Flower Crown Dare || Larry Stylinson (Dutch)

• 6 •

LOUIS WILLIAM TOMLINSON

Na zeker een kwartier wachten buiten het parkje te hebben gewacht, zag ik Liams auto de hoek omkomen. Ik stak mijn hand op en hij stopte vlak voor mijn neus, zodat ik meteen in kon stappen.
'Hey Lou!', begroette Liam me. 'Nu al terug? Was het niet leuk met Kurt?'
Zwijgend ging ik zitten en maakte mijn gordel vast. Beelden flitsten door mijn hoofd. Ik zag Kurt's enge lach weer voor me, ik vóélde zijn handen weet over mijn borstkas glijden en in mijn kont knijpen...
'Nee, het was niet leuk met Kurt!', wilde ik snauwen, maar tot mijn eigen verbazing brak mijn stem en het volgende moment barstte ik in huilen uit.
Liam stopte met waar hij mee bezig was en draaide zich met grote ogen naar me toe. Hij had me nog nooit zien huilen. Ik huilde ook nooit... Waarom dan nu wel?
'Lou...' Liam ontwaakte uit zijn trance en stak zijn armen naar me uit. Ik verborg me in zijn brede borstkas en begon te snikken.
'Stil maar Lou... Niet huilen... Wat is er allemaal gebeurd? Waarom ben je zo van streek?'
Ik schudde mijn hoofd en begon nog harder te huilen. 'Z-zijn handen... H-hij ging m-met... Ik zei dat ik niet w-wilde, Liam! Ik zei nee en hij luisterde niet! Hij stopte niet!'
Naarmate ik verder begon te stotteren zag ik eerst verwarring in Liams ogen ontstaan, en toen plotseling realisatie. Zijn blik werd woedend, zijn ogen spuwden vuur.
'Die vuile klootzak! Wat denkt hij wel niet! Ooh, als ik hem dinsdag bij dat college in handen krijg...'
Ik glimlachte door mijn tranen heen om Liams beschermende houding. Ook al hadden we bijna altijd meningsverschillen over de stomste dingen, hij was er wel voor me en daar was ik blij om.
'E-er kwam iemand langs. Een jongen. Hij hielp me en hij heeft Kurt al half in elkaar geslagen.'
Liam zuchtte opgelucht en probeerde zichzelf te kalmeren. 'Gelukkig maar. God, ik wil niet weten wat er gebeurd zo zijn als die jongen je niet had geholpen... Het spijt me zo erg, Louis.'
Ik veegde mijn tranen weg en wreef kort over Liams schouder.
'Je wilde me alleen maar helpen... Jij kon ook niet weten dat hij een- een verkrachter was!'
Liam produceerde een trieste glimlach en startte de motor van de auto. Ik haalde diep adem en leunde met mijn hoofd tegen het leer van de autostoel.
'Wat deed die jongen nou eigenlijk? Die jongen die je hielp, bedoel ik.'
Ik glimlachte bij de herinnering aan de jongen.
'Hij riep iets en hij trok Kurt van me af. Vervolgens schold hij hem uit en sloeg hij hem vol op zijn kaak. Hij gaf me mijn flower crown terug en we namen afscheid, het ging heel snel.'
Liam knikte en grijnsde voorzichtig.
'Was hij knap?'
Ik zuchtte diep en sloot mijn ogen. 'Je wil niet weten.'
'Heb je z'n nummer? Ik bedoel, weet je überhaupt zijn náám?'
Ik keek Liam triest aan. 'Liam, hij was iemand zoals wij. Iemand onder de tattoos en piercings. Hij was aardig en ongelooflijk knap, maar hij valt niet op mensen zoals ik nu ben. Misschien had ik nog een kans met mijn oude uiterlijk, maar nu...'
'Dat moet je niet zeggen. Je ziet er anders uit, maar kom op: Ik heb een date voor je geregeld.'
'Met een verkrachter, Liam!' Ik gooi wanhopig mijn handen in de lucht. 'En wat heeft het nu nog voor zin? Hij is weg, ik heb zijn nummer niet, ik weet niet waar hij woont en ik weet zijn naam niet. Hopeloos dus.'
Liam wierp me een medelijdende blik toe.
'Het gaat wel lukken met die dare, Louis. Ik weet dat we elkaar bijna altijd zitten stangen, maar ik hoop echt dat het lukt met de dare.'
Ik knikte langzaam en klopte even op zijn knie.
'Ik weet dat je het goed bedoelde, van die date me Kurt.'
Liam kijkt me zijdelings aan en ik kijk terug. Dan stomp ik hem hard tegen zijn schouder aan.
'Maar als je me ooit nog zo'n date bezorgd vermoord ik je.'
Liam gooit zijn hoofd naar achter en lacht hard.
'Ik ben blij dat je weer een beetje opgeknapt bent, Tomlinson. Zo ken ik je weer.'

