Tęsknię za Tobą i nie jesteśmy tacy sami...

30.

Pov. Marcin

O kurwa...

Przez jakieś trzy sekundy stałem jak wryty i patrzyłem się na dziewczynę, która zmierzała w naszym kierunku. Wyglądała jakby została żywcem wyciągnięta z jakiegoś filmu. W pewnym momencie otrząsnąłem się z transu, bo spostrzegłem, że moją reakcję zobaczył Kacper, który stał obok, uśmiechając się do mnie dwuznacznie.

- Oh my gosh... Dżulia, jak ty możesz w tym chodzić? - spytała, pokazując na czarne szpilki, które miała na nogach. - Zaraz się zapadnę w tej trawie.

- Jak idziesz po miękkim to nie przenoś ciężaru na pięty, bo obcas ci się wbije w podłoże. Chodź na palcach. - powiedziała Kostera, pokazując, jak to poprawnie robić.

- Ja nie tylko o tym mówię. - odparła Lexy, poprawiając swoją przy krótką spódniczkę. - To są rzeczy dla skinny bitches, a nie na mój such a fat ass.

- Spokojnie Lexuwa... Znajdą się tacy, którzy na to polecą, serio. - wtrącił Kacper.

- Yeah... Ciekawa jestem, gdzie oni niby są. - odpowiedziała, rozglądając się teatralnie na boki.

- Są bliżej niż myślisz, uwierz mi. - skończył, spoglądając na mnie, a ja dopiero wtedy się zorientowałem, że jego słowa były pociskiem w moją stronę.

Brunetka tylko dziwnie się na niego spojrzała i na szczęście zmieniła temat:

- Okej soo where are the others?

- Za chwilę będą. Chodźmy już do samochodu i tam na nich zaczekajmy. - zaproponował Stuart, a wszyscy przytaknęli i po chwili znaleźliśmy się w aucie.

__________

Spędziliśmy w tym klubie już jakieś dobre trzy godziny. Niby nie za długo, ale też nie za krótko... Jak to zawsze w Sketch'u - pełno ludzi, którzy chętnie tańczą do głośnej muzyki, a w powietrzu unosi się woń alkoholu i papierosów.

Pomyśleć, że tak kiedyś wyglądał mój każdy dzień...

Siedzieliśmy sobie przy barze z Kacprem i gadaliśmy o jakiś pierdołach. Chłopak był już lekko wstawiony z resztą podobnie jak ja. Mimo to, nie było tego po nim widać. Błoński ma naprawdę mocny łeb.

- Ty... A tak w ogóle to gdzie są nasze dziewczyny? - spytał Kacper, dopijając shota.

- Kto? - spytałem, lecz po chwili sam się zorientowałem, o kogo chodzi. - Eh... Mordo... Nie wiem, gdzie jest twoja dziewczyna, ale ja...

- Cześć chłopcy. - usłyszeliśmy głos dobiegający zza naszych pleców, który przerwał moją wypowiedź.

Odwróciliśmy się i ujrzeliśmy dwie ładne dziewczyny, które przyglądały się nam, uśmiechając się od ucha do ucha.

- Hej... - odpowiedział Błoński z bananem na twarzy.

- Siema. - również się przywitałem.

- Co tacy przystojniacy robią tutaj bez żadnego towarzystwa? - spytała ta druga, a mnie momentalnie przeszły ciarki wstydu.

O kurwa. Gorzej już być chyba nie może... Jeśli będą się tak do nas kleić przez resztę imprezy, to chyba będę się musiał schlać do nieprzytomności, żeby wytrzymać ten cringe.