Flower Crown Dare || Larry Stylinson (Dutch)

• 17 •

LOUIS WILLIAM TOMLINSON

Een maand was voorbij gegaan. Een maand, waardoor ik nu in totaal al op de helft van mijn hippie-tijd zat. Nog drie maanden had ik, om Harry ervan te overtuigen dat ik 100% eerlijk tegen hem was. Nog drie maanden om met hem samen te zijn, want daarna zou hij me niet meer willen, dat kon ik je zo ook wel vertellen.

Maar waren we dan nu ook wel al echt samen? Of wilde Harry mij geheim houden? Er was nu een maand voorbij gegaan van nachtenlange sms-sessies, een maand van stiekeme kussen wanneer onze vrienden niet keken, een maand waarin we onze handen heimelijk onder tafel verstrengeld hadden.

En toch wachtte ik. Want ik wist dat we nog niet echt bij elkaar waren, niet officieel. Het hing nog altijd een beetje tussen ons in, alsof het verboden was om elkaar in het openbaar te zoenen totdat we officieel bij elkaar waren.

Dus wachtte ik. Net zo lang totdat Harry mij officieel als zijn vriendje zou vragen, terwijl de tijd langzaamaan begon te dringen.

....

Een paar weken later lagen Harry en ik in het grasveld achter mijn huis. Het was weer eens filmavond, en onze andere vrienden waren binnen. Zayn en Perrie waren samen aan het koken, terwijl Liam en Niall waarschijnlijk aan het gamen waren.

Ik lag met mijn hoofd op Harry's schoot, zijn handen gingen langzaam door mijn haren, terwijl ik met een serieus gezicht met wat madeliefjes aan het prutsen was. Eerlijk is eerlijk; ik had geen idee wat ik aan het doen was, maar hé, een flowercrown-boy moet in staat zijn flowercrowns te maken, toch? Wat moest Harry nu wel niet van me denken?

Ik liet een gefrustreerde kreet uit en smeet de bloemetjes naar Harry's gezicht, die ze grinnikend opzij sloeg.

"Niet zo boos kijken, love.", fluisterde hij me toe terwijl hij me op mijn neus tikte. Ik keek hem nog een paar seconden boos aan, maar toen hij me met zijn grote, groene ogen aan bleef staren kon ik niets anders doen dan glimlachen.

"Die fu- die stomme bloemetjes zijn gewoon de klein!", verbeterde ik mezelf vlug.

Harry rolde met zijn ogen en boog zich snel voorover om een vlinderkusje op mijn lippen te drukken, waardoor ik giechelde en hem vlug naar me toetrok.

"Het lukt je ooit wel.", fluisterde hij tegen mijn lippen aan.

Ik prikte tegen het kuiltje in zijn wang. "Als het me lukt maak ik een flowercrown voor jou.", knipoogde ik hem toe.

"Voor mij? Nee joh, natuurlijk niet!", Harry lachte hartelijk. "Een flowercrown met mijn uiterlijk?"

De woorden klonken me bekend in de oren, en ik zuchtte diep. "Ach, alles is mogelijk."

Harry fronste om mijn plotselinge mood-switch, maar voordat hij er iets over kon zeggen, drukte ik snel mijn lippen op die van hem om hem uitgebreid te zoenen.

Harry ging uitgebreid in de zoen mee, waardoor we al snel over elkaar heen rolden over het gras. Totdat ik op een gegeven moment compleet verstarde. Harry's hand vond langzaam een weg onder mijn shirt en begon me voorzichtig te strelen.

Dit kon niet gebeuren. Als hij mijn shirt omhoog zou trekken en mijn tatoeages zou zien, zou het meteen afgelopen zijn.

"H-Harry.", probeerde ik met afgeknepen stem, terwijl ik zijn hand weg probeerde te duwen. Harry zag het echter als een soort aansporing, want hij maakte een geluidje en verborg zijn hoofd ik mijn nek, terwijl hij voorzichtig doorging.

"Harry. Harry, ik wil dit niet! Stop!", ik schrok van de paniek die in mijn stem doorklonk, en Harry zo te zien ook. Hij stopte met meteen en kwam vlug overeind.

"Shit, Lou... Sorry, ik dacht er niet bij aan, ik- fuck!", schold hij, duidelijk boos op zichzelf. Ik rolde van hem weg en checkte of al mijn kleding nog goed zat.