Nadat Liam me had afgezet thuis en we afscheid hadden genomen, was ik alleen m'n huis binnen gegaan en was ik rechtstreeks naar mijn sigaretten gelopen.
Mijn piercings had ik even ingedaan om te voorkomen dat mijn gaatjes dicht zouden groeien en nu lag ik hier.
Op mijn bed, een sigaret tussen mijn lippen geklemd en mijn flower crown naast me. Het gaf een beetje een vertekend beeld: De jongen met het "World Peace" shirt, zijn gezicht vol piercings.
Ik trok het shirt uit en gooide het naast me neer. Ik zou dat shirt nooit meer aantrekken. Niet nadat Kurt er met zijn vieze handen aan had gezeten.
Met die gedachte wrong ik me ook uit mijn skinnyjeans. Mijn sigaret maakte ik uit in de asbak naast mijn bed en met een chagrijnig gezicht liep ik naar de koelkast, waar ik drie flesjes bier greep en mezelf op de bank liet vallen.
Vanavond zou ik het hele flower crown gebeuren voor even vergeten. Morgen zou het verder gaan, maar voor vandaag was ik er even helemaal klaar mee.
Ergens tussen het vijfde en zesde biertje in ontving ik een whatsappje van Perrie:
Zayn heeft me als gf gevraagd !!! Im so happy Lou ! ly x
Ik gromde jaloers en gooide mijn mobiel een eind weg.
Waarom kon ik geen normaal leven leiden? Waarom moest ik constant idiote dare's aannemen of mezelf stomdronken zuipen?
Waarom kon ik niet gewoon tevreden zijn met een normaal leven? Waarom kon ik het nooit volhouden om iemand langer te "daten" dan een week?
Waarom kon ik niet mijn eigen Zayn hebben, net zoals Perrie?

De volgende dag schrok ik wakker van behoorlijk wat getier en gevloek. Ik opende mijn ogen en keek kreunend om me heen. Ik lag in een ongemakkelijke positie op de bank. Om me heen lagen scherven van iets wat vermoedelijk ooit een bierflesjes was geweest.
Godver. Ik had wéér teveel gedronken gisteravond.
In de deuropening van de woonkamer zuchtte er iemand geïrriteerd en met vermoeide ogen keek ik op.
In de deuropening stond Perrie. Met haar naaldhakken tikte ze geïrriteerd op de vloer terwijl ze me hoofdschuddend aankeek.
'Wat doe je hier?', bracht ik uit. 'Shit, ik heb koppijn... Hoe- hoe ben je hier binnen gekomen?'
Perrie rolde met haar ogen en stapte tussen de scherven door naar me toe.
'Ik heb een extra sleutel laten maken oor gevallen zoals deze. Jezus, je ruikt naar drank.' Ze haalde diep adem om zichzelf te kalmeren en keek me toen in de ogen.
'Jij gaat nu douchen, ik heb kleding voor je klaargelegd. Doe je piercings uit en zorg dat je niet naar alcohol en rook stinkt. We vertrekken over een uur.'
'Vertrekken? Waarheen?'
'Zayn heeft me uitgenodigd bij hem thuis en hij zei dat ik beter een vriend kon meenemen, anders was zijn huisgenoot- hoe heette hij ook alweer? Harry? Maar goed, anders was zijn huisgenoot zo alleen.'
Ik slaak een kreun en duw Perrie een beetje weg.
'Waarom neem je die andere vriendinnen niet mee? Hoe heet die ene ook alweer? Jay Z?'
'Ze heet Jesy en je wéét hoe je het uitspreekt!', snauwde Perrie terwijl ze de scherven bijeen begon te vegen. 'En ik neem haar niet mee omdat Harry een jongen is en ik dacht, gezellig, mannen onder elkaar.'
Ik rolde met mijn ogen en stond op om te helpen met de scherven, maar Perrie wuifde me weg.
'Ga jij maar douchen en je klaarmaken, als je klaar bent heb ik koffie voor je.'
Ik sloeg een arm om haar heen en gaf een vlugge kus op haar wang.
'Thanks, you're the best!'
Perrie rolde met haar ogen, maar glimlachte toen en wreef over mijn wang.
'Ik weet het. Oh, je moet je ook even scheren, ja? En niet meer roken na het douchen!'
Ik grinnikte en stapte tussen de scherven door.
'Nee mam.'
In de deuropening draaide ik me nog één keer om en wiebelde met mijn wenkbrauwen.
'Dus, jij en Zayn?'
Het eerstvolgende wat er gebeurde was dat er een kussen vol in mijn gezicht kwam.
'Opschieten, Tomlinson! Naar boven en douchen!'