwi się zamyka baranie! Co gdybym weszła tu, gdy jeszcze się myłeś?

- Czyli w sumie parę sekund wcześniej? No było ciekawie. - zaśmiał się chłopak.

O kurwa, czyli jak się okazuje, byłam o krok od tragedii.

- Nie pierdol, że dosłownie chwilę temu byłeś bez gaci... Z resztą ja nawet nie chcę się upewniać. Zbieraj się, bo trzeba iść na śniadanie.  - mówiłam, dalej stojąc tyłem do bruneta, po czym wyszłam z pomieszczenia.

- Dobrze misiu. - usłyszałam, zamykając drzwi.

Wróciłam do Kostery, która od razu jak mnie zobaczyła, spojrzała się na mnie i zalotnie ruszając brwiami powiedziała:

- Hmm misiu...

- Fuck you, Julia. - odparłam, niedowierzając, że moja własna broń została użyta przeciwko mnie.

- Chłopaki! Bart już jest! - krzyknęła Ania z dołu.

- Kurwa, powiedzcie mu, żeby poczekał. Zaraz schodzimy. - krzyknął Stuu tak głośno, że prawie doprowadził mnie i blondynę do utraty słuchu.

- Jezu, człowieku. Po co ty się tak drzesz? To tylko Bart, on spokojnie na nas poczeka. - powiedział Marcin, wychodząc z toalety.

- Ale on ma ze Spotlight'em podpisać dzisiaj umowę, a skoro on już jest to agencja też zaraz będzie. - gadał nerwowo.

- No to na co czekasz? Ruchy, ruchy. - poganiał go Błoński. - Dziewczyny, idźcie może już na dół do reszty i zjedzcie coś. Czeka nas dzisiaj jeszcze nagrywanie odcinka.

- Jeju, no tak... - przypomniała sobie Julia.

- Oh hell noooooooo!

- Przyzwyczajajcie się! Tak teraz będzie codziennie. - rzucił Dubiel, zapinając zegarek.

- Dziś jedziemy do tego parku linowego? - spytała Julka.

- Tak, od razu po podpisaniu umowy. - przytaknął Kacper. - Dobra, idźcie tam do nich. My zaraz dojdziemy.

Jak powiedział tak zrobiłyśmy. Poszłyśmy w stronę hotelu. Z daleka widziałyśmy Anię i chłopaków z domku nr 3, więc przyspieszyłyśmy kroku. Obok nich stał też jakiś mężczyzna, trzymający dziecko za rękę.

- Oo dziewczyny już są! - krzyknął Radek, sprawiając, że wszystkie spojrzenia skierowały się na nas.

Oh my gosh, this is fucking awkward...

- To jest Julia. - przedstawił ją Czarek.

- Miło mi! - podali sobie nawzajem ręce.

- A to Lexy. - dokończył Kuba.

Facet również wystawił mi dłoń na przywitanie.

- Więc to ty jesteś tą dziewczyną, która ma być gwiazdą tego projektu.

- Słucham? - dopytałam, ponieważ kompletnie nie rozumiałam, o czym mówi mężczyzna.

- Stuart tak mówił, ale to dzięki Dubielowi zaproponowali Ci uczestnictwo w projekcie. Oglądał cię już wcześniej na snapie i stwierdził, że idealnie się nadasz.

Oo no! Nie wierzę, że Marcin mnie obserwował. Ja wtedy jeszcze byłam taka żenująca... Bitch, przecież ty tam robiłaś z siebie taką kretynkę. Co oni musieli sobie o mnie myśleć?

- Tato, gdzie jest Kacper i Marcin? - spytał chłopiec, ciągnąc Barta za rękę.

- Zaraz przyjdą, tylko muszą się przyszykować. - odpowiedziała Kostera. - Tak w ogóle, to hej młody, Julia jestem. - podała dłoń dziecku.

- A ja Lexy. - również się przywitałam.

- Już jesteśmy. Przepraszamy za spóźnienie. - oznajmił Stuart, dobiegając do nas razem z Marcinem i Kacprem.

- Chłopie, przecież tobie nie wolno się przemęczać. Na chuja, żeś biegł? - spytał wkurzony Bart.

- Dobra, nic mi nie jest. Chodźcie na śniadanie, może zdążymy coś zjeść zanim pojawi się agencja. - jedną nogą wszedł do środka. - Idziecie?

- Żeby zjeść? Zawsze. - powiedziałam i szybko weszłam do budynku.

Od autorki
Zaczynamy maraton! Zobaczymy ile wytrwam. Do następnego ♡