Tęsknię za Tobą i nie jesteśmy tacy sami...

29.

Pov. Marcin

Po wyjściu z restauracji wróciliśmy z chłopakami do naszego domku. Gdy wszedłem na górę, od razu walnąłem się na łóżko.

- Ej Stuart, jakie mamy plany na dzisiaj? - spytał Kacper, czyszcząc sobie okulary.

- Musimy nagrać za chwilę odcinek z dziewczynami, a tak to do końca dnia mamy wolne. - odparł Burton, szukając czegoś w torbie.

- Uuu... Co wy na to, żeby wieczorkiem skoczyć sobie na jakieś balety? - zaproponował.

- W sumie... Zajebisty pomysł. - powiedziałem, podrywając się do siadu.

Jeszcze całkiem niedawno byłem typowym imprezowiczem; dwa i pół roku chlania, ćpania bez końca, imprezy co drugi dzień albo i nawet codziennie, a zgon stanowił obowiązek każdego melanżu. Byłem wtedy totalnym wrakiem człowieka i cieszę się, że ogarnąłem moje życie zanim było za późno. Jednak mimo tego, że już z tym skończyłem, to nadal od czasu do czasu lubię się dobrze zabawić, więc rzucony pomysł bardzo mi się spodobał.

- A co z Julką? - przerwał nam Stuu. - Przecież ona jest niepełnoletnia. Nigdzie jej z nami nie wpuszczą. - na te słowa spojrzeliśmy się na siebie z Kacprem, po czym skierowaliśmy zdezorientowany wzrok na bruneta.

- Mordo, ty siebie w ogóle słyszysz? - zapytałem. - Aż taki stary jesteś, że już nie pamiętasz, jak sam latałeś po klubach w wieku 16 lat?

- Słuchaj, imprezy szesnastoletniego Stuarta były pewnie tak mocne, że ja się wcale nie dziwię, że ich nie pamięta. - stwierdził Błoński, śmiejąc się.

- Chłopaki, ja jestem za nią odpowiedzialny. - tłumaczył Burton. - Obiecałem jej ojcu...

- Dobra, nie pierdol. - przerwał mu Kacper. - Dzwonię do Juli, żeby jej powiedzieć o planach na wieczór... albo może jednak się do nich przejdę. - dokończył, po czym wybiegł z pokoju.

Kiedy chłopak znalazł się na zewnątrz, Stuart westchnął i patrząc się na mnie zaczął:

- Szczerze? Wiedziałem, że ten rok będzie nieprzewidywalny i szalony, ale ostatnie, czego się spodziewałem to tego, że Julka i Kacper zaczną ze sobą kręcić.

- Dla mnie to było do przewidzenia, jeśli mam być szczery. No, ale wiesz. Kacper z różnymi próbował i z żadną mu nie wyszło... Może tym razem się uda. - odparłem, biorąc krakersa do ust.

- Właśnie dlatego już bardziej obstawiałem Ciebie i Lexy. - oznajmił, a ja słysząc to, prawie zadławiłem się ciastkiem. - Oho, czyli jednak jest coś na rzeczy? - spytał, uśmiechając się.

- Ale o co ci dokładnie chodzi?

- Gościu, nie udawaj debila. Nawet widzowie zauważyli, że macie się ku sobie.

- No dobrze, ale co dokładnie zauważyli? - udawałem, że nie mam pojęcia, o co chodzi.

- No kurwa, stary!

- Dobra, chill... - uspokoiłem go. - No to... powiem Ci, że chyba mamy całkiem kumatą widownię. - zaśmiałem się.

- Kurwa, czyli jednak. Wiedziałem. - podniecił się chłopak.

- Zluzuj, mordo. To nic takiego. - odparłem, a Burton spojrzał się na mnie zmieszany.

- To ja już nie rozumiem... - rozłożył ręce. - Podoba ci się czy nie?

- No... - zastanowiłem się chwilę. -  Ładna jest całkiem, w dodatku spoko nam się gada. No... Podoba mi się.

- O kurwa stary, czyli Nikola już poszła na zawsze w niepamięć. - ucieszył się. - Dzisiaj musimy to opić. - powiedział, klepiąc mnie po ramieniu.