Flower Crown Dare || Larry Stylinson (Dutch)

• 10 •

LOUIS WILLIAM TOMLINSON

Een week later rende ik paniekerig door mijn huis. Alle ramen stonden wagenwijd open om de rookgeur uit mijn huis te verdrijven.
'Waarom rook ik in huis? Waarom rook ik in huis?', mompelde ik panisch terwijl ik posters van rockbands van mijn muur af trok.

Harry stond op het punt om mij op te halen voor een date, en ik had één ding compleet over het hoofd gezien: de inrichting van mijn huis. Over de vloer slingerden zwarte bandshirts, op het aanrecht lagen mijn piercings, er hingen posters van punk- en rockbands aan de muur, overal zag je bierflesjes en om het af te maken stonk het verschrikkelijk naar rook.
'Dit gaat niet werken.', mompelde ik gefrustreerd. De ramen stonden al minstens een uur open, maar ik merkte nog steeds geen enkel verschil op.
Om mezelf rook-vrij te maken had ik mezelf eerst grondig bespoten met deo en vervolgens had ik een flinke hoeveelheid aftershave opgedaan.
'Denk na, denk na.', gromde ik terwijl ik paniekerig mijn bandshirts en zwarte skinnyjeans met gaten van de grond en rende naar mijn kledingkast. Ik propte al mijn "verkeerde" kleding helemaal achterin de kast en vervolgens hing ik al mijn nieuwe kleding er netjes voor, zodat het helemaal uit zicht was.

Ik rende net weer als een kip zonder kop naar beneden toen ik me plotseling iets herinnerde. Met een schok stond ik stil, midden op de trap.
Perrie had me drie jaar geleden een heel pakket met geur kaarsen voor kerst gegeven. Toentertijd had het me een idioot cadeau geleken. Ik had haar vlug een kus op haar wang gegeven en haar bedankt, maar toen ze weg was had ik het pakket in mijn kelder gezet en daarna had ik er nooit meer naar omgekeken.
En nu, na al die jaren, kwam het cadeau dus toch nog van pas.
Ik struikelde bijna over mijn eigen voeten in de haast naar mijn kelder.
Beneden duwde ik haastig een paar dozen opzij, net zolang tot ik het pakketje zag staan.
Met moeite tilde ik het onder een paar andere dozen vandaan en blies het stof eraf.
Ik nieste toen het stof in mijn neus kwam en wreef in mijn ogen om het stof te verdrijven, waarna ik vlug naar boven liep.
Ik gooide het kaarsen pakket neer op het aanrecht en ruimde mijn piercings op, die daar nog steeds lagen. Toen haalde ik mijn aansteker uit een la en pakte de kaarsen uit.
Ik rook eventjes aan één van de kaarsen en deed gauw een paar stappen achteruit.
Deze kaarsen zouden zeker werken, de vanille-geur was niet te harden. Ik stak de kaarsen één voor één aan en verspreidde ze door mijn huis.
Nu ik al mijn troep had opgeruimd en alle posters van de muur waren, zag mijn huis er bijna... gezellig uit. Vlug zette ik mijn asbak weg en dimde het licht een beetje.
Het kaarslicht verspreidde een gezellige sfeer en ik zuchtte opgelucht. Harry zou met geen mogelijkheid mijn ware identiteit kunnen achterhalen. Mijn huis zag er volkomen normaal uit.

Slecht vijf minuten later ging de bel al. Vlug fixeerde ik mijn flower crown en haastte me naar de deur.
Ik zuchtte diep, veegde mijn klamme handen af aan mijn lichtblauwe skinnyjeans en opende de deur.
Harry keek me met een verlegen grijns aan.
'Hi.', begroette ik hem.
'Hey.' Harry deed aarzelend een stapje dichterbij, glimlachte en kuste me toen voorzichtig op mijn wang. Met rode wangen trok hij zich terug en verbijsterd keek ik hem aan.
'Ik- ik ehm...', stotterde ik. Harry glimlachte lief en ik slikte.
Waarom klopte mijn hart zo heftig en waarom waren mijn handen zo klam? Het was verschrikkelijk irritant.
'Ik moet mijn jas nog even pakken.', mompelde ik. Harry knikte.
'Zal ik anders nog even binnen komen?'
Ik slikte zenuwachtig en keek over mijn schouder. Wat als ik iets vergeten was?
'T-tuurlijk.'
Harry, die dacht dat mijn gestotter door zijn kus kwam, grinnikte vertederd en stapte langs mij naar binnen.
'De woonkamer is deze kant op.' Met kurkdroge lippen ging ik hem voor naar de woonkamer. Hij liep achter me naar binnen en keek rond.
'Gezellig.' Hij nam plaats op de bank en keek me lang aan.
'Ja. Ehm- jas pakken.', mompelde ik met rode wangen. Ik vervloekte mezelf terwijl ik met vuurrode wangen naar de kapstok liep. Waarom deed ik zo idioot? Wat zou Harry wel niet van mij denken?
Ik pakte mijn spijkerjasje en trok hem over mijn witte v-neck shirt aan.
Ik keek kort in de spiegel een beet op mijn lip. Dit kon er wel mee door, toch? Het blauw van mijn flower crown kwam terug in mijn spijkerjasje en mijn bloemetjes-Vans maakten mijn flower look helemaal af.

