Flower Crown Dare || Larry Stylinson (Dutch)

• 29 •

LOUIS TOMLINSON

"Je ziet er geweldig uit.", perste ik met moeite uit mijn mond. Harry was in één woord adembenemend.

Vandaag, een week nadat ik hem om vergiffenis had gevraagd, gesmeekt bijna, zou ik hem meenemen op een date. Ik hoopte natuurlijk dat ik zijn vertrouwen hiermee volledig terug kon winnen.

Harry's wangen kleurden lichtjes rood bij mijn complimenten en glimlachend kwam hij de trap af.
Hij droeg een simpel zwart t-shirt met een broek die zo strak zat dat ik me afvroeg of het geen pijn deed. Mijn blik viel op zijn schoenen.
Het detail dat Harry helemaal... Helemaal Harry maakte, waren de zilveren glitter laarzen, die vrolijk onder zijn skinnyjeans uit piepten.

"Harry? Je hoeft niet te gaan, hé? Niemand verplicht je iets." Zayn kwam van achter Harry tevoorschijn, en vrijwel meteen betrok mijn gezicht.
Na ons gevecht van vorige week verliep het een beetje stroef tussen ons. Eerst waren we vrienden geweest, maar sinds ik Harry's hart gebroken had zat het niet lekker tussen ons.

"Dat weet ik, Z.", antwoordde Harry een beetje bits. "Ik voel me tot helemaal niets verplicht."

Harry gaf Zayn een korte knuffel en stapte toen naar buiten. Ik grijnsde arrogant naar Zayn toen ik Harry's hand over mijn schouder voelde glijden, en glimlachend snoof ik zijn geurtje op.
Ik zag Zayn hoofdschudden naar me kijken, en even voelde ik me schuldig. Schuldig dat ik Harry geen kans gaf om iemand te vinden die hem écht verdiende.
Maar toen voelde ik Harry's lippen liefdevol op mijn haar en won mijn egoïsme het van mijn schuldgevoel. Het was nog niet zo ver, maar hij kom weer van mij worden.

"Doe voorzichtig, Harry.", waarschuwde Zayn nogmaals.

Harry antwoordde niet, maar liet zich meetrekken naar mijn auto.
"Wat gaan we doen?", grinnikte hij, toen ik hem bijna met geweld de auto in duwde. Ik ging aan  de bestuurderskant zitten en keek hem stralend aan.

"Ik ga je de beste avond van je leven geven."

Harry glimlachte lief en legde zijn hand op mijn knie. Het vertrouwde, branderige gevoel dat zijn hand veroorzaakte maakte mijn glimlach nog breder. Ik hield van de reacties die mijn lichaam op hem leek te hebben. De vlinders in mijn buik begonnen te fladderen, en alles was weer net zoals het was.
Het enige verschil was dat Harry nu echt wist wie ik was.

"Je ziet er- wow...", mompelde Harry. Zijn hand schoof over mijn postuur naar mijn gezicht, waar hij kort mijn piercings aanraakte. Toen zette hij mijn flowercrown recht.
"Je bent prachtig. Let alsjeblieft niet op Zayn, hij- hij haat je niet, echt niet, het is alleen-"

"Ik snap het, Haz...", mompelde ik geruststellend. Misschien bloosde ik ook wel. Heel misschien. "Als ik Zayn was, zou ik je ook binnen houden."

"Hij trekt wel weer bij.", probeerde Harry nogmaals. Ik haalde mijn blik van de weg af en keek hem kort aan.

"Het gaat hier om jou. Ik hoop dat je me vergeeft. En Zayn heeft gelijk..." Voordat Harry er tegenin kom gaan, schraapte ik mijn keel. "Vergeet het. Ik hoop dat ik je de beste date van je leven kan geven vanavond."

Harry glimlachte breed. "Beter dan onze date in het restaurant in het bos?"

Mijn gedachten gingen terug naar het zaakje waar Harry mij mee naartoe had genomen. Onze val, het heerlijke eten... Onze eerste kus.