"I-Ik ben niet zo'n persoon, Harry... I-Ik wil dat we langzaam gaan... Een paar maanden geleden had ik nog nooit gezoend, ik wil niet nu al... Ik wil nu nog niet-" Ik brak mezelf af en keek beschaamd naar de grond. Ik klonk als een zielig tienermeisje.

Harry legde zijn vingers echter onder mijn kin dwong me om hem aan te kijken.

"Sssh, Lou... Lou, kijk me aan." Langzaam sloeg ik mijn ogen naar hem op, waardoor we elkaar een tijdje aanstaarden.

"Ik snap het, oké? Het was stom van me. Mijn ex-vriendjes..." Hij wendt zijn blik af en slaat zijn ogen neer. "Z-ze hielden nooit echt rekening met me... Laten we maar gewoon zeggen dat ze niet goed voor me waren..." Hij slikte en keek me weer aan.

"Maar met jou wil ik het goed aanpakken, oké? Ik wil niet dezelfde fouten maken die zei maakten. Als ik ooit iets doe wat je niet bevalt, moet je het gewoon zeggen, ja? We moeten eerlijk met elkaar zijn."

Ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen bij zijn woorden.

We moeten eerlijk met elkaar zijn... Kon dat maar... Daar was het nu een beetje te laat voor.

"Ik- het is niet zo dat ik het nóóit wil, het is gewoon... We zijn niet eens officieel samen..."

Harry keek me stomverbaasd aan. "Waar heb je het over? Waarom zouden we niet bij elkaar zijn?"

Dit keer was ik degene die hem met open mond aankeek, net zolang totdat hij ongemakkelijk heen en weer schuifelde.

"Ik- we zijn toch al lang bij elkaar? Ik weet niet- heb ik iets gemist?" Zijn hand schoot naar zijn zak, waar hij snel een sigaret uit viste. Het vlammetje van de aansteker flitste en gestrest nam hij een trek, waarna hij de rook behulpzaam van mij weg wapperde. Ik beet medelijdend op mijn lip. Harry bedoelde het goed. Het zag er gewoon naar uit dat hij écht niet wist waar ik over praatte. Ik besloot hem uit de brand te helpen.

"Harry...", probeerde ik voorzichtig. "Hebben je ex-vriendjes je nooit... gevraagd? Officieel?"

Harry fronste zijn wenkbrauwen en schudde niet-begrijpend zijn hoofd. Ik schonk hem een scheve glimlach en schoof dichter naar hem toe.

"Zoals op de basisschool, weet je wel? Alleen dan... echt."

Nu leek er een lichtje bij hem te gaan branden, want zijn ogen verwijdden en snel maakte hij zijn sigaret uit.

"Oh! Maar dat wist ik wel! Echt waar!", probeerde hij me te overtuigen. Ik grinnikte zachtjes en leunde tegen zijn schouder aan.

"Zij deden dat alleen nooit... I-ik was het helemaal vergeten..."

Ik wreef medelijdend over zijn schouder. "Het is afgelopen met de foute vriendjes, Haz. Beloofd."

Harry schonk me een droevige glimlach en pakte mijn hand vast. Een tijdje was het stil, we waren beide verzonken in onze eigen gedachten. Totdat Harry zijn keel schraapte. Vragend keek hij me aan.

"Louis Tomlinson,", begon Harry, en ik voelde dat mijn hart sneller begon te kloppen. Harry haalde diep adem en rechtte zijn rug.

"Daar gaan we dan. Laten we dit doen zoals het hoort.", grijnsde hij nerveus. Ik wiebelde onrustig heen en weer, ik voelde mijn handpalmen zweterig en klam worden. Ging het dan eindelijk gebeuren? Kreeg ik dan nu eindelijk een... vriendje?

"Louis Tomlinson.", herhaalde Harry plechtig. "Zullen wij deze relatie dan maar officieel maken? Wil je mijn vriendje zijn?"

Mijn glimlach spreidde zich nu van oor tot oor uit, en in niet meer dan een seconde was ik boven op Harry gesprongen om hem wilde te omhelzen.

"Heel graag, Harry Styles. Heel graag!"

><><><><><><><><

yaaay, nieuw stukje!!

Wat vinden jullie ervan?

Heeft iemand hier medelijden met Harry omdat Louis zo tegen hem liegt? Meningen? Team Louis of Harry? [larry is no option xD]

Bedankt voor al jullie reacties op de vorige hoofdstukken, jullie zijn echt awesome. xxxx