Ik liep weer terug naar de kamer en keek Harry verlegen aan.
'Ehm... Ik ben klaar?'
Harry keek op en glimlachte breed.
'Je ziet er geweldig uit.'
Ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen en sloeg mijn ogen neer. 'Dankje.'
Harry stond op en ademde diep in door zijn neus, wat gevolgd werd door een zacht gehoest.
Gealarmeerd keek ik op.
Waarom had Harry gehoest? Kwam het door de rooklucht? Ik rook het niet meer, maar wat als hij het wel had geroken?
Harry zag mijn gealarmeerde blik en wuifde met zijn hand. 'Sorry, sorry, ik moest alleen even hoesten door die vanille lucht. Niet dat het vies is, shit dat klonk vast beledigend. Waarom ben ik zo awkward?'
Ik zuchtte opgelucht en lachte lief naar Harry.
'Nee, het is goed, het spijt me. Ik had een beetje teveel geur kaarsen aangestoken... Sorry.'
Ik stak mijn handen dieper in de zakken van mijn spijkerjasje en keek een beetje ongemakkelijk om me heen.
'Ehm... Ik weet niet of je al wil gaan...?'
Godver, waarom was dit zo awkward? Waarom was er zoveel spanning tussen ons?
Harry sprong op en tastte in zijn zakken.
'Ja! Natuurlijk! Sorry, je stond natuurlijk op me te wachten! Ehm... Ik ben met de auto, dus ehm- we kunnen gaan?'
Ik knikte en giechelde zachtjes toen Harry over zijn eigen voeten struikelde. Hij beet geërgerd op zijn lipring en vloekte beschaamd, terwijl hij gefrustreerd een hand door zijn haar haalde.
Tot mijn eigen verbazing pakte ik stilletjes zijn hand vast en kneep er bemoedigend, alsof ik hem ervan wilde verzekeren dat alles goed zou komen.
'Gaan we?'
Harry knikte, nog steeds lichtjes gefrustreerd.
'Ja, laten we gaan.'

'Waar zijn we?', vroeg ik een half uurtje later met gefronste wenkbrauwen. Harry had zijn auto geparkeerd aan de rand van een donker bos.
'Wat gaan we hier doen?'
Harry keek me met een kleine glimlach zijdelings aan.
'Geen zorgen, ik ga je heus niet verkrachten of iets dergelijks.'
Mijn mond vertrok tot een ferme streep bij de gedachte aan Kurt's handen op mijn lichaam en Harry leek meteen te beseffen wat hij had gezegd.
'Oh fuck! Ik bedoelde het niet zo! Kut, je denkt nu vast dat ik een één of andere gestoorde freak ben! Sorry! Dat was zo... Níét-tactvol...'
Hij zoog gefrustreerd op zijn lipring en haalde diep adem om zichzelf te kalmeren.
Hij keek een lange tijd naar het donkere bos voor ons en haakte toen zijn ogen in die van mij.
'Ik wilde je gewoon meenemen naar dit bos, omdat- het is één van mijn favoriete plekken, en... Nou ja, elke avond is het pad verlicht met leuke lantaarns en in het midden van het bos zit een heel leuk klein restaurantje... En ik dacht... Zou je daar misschien met mij willen eten?'
Ik keek nogmaals naar het bos en een glimlach verspreidde zich over mijn gezicht.
Zelf was ik dol op de natuur. Mijn andere vrienden wisten het niet, ze dachten dat het enige waar ik om gaf alcohol was, maar ik kon wegdromen in bossen waar de geur van dennennaalden mij tegemoet kwam.
Vroeger klom ik altijd in de hoogste bomen en wachtte ik totdat er elfjes zouden verschijnen, die me zouden vragen of ik bij ze in het bos wilde wonen.
Ze kwamen natuurlijk nooit, maar de liefde voor bossen is me altijd bijgebleven.
Harry had mijn zwijgen ondertussen heel anders geïnterpreteerd.
'Ik-', hij veegde twijfelend over de tatoeages in zijn nek. 'Was dit een slecht idee? Ik weet niet of je wel van bossen houdt. Vind je het bos eng 's nachts? We kunnen ook ergens anders heen gaan?'
Ik legde mijn vinger op Harry's lippen om hem tot stilte te manen en weer schrokken we beiden van mijn gebaar.
Als ik nu mezelf was zou ik hem zoenen tot we snakten naar adem. Misschien zouden we seks hebben op de achterbank van de auto, misschien zou ik met hem meegaan het bos in en hem daar plotsing tegen een boom aan duwen en zoenen...
Mijn nieuwe ik was dat echter niet van plan. Ik glimlachte verlegen naar Harry en trok mijn spijkerjasje recht.
'Ik zou graag iets met je willen eten, Harry.'